Έχοντας απομακρυνθεί αρκετά από το ιερό ορόσημο της έλευσης του 21ου αιώνα, της αποκάλυψης, της τεχνολογικής καταστροφής και όλων των παρελκόμενων της νέας χιλιετίας, μείναμε για λίγο μετέωροι χωρίς στόχο. Η επόμενη επέτειος της ανθρωπότητας αργεί ακόμα, οπότε τραβάμε αργά κουπί στις δεκαετίες του 2000 νιώθοντας πρωτοπόροι εξερευνητές μιας ατελείωτης ζούγκλας.

Φυσικά ο χρόνος δεν μας άφησε σε ησυχία και τα 18 χρόνια που πέρασαν κάθε άλλο πάρα βαρετά ήταν. Κάπου μεταξύ 2008-2009 ξέσπασε η παγκόσμια οικονομική κρίση, συμπαρασύροντας μαζί της την οικονομία αρκετών μικρών και μεγάλων παικτών του πλανήτη. Ο δικός μας αστρολογικός χάρτης δεν ήταν και τόσο ευοίωνος καθώς φαίνεται, μιας και πέσαμε με τα μούτρα στη λιτότητα την αμέσως επόμενη χρονιά.

Έκτοτε κάθε καλοκαίρι, την ώρα που ετοιμάζουμε τις διακοπές μας, κοστουμάτοι στις οθόνες και οικονομολόγοι στις εφημερίδες προαναγγέλλουν την έλευση του κραχ. Σχεδόν ξεχάσαμε τη χαρά της καταδίωξης τρομοκρατικών οργανώσεων μέσω τηλεοπτικών εκπομπών και την εθνική περηφάνια των ολυμπιονικών. Ας θυμηθούμε λοιπόν, σε ένα μικρό χρονικό πως ήταν και πως είναι τα καλοκαίρια μας, από το 2000 μέχρι σήμερα, σε ένα παροξυσμό διερεύνησης του εσωτερικού και εξωτερικού παραλογισμού που φαινομενικά ( ή και όχι) μας περιβάλλει.

προ Κρίσης!

2000 Ο Ιούνιος ανοίγει ζεστά τη σεζόν με την υπογραφή της εισόδου της Ελλάδας στην ΟΝΕ. Ευρώ και πολιτισμός, γενική αισιοδοξία, ο κόσμος αποπνέει σταθερότητα και ενότητα, με οράματα ισότητας και αλληλεγγύης. Βέβαια, η Σοφοκλέους την ίδια χρονιά βρίσκεται ήδη υπό κατάρρευση, αλλά ούτε καν αυτό δεν μπορεί να ρίξει σκιά στο ένδοξο μέλλον.

2001 Καταργείται μετά από έντονες διαμάχες η αναγραφή του θρησκεύματος στις ταυτότητες, παρά την συλλογή υπογραφών από μέρους της εκκλησίας (ποιος ξέρει τι θα γινόταν τότε αν είχε τεθεί θέμα συμφώνου συμβίωσης για τα ομόφυλα ζευγάρια). Ήδη από την άνοιξη έχει εγκαινιαστεί το Ελευθέριος Βενιζέλος, προσφέροντας άφθονους προορισμούς διακοπών και όντας σαφής υπενθύμιση των επερχόμενων ολυμπιακών και του κοσμοπολίτικου αέρα της χώρας. Πάμε σαφώς καλά.

2002 Το καλοκαίρι του αστυνομικού θρίλερ. Τέλη Ιουνίου τοποθετείται η αρχή του τέλους της 17 Νοέμβρη με την έκρηξη στον Πειραιά. Ξηρός, Γιωτόπουλος και Κουφοντίνας τα επίθετα που έμελλε να παραγκωνίσουν τα πολιτικά σκάνδαλα και τον κοινωνικό σχολιασμό από τον δέοντα τηλεοπτικό χρόνο. Πλάνα από συλλήψεις, δηλώσεις, γιάφκες, φυλλάδια και όλες οι ζουμερές λεπτομέρειες μας κρατάνε σε σασπένς. Χρόνος μένει μόνο για τις εξελίξεις του κυπριακού, καθώς και την εκδίκαση της υπόθεσης για της περιουσία του Τέως μας (να και κάποιος που είχε περιουσία!).

