Ψάχναμε για ένα φρέσκο συγκρότημα που να χαμογελάς όταν ακούς τα τραγούδια τους και να σε προκαλούν να σηκωθείς από την καρέκλα και να χτυπηθείς σε ρυθμούς αεροβικούς και πέσαμε πάνω τους.

Απενοχοποιημένα μυαλά που συνοδεύονται από καλοσχηματισμένα κορμιά που πιάνουν τα μικρόφωνα και τα όργανα. Κυρίες και κύριοι, φασαίες, άσφαλτοι, μόνοι και μόνες, κολλητοί και τρεζολήδες, σας παρουσιάζουμε τους N’ CHEEZED! (claps)

Συστηθείτε μας. Ποιος είναι ποιος! Ή τίνος είστε εσείς;

Ξεκινάμε με την πρόσφατη μεταγραφή της μπάντας. Στα τύμπανα, ο Κωσταντίνος Βασιλάκης. Μπάσο, Αλέξανδρος Πούλος-Ρένεσης. Κιθάρα, Πέτρος Μπότσος. Και στα φωνητικά με μέσο, τραγουδάει ο Χρήστος Πούλος-Ρένεσης, επειδή είναι αδερφός του μπασίστα.

Πώς ξεκινήσατε; Πώς βρεθήκατε; Πού μένετε;

Η μπάντα ξεκίνησε όταν οι αδερφοί Πούλοι-Ρένεση αποφάσισαν να φτιάξουν μια μπάντα για να παίζουν μουσική πάρτυ σε μαγαζιά και να βγάλουν πολλά λεφτά. Ο Αλέξανδρος Πούλος-Ρένεσης ήταν ο υπεύθυνος που στρατολόγησε τα υπόλοιπα δύο μέλη, ως φίλοι από τα εφηβικά χρόνια, τον Πέτρο Μπότσο και τον τότε drummer, Στέλιο Γράψα από την μπάντα Violent Cartoons. Όλα αυτά συνέβησαν στο Γαλάτσι κάπου μέσα στο 2014. Το 2020, στην μπάντα μπήκε ο Κωνσταντίνος Βασιλάκης, κατά κόσμον Βασιλάκης, από τη Σαλαμίνα.

Πώς προέκυψε το όνομα της μπάντας;

Το όνομα το είδε στον ύπνο του ο Χρήστος και το εκμυστηρεύτηκε στους υπόλοιπους σε μία πρόβα, όπου μετά από μια σύντομη επεξεργασία προέκυψε το αντιεπικοινωνιακό χωρίς λόγο N’Cheezed, που σε ελεύθερη απόδοση σημαίνει «Οι Σαχλοί».

Με τι άλλο ασχολείστε όταν δεν επιδίδεστε σε γυμναστικές επιδείξεις;

Ο Πέτρος που είναι όντως μουσικός, ασχολείται με το αντικείμενό του, παραδίδοντας μαθήματα και επιχειρώντας να γίνει διάσημος κιθαρίστας του Instagram. Ο Βασιλάκης, που βιώνει το rock, κάνει ό,τι προλάβει, αλλά κυρίως σερβίρει σε γνωστό μαγαζί της Αθήνας (όταν δεν έχει καραντίνα) και είναι και tattoo artist με το όνομα «luku luku miu miu». O πιο στιβαρός και λόγω οργάνου φυσικά, o Αλέξανδρος, ασχολείται με το kick boxing, σε αγωνιστικό πλαίσιο και μόνο. Ο Χρήστος ισχυρίζεται πως είναι ηθοποιός αφού με το που τελείωσε τη σχολή ήρθε η καραντίνα και η παράσταση που έπαιζε διακόπηκε. Παρόλ’ αυτά ένας καλός άνθρωπός, ο Νίκος Πάστρας τον πήρε να παίξει στην ταινία που ετοιμάζει «Τα Μπάσταρδα».

Πού ηχογραφείτε και πού κάνετε πρόβες;

Η πρώτη δισκογραφική δουλειά με τα πέντε κομμάτια έγινε το 2018 στο στούντιο «Ηχοβρύχιο», στο Γκύζη, όπου με τη βοήθεια του ηχογλύπτη Γιώργου Παυλίδη γράψαμε το EP “Με το κιλό…”. Το τελευταίο κομμάτι μας, “Κρίση Πανικού” που αναρτήθηκε τέλη Μάρτη στο ΥouTube, ηχογραφήθηκε εν μέσω καραντίνας σε όλες τις γωνιές του στούντιο 11147 στο Γαλάτσι φυσικά, όπου κάνουμε πρόβες. Τα τύμπανα, καθώς δεν έχουν ολοκληρωθεί οι διαδικασίες της πολιτογράφησης του Βασιλάκη στο Γαλάτσι, ηχογραφήθηκαν στο Underathens Studio.

