Η Γιώτα Μπαρόν είναι η γυναίκα που κρύβεται πίσω από τη διοργάνωση του Flamenco Festival. Για 6η συνεχόμενη χρονιά, κάνει τους Αθηναίους να κινούνται σε ρυθμούς flamenco, ταξιδεύοντας στην Ιβηρική Χερσόνησο, αλλά και βρίσκοντας εκλεκτικές συγγένειες ανάμεσα στο ελληνικό και το ισπανικό ταμπεραμέντο.
Λίγο πριν το φεστιβάλ που θα πραγματοποιηθεί στις 4 και 5 Ιουνίου, μιλήσαμε μαζί της για το ιστορικό του φεστιβάλ, αλλά και για το flamenco ως έννοια, μουσική, χορό και τρόπο ζωής. Ακόμη να κλείσετε τα εισιτήριά σας;
Πώς γεννήθηκε η ιδέα για τη δημιουργία ενός Flamenco Festival στην Ελλάδα;
Η αρχική ιδέα του συγκεκριμένου φεστιβάλ ήταν μια μεγάλη φιέστα σε αυλές της καλοκαιρινής Αθήνας, όπου μουσικοί και χορευτές του είδους, θα γιόρταζαν το τέλος της σεζόν, όλοι μαζί, πριν αρχίσει το καλοκαίρι.
Σιγά σιγά, νιώθοντας έντονα την επιθυμία να «προκαλέσουμε» και να προσκαλέσουμε τους χορευτές μας, να γίνουν η φωνή του φλαμένκο μέσα από άλλα είδη μουσικής, ξεκινήσαμε να πειραματιζόμαστε με χορωδίες και ορχήστρες κι έτσι γεννήθηκε ο τωρινός χαρακτήρας του φεστιβάλ που είναι ο πειραματισμός με άλλα είδη μουσικής, η συνεύρεση όσο το δυνατόν περισσότερων φλαμένκο καλλιτεχνών στη σκηνή μας και η συνύπαρξη του πειραματικού στοιχείου με το κλασικό παραδοσιακό “Tablao”, το φλαμένκο δηλαδή που συναντά κανείς σε κάποια τουριστική σκηνή στην Ισπανία.
Η κινητήριος δύναμη που μας κρατά παθιασμένους με τη διοργάνωση ενός τέτοιου φεστιβάλ, είναι η αγάπη για την τέχνη και την κουλτούρα που φέρνει το φλαμένκο και η αγάπη στους ανθρώπους.
Τι σημαίνει για εσάς flamenco; Και αλήθεια, χορεύετε;
Το φλαμένκο πια για εμένα, είναι δεύτερο δέρμα μου.
Η επαφή μου ξεκίνησε καθαρά από περιέργεια να γνωρίσω το φλαμένκο μέσα από τον χορό (Διδάχθηκα εντατικά για 7 χρόνια, χόρεψα και δίδαξα. Πλέον δεν χορεύω παρά μόνο σε φιέστες που είναι πιο αυτοσχέδια η κατάσταση και πιο διονυσιακή…) Το ταξίδι με πήγε σε πολλά μονοπάτια, στα οποία μπόρεσα να σταθώ και να γνωρίσω καλύτερα και τα υπόλοιπα στοιχεία, πέρα από τον χορό. Το ταξίδι με βοήθησε να καταλάβω τα «γιατί» που αφορούν στο φλαμένκο.
Πλέον είναι ο τρόπος που καθόρισε τη ζωή μου, πώς θα ξυπνήσω το πρωί, πώς θα είμαι με τους φίλους μου και την οικογένειά μου, πώς θα διεκδικώ αυτό που αγαπώ κι αξίζω, χωρίς να φοβάμαι. Όλα αυτά είναι το φλαμένκο για εμένα.
Και το ταξίδι ακόμα δεν έχει τελειώσει.
Ποια κοινά στοιχεία βρίσκετε ανάμεσα στην ελληνική και την ισπανική κουλτούρα;
Όσον αφορά στη μουσική, έχουμε να μοιραστούμε πολλά, ως Έλληνες, με το φλαμένκο. Κυρίως οι δρόμοι που λέμε, στη μουσική, που είναι ίδιοι με αυτούς των Αράβων και των Τούρκων. Κάποιος π.χ. που ξέρει να ψέλνει βυζαντινή μουσική, μπορεί να καταλάβει το τραγούδι.
Όπως και οι μουσικοί που ασχολούνται με την παραδοσιακή μουσική και τα ρεμπέτικα, στην Ελλάδα, μπορούν επίσης να καταλάβουν.
Από την άλλη η θεματική στα τραγούδια, είναι κοινή, καθώς πρόκειται για λαϊκά είδη μουσικής: φτώχεια, κατατρεγμοί, πόνος, αλλά και έρωτας, χαρά, ζωή!