2003 Το καλοκαίρι μας βρίσκει με πρωτοφανή καύσωνα σε όλη την Ευρώπη και πυρετώδεις προετοιμασίες για τους επικείμενους ολυμπιακούς, αλλά χωρίς δραματικές εξελίξεις στο εσωτερικό. Έξω μαίνεται ο πόλεμος στο Ιράκ, τα τρομοκρατικά χτυπήματα και η διεύρυνση της ΕΕ, μέσα είμαστε ασφαλείς, μιας και η δίκη της 17 Νοέμβρη είναι ήδη εν εξελίξει.

2004 Το πολυαναμενόμενο καλοκαίρι των Ολυμπιακών και του κυπέλλου στο Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα ποδοσφαίρου. Η ευφορία από την ανέλπιστη νίκη της εθνικής πολλαπλασιάστηκε με τις μεγαλειώδεις τελετές των Ολυμπιακών και όλο το παρασκήνιο γύρω από αυτούς. Η Αθήνα αναπλάστηκε, ζώθηκε σε πρωτοφανείς συνθήκες ασφαλείας (θυμάστε το ζέπελιν;), και υποδέχτηκε τους ενθουσιώδεις τουρίστες και αθλητές. Κάπου
εκεί ξέσπασε και ο γνωστό σκάνδαλο ντόπινγκ με Κεντέρη και Θάνου, που απασχόλησε μεν την κοινή γνώμη, αλλά δεν αμαύρωσε την λάμψη των Ολυμπιακών.

2005 Ξυπνώντας από το hangover των Ολυμπιακών αρχίζουν οι μικρο-διενέξεις και τα ξεκαθαρίσματα, τα ενδοκομματικά φαγώματα, τα παρατράγουδα της Δικαιοσύνης και τα κυβερνητικά. Οι ελληνοτουρκικές σχέσεις μπαίνουν και βγαίνουν από το ψυγείο, ανάλογα τις τελευταίες εξελίξεις, με την υπογραφή για τον κοινό αεραγωγό να είναι το μόνο που τις ενώνει.

2006 Το καλοκαίρι μπαίνει σοκαριστικά με την εξαφάνιση του μικρού Άλεξ και την κωμικοτραγική σχεδόν απόδραση Ρετζάι-Παλαιοκώστα από τον Κορυδαλλό με ελικόπτερο. Οι προτεινόμενες αλλαγές στο εκπαιδευτικό φέρνουν σωρεία αντιδράσεων με αποτέλεσμα βίαιες συγκρούσεις με την αστυνομία. Κλείνει το σκάνδαλο των υποκλοπών με πρόστιμο στη Vodafone, και εμάς να αναρωτιόμαστε, τι είχε ειπωθεί στις εν λόγω συνομιλίες τελικά.

2007 Στις αρχές του καλοκαιριού γιορτάζαμε (στερνή μου γνώση)… την αποχώρηση της ευρωπαϊκής επιτήρησης για το δημοσιονομικό που είχε ξεκινήσει με τα πρωτοφανή ελλείμματα και τις κάλπικες απογραφές 3 χρόνια νωρίτερα. Λεύτεροι από αυτόν τον κλοιό πέσαμε δυστυχώς στον κλοιό της φωτιάς, που κατάπιε 2.700 τ.χμ. και κόστισε 63 ζωές. Προς το τέλος του καλοκαιριού προκηρύχτηκαν πρόωρες εκλογές, ενώ στο εξωτερικό ξεκινούσε ο μηχανισμός που θα ονομάζονταν παγκόσμια οικονομική κρίση με αφετηρία την αδυναμία αποπληρωμής των στεγαστικών δανείων στην Αμερική.

μετά Κρίσης!

2008 Κάπου εδώ μπαίνουμε στο γνωστό κατεστημένο: η χρονιά είχε σκάνδαλα siemens, διαφθορά, Βατοπαίδι, ακρίβεια και φτώχεια. Το καλοκαίρι μας έδωσε λίγη ανάσα με θεωρίες συνωμοσίας γύρω από το θάνατο του Σεργιανόπουλου, ίσα για να μη σκεφτόμαστε τα “καλύτερα” που έρχονται.

2009 Η κυβέρνηση έχει αλλάξει, λεφτά υπάρχουν, οι έριδες και οι ανακατατάξεις στα κόμματα παίρνουν την συχνότητα και την ένταση που όλοι αγαπήσαμε. Ξεκινάμε με ευρωεκλογές, βγαίνουν πράσινες και συνεχίζουμε με νέα ελπίδα για το μέλλον. Περίπου.

