Κηπουρική και εγκλεισμός

Κοιτάς αφηρημένα από το παράθυρο και μοιάζει το μολύβι του ουρανού πιο ελαφρό από εκείνο που βαραίνει την ψυχή σου. Έγκλειστος από μέρες νοιώθεις την αβεβαιότητα, την αγωνία για ένα “αύριο” στο οποίο δεν μοιάζεις να συμμετέχεις – επί του παρόντος – όσο φύσει και θέσει δικαιούσαι, να σε κατατρώγουν.
“Αλλοίμονο σε όποιον ζεί στην έρημο και θυμάται του κόσμου!” (Ν. Καζαντζάκης)

Έρχονται στιγμές που αυτοεκτίμηση και αυτοπεποίθηση μηδενίζονται, καθώς κατακλύζεσαι από καθόλου ευχάριστες ειδήσεις. Νιώθεις ότι καλείσαι να αντισταθείς σε έναν αόρατο – πλην ισχυρότατο εχθρό – άοπλος. Σέρνεσαι στις πολυθρόνες με βήμα παραιτημένου, γεμίζεις σταχτοδοχεία με την σποδό των πνευμόνων σου και το πιάτο ξέχειλο – κι ας μην πεινάς στ’ αλήθεια. Εκνευρίζεσαι εύκολα και, ίσως, εκτονώνεσαι ιδιαίτερα έντονα στους επίσης δοκιμαζόμενους οικείους σου, για να γεμίσεις τύψεις, δυο λεπτά αργότερα, για συμπεριφορές που δεν εξαγοράζονται πάντα με δικαιολογίες και συγγνώμες…μέχρι που παρατηρείς ότι κάποιο φυτό από αυτά που βρέθηκαν στο χώρο σου και που, μηχανικά πότισες κάνα -δυο φορές, μοιάζει να μεγαλώνει, να βγάζει κάποιο καινούριο κλαράκι. Κοίτα τί δημιούργησες ήδη – συγχαρητήρια!

Λοιπόν, ώρα να αλλάξεις προοπτική! Το διαβεβαιώνουν και οι πρόσφατες μελέτες των πλέον έγκριτων Πανεπιστημίων.

Πάρε τα χρειαζούμενα και ασχολήσου με τη Ζωή – αυτήν, την τόση δα, που σου χαμογελά καταπράσινη! Άσε το ατέλειωτο χουζούρι κι άδειασε τις στάχτες της καρδιάς σου στα σκουπίδια. Κινήσου! Ένα θα σου πω: Μια ώρα κηπουρικής χρειάζεται για να καταναλώσεις κάπου διακόσιες θερμίδες, χώρια που η κίνηση αυξάνει σεροτονίνη και ντοπαμίνη, εξοβελίζοντας την υποφώσκουσα κατάθλιψη. Γυμνάζεσαι, απλά και φυσικά, καθώς δημιουργείς.

Πάρε κι άλλες γλάστρες και χώμα! Φύτεψε, σκάλισε, ασχολήσου! Ξέθαψε τις όποιες γνώσεις σου, ψάξε σε βιβλία και ιστολόγια για πληροφορίες! Ζήτα συμβουλές από τους φίλους σου και από ειδικούς, μοιράσου τις εμπειρίες σου με συντρόφους και παιδιά. Επικοινώνησε! Απόκτησε επίγνωση της δημιουργικότητάς σου μέσα από δραστηριότητες παραμελημένες στην τύρβη της καθημερινότητας. Δεν είσαι ούτε άχρηστος ούτε αδύναμος – σύμφωνοι;

Αν δεν έχεις ιδέαν από κηπουρική θα σου πω για τον Πατέρα μου, καταξιωμένο μηχανικό, κατ’ εξοχήν αστό και παντελώς άσχετο με το θέμα, ο οποίος αφιέρωνε όλα τα Σαββατοκύριακα στο κτήμα μας. Είναι να απορεί κανείς πώς, μετά από μια βδομάδα εξαντλητικής δουλειάς, όργωνε, φύτευε, λίπαινε, πότιζε τέσσερα στρέμματα χωράφι. Ο άνθρωπος που τα πρώτα κρεμμυδάκια τα φύτεψε ανάποδα, έφτασε να έχει μια ζηλευτή, πρωτοποριακή καλλιέργεια κι έναν κήπο αξιοθαύμαστο. Γαλήνευε η ψυχή του μέσα στο πράσινο, απομακρύνονταν έννοιες, μνήμες φρικτών παιδικών χρόνων, βάσανα ζωής ανελέητης.

Επιμονή, υπομονή, επιμέλεια, εργατικότητα καλλιεργούνται μαζί με τα καλλιεργούμενα – και τώρα τις έχουμε παρά ποτέ ανάγκη!.

Φτάνει αυτό για να ανυψώσει την έρπουσα αυτοεκτίμησή σου; Σκέψου πως, όταν περάσει το Κακό, στις όμορφες μέρες που θα έλθουν – γιατί ΘΑ ΕΛΘΟΥΝ – εσύ, αλώβητος, ακέραιος θα έχεις κάτι παραπάνω να προσφέρεις στον εαυτό σου και στους δικούς σου: Έναν μικρό παράδεισο, φτιαγμένο εξ ολοκλήρου και απαρχής από σένα, όπου θα χαλαρώνετε γελαστοί και αγαπημένοι.

Μα…θα τα καταφέρω; Οπωσδήποτε! Δεν υπάρχει γωνιά που να μην μπορεί να αξιοποιηθεί, δεν υπάρχει μέρος που να μην μπορεί να ανθίσει ένας μικρός ή μεγαλύτερος κήπος.