Φέτος θα έρθουν με αφορμή το φεστιβάλ σημαντικοί καλλιτέχνες από το εξωτερικό όπως η Rosario la Tremendita. Ποιος είναι ο ήχος της και τι να περιμένουμε από την performance;
Η Rosario la Tremendita, είναι μια ξεχωριστή περίπτωση στο φλαμένκο, καθώς προέρχεται από μια ταπεινή οικογένεια που τραγουδάει και παίζει μουσική φλαμένκο, από πάντα, σε μια από τις πιο σημαντικές γειτονιές της Σεβίλλης (σημαντική για το φλαμένκο), την Τριάνα.
Έχει γαλουχηθεί με αυτά τα ακούσματα. Το ανήσυχο πνεύμα της ωστόσο, και το ενδιαφέρον της για άλλα είδη μουσικής, την οδήγησαν σε συνεργασίες με καλλιτέχνες που την επηρέασαν να κατευθυνθεί σε άλλα μονοπάτια, έξω από το παραδοσιακό φλαμένκο.
Έτσι έφτασε στο σήμερα όπου η μουσική της βασίζεται κυρίως σε ηλεκτρονικά μέσα και σε μουσικά όργανα, όχι τόσο φλαμένκο, όπως είναι το ηλεκτρικό μπάσο.
Η βαθιά ωστόσο γνώση της στην παράδοση του είδους και η μεγάλη της αγάπη για το φλαμένκο, αντανακλώνται στο νέο αυτό είδος που δημιουργεί και έτσι, το άκουσμα της κλασικής φλαμένκο φωνής, δε λείπει ποτέ από τις παραστάσεις της, που είναι εκρηκτικές και γεμάτες συναίσθημα.
Είναι άξιο λόγου επίσης να αναφέρω ότι η Rosario la Tremendita είναι από τις ελάχιστες γυναίκες στο φλαμένκο που έμειναν όρθιες σε έναν ανδροκρατούμενο και κλειστό χώρο, εκείνο των μουσικών φλαμένκο, και ερχόμενη μέσα από την LGBT κοινότητα της Σεβίλλης, είναι ένα ζωντανό παράδειγμα θέλησης, θάρρους και δημιουργικότητας.
Η balcan band Αγία Φανφάρα θα συνδυάσει άλλα είδη μουσικής με flamenco. Πόσο ενδιαφέρον είναι αυτό το πάντρεμα;
Όπως προανέφερα, κάθε χρόνο αφιερώνουμε λίγο χρόνο για τη συμμετοχή άλλων ειδών μουσικής στο φεστιβάλ μας. Φέτος, την τιμητική τους έχουν τα Balcan.
Η γεμάτη ζωή και η τόσο πολύπλοκη ρυθμικά μουσική τους, θα είναι μια πολύ ενδιαφέρουσα προσέγγιση για τους χορευτές και τους μουσικούς μας, που καλούνται να αφήσουν τους φλαμένκο κώδικες έξω από τη σκηνή και να διαδράσουν με τα κομμάτια που θα παίξει η μοναδική αυτή μπάντα. Είμαστε ενθουσιασμένοι που έρχονται!
Τι άλλες εκπλήξεις κρύβει το φεστιβάλ για φέτος;
Όπως πάντα, δεν μπορώ να μη σταθώ στο αγαπημένο μου “tablao” , στο αυτοσχεδιαστικό δηλαδή κομμάτι του φλαμένκο, εκεί που οι χορευτές και οι μουσικοί επικοινωνούν με τους δικούς τους κώδικες, με ματιές, χτυπήματα ποδιών και σινιάλα σωματικά.
Σε αυτό το πλαίσιο έχουμε μεγάλη χαρά που φέτος φιλοξενούμε εξαιρετικούς μουσικούς και χορευτές από την Ελλάδα, που ζουν από αυτό στη χώρα μας και η δουλειά τους είναι πολύ υψηλού επιπέδου, αλλά είμαστε και ενθουσιασμένοι που φέρνουμε αντίστοιχους καλλιτέχνες από την Ολλανδία ,το δεύτερο σπίτι μου, για να γνωρίσουν και να συνυπάρξουν με τους Έλληνες συναδέλφους τους, να γιορτάσουμε όλοι μαζί το φλαμένκο και να το μοιραστούμε με το κοινό.
Σας περιμένουμε όλους την Κυριακή 4 & τη Δευτέρα 5 Ιουνίου στο θέατρο Δόρα Στράτου!
Διαβάστε περισσότερα για το Φεστιβάλ εδώ
όπως και εδώ http://holaflamencofestival.com/