Γιατί επιλέγετε ελληνικό στίχο;

Γιατί ζούμε στην Ελλάδα ωρέ. Καλώς ή κακώς, ζούμε στην Ελλάδα, βιώνουμε την πραγματικότητά του ο καθένας, εκφραζόμαστε και συζητάμε στα ελληνικά, οπότε ποιο το νόημα να γράφεις στα «ξένα»;

Ανάμεσα στις συμπληγάδες των ειδών, εσείς που κατατάσσεται την μουσική σας ως είδος;

Παρότι στην Ελλάδα και στους αλγόριθμους του κυβερνοχώρου, (δυστυχώς) ό,τι δηλώσεις, είσαι, μας φαίνεται πάρα πολύ δεσμευτικό να αυτοκαταταχθούμε. Το μόνο σίγουρο είναι ότι όλοι εκτιμούμε τη χορευτική μουσική. Κατά τ’ άλλα, θεωρούμε πως δεν χρωστάμε σε κανένα ύφος και είδος και διασκεδάζουμε με το να είμαστε πολυσυλλεκτικοί.

Ποιες μπάντες, ποιοι μουσικοί σας αρέσουν;

Εγώ τον τελευταίο χρόνο ακούω μόνο το Fever της Kylie και το soundtrack του JoJo. (Πέτρος)
Jamiroquai και Dua Lipa. (Aλέξανδρος)
Dub a Dooba, Andegrau, electric 6, the cult. (Βασιλάκης)
Ό,τι χορεύεται, από Χαρά Βέρα μέχρι Pantera. (Χρήστος)

Από τι εμπνέεστε για την μουσική και τους στίχους;

Το ένα εμπνέει το άλλο. Υπάρχει όμως και ένα τρίτο πρόσωπο στην σχέση αυτή που ονομάζεται θέμα. Οπότε μέσα από αυτή τη σχέση προκύπτουν τα τραγούδια. Άλλοτε επιλέγεται πρώτα το θέμα και προκύπτουν τα υπόλοιπα, άλλοτε προκύπτουν από τη μουσική και άλλοτε από το στίχο. Βέβαια, τα θέματα έχουν να κάνουν κυρίως με ανθρώπους που γνωρίζουμε, είτε ως παρουσίαση είτε ως συνομιλία μεταξύ της μπάντας και των προσώπων αυτών. Πέρα από το στίχο όμως που μπορεί να υπερβάλλει ώρες-ώρες, τα άτομα στα οποία αναφερόμαστε είναι γνωστοί μας, οπότε αν θέλετε κι εσείς ένα κομμάτι δια χειρός N’Cheezed, δεν έχετε παρά να μας γνωρίσετε.

Αν μπορούσατε να μεταφερθείτε σε μία άλλη μουσική εποχή-δεκαετία, ποια θα ήταν και γιατί;

Δεν έχει νόημα το ταξίδι αυτό στο χρόνο για τηn μπάντα, η Ελλάδα του 2021 είναι το ομορφότερο χωροχρονικό σημείο που θα μπορούσαμε να έχουμε ζητήσει και (ίσως) το μόνο που θα δημιουργούσε τους N΄Cheezed.

Αν έπρεπε να γράψετε ένα τραγούδι για την Αθήνα, ποιος θα ήταν ο τίτλος;

Επειδή η Αθήνα είναι μία πόλη που σου επιτρέπει να την καταναλώσεις, να τη χρησιμοποιήσεις, ακόμα και να της φερθείς άσχημα, τουλάχιστον στην αντίληψη της μπάντας, ο τίτλος θα ήταν «Ιαπωνικό Αυτοκίνητο».

Στα live σας παίζετε και τραγούδια άλλων δημιουργών; Αν ναι, τι προτιμάτε;

Προτιμάμε κομμάτια που σπρώχνουν το κοινό να χορέψει, να γελάσει, να νοσταλγήσει και γενικά να χαρεί ενεργητικά που βρίσκεται σε αυτό το live. Το μόνο που αποζητά η μπάντα από αυτούς είναι οι γοφοί τους.