2010 Υπογράψαμε αισίως το πρώτο μνημόνιο, ο καύσωνας έφερε την μεταρρύθμιση Καλλικράτη και ενώ η κρίση πλέον έχει μπει στο σαλόνι, οι αντιδράσεις έχουν πυκνώσει και ζούμε στον απόηχο της τραγωδίας της Μαρφίν. Ούτε οι προσφυγικές ροές μπορούν πια να αγνοηθούν και η υποδομή για την διαχείριση τους θέτει ερωτήματα που θα παραμείνουν αναπάντητα μέχρι σήμερα . Καλωσήρθαμε στην 2η δεκαετία του 21ου αιώνα.

2011 Οι απεργίες και οι διαμαρτυρίες κορυφώνονται, οι Αγανακτισμένοι κάνουν πρωτοφανείς συγκεντρώσεις στο Σύνταγμα, και φαίνεται ότι δεν πάει άλλο. Παρ’ όλα αυτά υπογράφουμε συμφωνία για το δεύτερο πακέτο στήριξης 2 εβδομάδες αργότερα. Τα κλειστά επαγγέλματα ανοίγουν με αποτέλεσμα φορτηγά και ταξί να μπαίνουν δυναμικά στον αγώνα και να κλείνουν με επιμονή τους δρόμους (οι κρητικοί αγρότες με τα τρακτέρ δεν φαντάζονται τι τους περιμένει).

2012 Οι εκλογές φέρνουν Σαμαρά και κυβέρνηση συνεργασίας. Ο Κασιδιάρης τσακώνεται με την Κανέλλη. Η ανεργία στα επίπεδα της δεκαετίας του 50. Με επιχείρηση της αστυνομίας σταματάει η απεργία της Χαλυβουργίας. Γενικά, η αστυνομία φαίνεται να γίνεται κύριος διαχειριστής της πραγματικότητας, μιας και ο Ξένιος Ζευς ξεκινάει επιχείρηση σκούπα για τους αλλοδαπούς. Οι υπουργοί ήδη παίζουν πάσες με την λίστα Λανγκάρντ αλλά εμείς θα μάθουμε για την ύπαρξη της το φθινόπωρο.

2013 Στις κινητοποιήσεις προστίθενται και οι εργαζόμενοι της ΕΡΤ που κλείνει με λουκέτο αλλά δεν εγκαταλείπεται από τους ανθρώπους της. Κάποιοι κατασκηνώνουν στην ΕΡΤ και κάποιοι συνεχίζουν να απεργούν, παίζοντας ξύλο με τους γνωστούς αγνώστους των πορειών. Οι μικρο-συγκρούσεις και οι καυγάδες της ΧΑ θα κορυφωθούν με τη δολοφονία του Φύσσα τον Σεπτέμβριο, που θα οδηγήσει αργότερα στη δίκη της.

2014 Το λιμενικό κατάσχει 2 τόνους κοκαΐνης και εξαρθρώνει σπείρα εμπόρων, που ίσως είναι και το κυριότερο καλό νέο της θερινής σεζόν. Κατά τα άλλα, όπως τα ξέρουμε…τετραπληγική πεθαίνει επειδή η ΔΕΗ της κόβει το ρεύμα, νέα μέτρα, νέες διενέξεις, νέες υποσχέσεις. Άσε που η Ρωσία κηρύσσει εμπάργκο και τα ελληνικά ροδάκινα πάνε χαμένα.

2015 Eurogroup. Διαπραγματεύσεις. Capital control. Βαρουφάκης. Γραβάτες. Δημοψήφισμα. Η ελπίδα ήρθε, είδε…
Το θέμα είναι αν έμεινε.

Για φέτος σταματάνε τα προγνωστικά, ούτε το διάσημο χταπόδι του ποδοσφαιρικού τζόγου δεν μας σώζει πια. Μπορεί να βγήκαμε από μικρόκοσμο του δικού μας τοπικού γίγνεσθαι, μπορεί να νιώθουμε ακυβέρνητοι ώρες ώρες, αλλά ο χρόνος δεν σταματά. Για κάθε τρομοκρατικό χτύπημα, αποτρόπαιο φόνο, βυθισμένη βάρκα στο Αιγαίο, υπάρχει μια μικρή ή μεγάλη συλλογικότητα, μια γιαγιά που φτιάχνει τοστάκια για τους “ξένους”, ένα καινούριο ξεκίνημα από μια ομάδα νέων. Για κάθε μέτρο λιτότητας και υποκριτή Ευρωπαίο φανφαρόνο θα βρεθεί κάποιος που θα κλείσει την τηλεόραση και δεν θα ψηφίσει ό, τι του λέει ο θείος. Την ιστορία δεν μπορούμε να την αλλάξουμε. Το μόνο που μένει είναι να μάθουμε, και να μάθουμε καλά από αυτή.