Ζούμε σε μία εποχή που η πολιτική ορθότητα έχει εισβάλει στα ζητήματα της τέχνης και του καθημερινού λόγου. Εσείς αυτολογοκρίνεστε ποτέ σε σχέση με τους στίχους;

Νομίζω ότι αυτό γίνεται πλέον τόσο ανεπαίσθητα που θα ήταν λάθος να πούμε πως δεν έχουμε πέσει θύματα της πολιτικής ορθότητας. Κι αν έχουμε υπερβεί τα όρια, νομίζουμε πως είναι θεμιτό στο γενικότερο πλαίσιο. Ελπίζουμε ότι τη δουλειά που ανέκαθεν έκαναν οι επιτροπές λογοκρισίας, να μην τις κάνει από μόνος του ο κόσμος και μάλιστα χωρίς να πληρώνεται.

Τι εκφράζετε μέσα από την μουσική σας; Κοινώς, τι θέλει να πει ο ποιητής, ο κιθαρίστας, ο μπασίστας κι ο ντράμερ;

Κάθε κομμάτι μας είναι σαν σκιαγράφηση προφίλ ενός χαρακτήρα. Αυτό που μας ιντριγκάρει, είναι να λύνουμε κάθε φορά το γρίφο του εκάστοτε χαρακτήρα, από τη λύση του οποίου προκύπτει το sountrack του, το θεματικό του τραγούδι. Γενικότερα, οι Ν’Cheezed, ως γνήσιοι κλέφτες της μουσικής και του στίχου, θέλουμε να σταματήσει ο κόσμος να παίρνει στα σοβαρά τον εαυτό του. Τον εαυτό μας τον παίρναμε στα σοβαρά, τότε που είχαμε λεφτά και μπορούσε ο καθένας να κάνει το προσωπικό του ρομάντζο, λες και είναι λογοτεχνικός ήρωας. Τώρα που δεν έχουμε τίποτα και που δεν προβλέπεται να πάρουμε στο μέλλον, άμα παίρνουμε και τον εαυτό μας στα σοβαρά, δε μένει άλλο παρά η απελπισία.

Στον τρόπο που προωθείστε και συστήνεστε υπάρχει έντονο το στοιχείο της πλάκας με την έννοια του σπασίματος της σοβαροφανούς κουλτούρας. Είναι αυτό μία συνειδητή επιλογή που ανάγεται σε δήλωση (statement) ή είναι η αυθόρμητη συνέχεια του σχολικού διαλείμματος;

Η προσπάθεια είναι να έρθει το statement που λέτε κι εσείς, ως αυθόρμητη συνέχεια του σχολικού διαλείμματος. Το statement πρέπει να έρχεται από το σχολικό διάλειμμα, γιατί στο σχολικό διάλειμμα διαπραγματεύεται, αρθρώνεται και εγκυροποιείται.

Ποιο είναι το πιο αρνητικό σχόλιο που έχετε ακούσει και πώς αντιδράτε σε κάτι τέτοιο;

Η αλήθεια είναι ότι η μπάντα δεν έχει πάρει τόσο μεγάλες διαστάσεις, ώστε να υπάρξουν και αρνητικά σχόλια. Περιμένουμε να ακούσουμε.

Περιγράψτε με μία, άντε τρεις λέξεις τα εξής τραγούδια σας:

Κρίση πανικού: εγκλεισμός, ιδρυματοποίηση
Φασαία: κρυφή λατρεία, υποκρισία
Κολλητός: νοσταλγία, θλίψη
Tres (Jo)lie: γοητεία, αυτοκαταστροφή
Μόνος: ζήλια, απέχθεια
Άσφαλτος: αξιολύπητος, creepy

Προφανώς απάντησαν με δύο λέξεις. Τους λες τουλάχιστον αντισυμβατικούς!

Υγ: Να είναι Δευτέρα. Να παίρνει να σουρουπώνει. Να έχει αφρικανική σκόνη. Να είσαι μόνη σου. Να σε έχει χωρίσει. Να μην σε πληρώνει το αφεντικό. Να μη δένει το ριζότο. Τότε ακριβώς είναι η στιγμή που ευθυγραμμίζονται οι πλανήτες. Ανοίγει το σύμπαν τα διαγαλαξιακά του γούφερ και σαν εκ θαύματος, αντηχεί από παντού:

Είσαι τρελή, δεν έχεις το Θεό σου.
Ο ψυχισμός σου είναι του Freud εμμονή.
Ο συνειρμός σου καταστρέφει το εγώ σου,
πως συνωμότες σ’ ετοιμάζουν για σφαγή.
Στην απομόνωση μετράς τις διαστροφές σου,
μα τις ορμές σου συγκρατείς μαρτυρικά.
Τις νύχτες που θα ενοχλείς τους γείτονές σου,
θα σε φωνάζουνε τρελή στη γειτονιά.
Μουρλέγκωωωωωω, Μουρλέγκωωωωωω

(απόσπασμα από το κομμάτι TRES (JO)LIE)