Πίνακας περιεχομένων

Τι σχέση να ‘χει η αρχαία Ιερά Οδός με τη σημερινή;
Πέρα από το όνομα, ας μη γελιόμαστε, μικρή.

Εξάλλου, μόνο ένα τμήμα της ταυτίζεται και όχι ολόκληρη.
Ίσως όμως, κάπου κάπου, ένα μυστήριο στο τέλος της διαδρομής να μας περιμένει κι εμάς.
Ή όταν την συναντάμε εκεί στην Πειραιώς, μία πύλη να δημιουργείται, φανταστική, που μας προετοιμάζει για τις εκατέρωθεν περιοχές της:
Κεραμεικός,
Μεταξουργείο,
Γκάζι,
Βοτανικός,
Ελαιώνας,
Αιγάλεω,
Αγία Βαρβάρα,
Χαϊδάρι.
Οχτώ χιλιόμετρα δρόμου που η κάθε εποχή γεμίζει με τις δικές της περπατησιές και ροδιές.

ΚΕΡΑΜΕΙΚΟΣ – ΜΕΤΑΞΟΥΡΓΕΙΟ

της Ηλέκτρας Τζώρτσου

Θυμάμαι ότι την πρώτη φορά που πήγα στον Κεραμεικό και στο Μεταξουργείο είχα πει ότι όταν θα έχω δικό μου σπίτι στην Αθήνα θέλω να μείνω κάπου εδώ. Όταν σκεφτόμουνα αν θα ανοίξω δικό μου μαγαζί και πάλι κάπου εδώ το τοποθετούσα. Τίποτα από τα δύο δεν έγινε, αλλά κοίτα πώς τα φέρνει η τύχη που τελικά δούλεψα ως σερβιτόρα για χρόνια σε δύο πανέμορφα μαγαζιά της περιοχής και κάπως έτσι έγινε γειτονιά μου.

Έμαθα τους δρόμους, τους πεζόδρομους, τους ανθρώπους, τις γάτες, τους περαστικούς (που είναι μόνιμοι περαστικοί), τους εργαζόμενους και τα αφεντικά, τους μέτοικους από Εξάρχεια. Παρατήρησα τα σπίτια, έμαθα όλες τις λακκούβες στα πεζοδρόμια, τις πλατείες, από πού δύει και από πού ανατέλλει ο ήλιος, τα χρώματα της γειτονιάς σε κάθε ώρα της μέρας. Είδα το καρναβάλι, που συνεχίζει την πορεία του από πολύ παλιά στους ίδιους δρόμους του Μεταξουργείου.

Έχει κάτι πολύ ρομαντικό η δυάδα αυτή (Κεραμεικός-Μεταξουργείο), ίσως να φταίει η μίξη παλιού και νέου που υπάρχει παντού γύρω σου, από το αρχαίο νεκροταφείο μέχρι το πιο καινούριο μπαράκι και από το πιο παλιό σπίτι Σαλαμίνος & Σφακτηρίας μέχρι το πιο καινούριο ξενοδοχείο — το αστείο είναι ότι οι τουρίστες που μένουν στο αστραφτερό εναλλακτικό ξενοδοχείο φωτογραφίζουν σαν τρελοί το παλιό σπιτάκι.

Δεν κατάφερα ποτέ όμως να καταλάβω από πού ακριβώς ξεκινάει ο Κεραμεικός και πού αρχίζει το Μεταξουργείο. αυτό δεν μου στέρησε –και δεν μου στερεί– τίποτα από τις βόλτες, τα ραντεβού, τις αναμνήσεις, τα φωτεινά πρωινά, τα δύσκολα-όμορφα βράδια. Και αν και οι δρόμοι τους είναι αρκετά τετραγωνισμένοι – πράγμα σπάνιο για αθηναϊκούς δρόμους, ακόμα μπερδεύω τα ονόματα των οδών. Ξέρω ακριβώς πού είναι αυτό που θέλω να πάω, αλλά το ξέρω εμπειρικά. Αυτό θα πει γειτονιά!

Η ονομασία «Μεταξουργείο» επικράτησε από τα μέσα του 19ου αιώνα, λόγω του εργοστασίου επεξεργασίας μεταξιού που ιδρύθηκε εκεί το 1854, στη συμβολή των σημερινών οδών Μυλλέρου και Μεγάλου Αλεξάνδρου.
Ο αρχαιολογικός χώρος του Κεραμεικού, απ’ όπου πήρε και το όνομά της η περιοχή, όφειλε με τη σειρά του το όνομά του στα πολλά εργαστήρια κεραμικής που βρίσκονταν στις όχθες του Ηριδανού ή, κατά μία παράδοση, στον ήρωα Κέραμο, γιο του Διονύσου και της Αριαδνής, και προστάτη των κεραμέων.
Το Μεταξουργείο φημιζόταν για τις νυχτερινές καντάδες και σερενάτες, αλλά πρωταγωνιστούσε και στην αθηναϊκή αποκριά, αφού από δω ξεκινούσε το αποκριάτικο γαϊτανάκι. Ήταν επίσης γνωστό για τα καφενεία του, κατεξοχήν ταυτισμένα με πολιτικές αντιπαραθέσεις. Το πιο γνωστό ήταν «Ο Κήπος του Βούξινου» (Κολοκυνθούς 55), ιστορικό ήταν και το καφενείου του Χήνου (κοντά στην πλατεία Μεταξουργείου), «Η Γέφυρα», το καφενείο του Κ. Μηλιώτη, «Ο Γέρος του Μωρηά» και «Το Κορίτσι της γειτονιάς» (Παλαμηδίου 19).

χαϊκού:
Χωρίς όρια
Περπατήσαμε πάλι
Άσε με εδώ

Πάμε στον Πίπι;

Αν θέλουμε να μιλήσουμε για αυθεντικότητα και ειλικρινή αγάπη για την πρώτη ύλη και την υλοποίηση των συνταγών, Ο Πίπις δεν μπορεί να μην έχει μία θέση στην κουβέντα μας. Εξαιρετικοί μεζέδες, με προϊόντα ένα προς ένα διαλεγμένα από παραγωγούς σε νησιά αλλά και στην ηπειρωτική Ελλάδα, χτίζουν αυτό το προσεγμένο μαμαδίστικο φαγητό που σου ξυπνάει αναμνήσεις και σε κάνει να γλείφεις τα δάχτυλά σου. Ο χώρος προσφέρει τη χαλαρή, ανεπιτήδευτη, καφενειακή του ατμόσφαιρά για κουβέντα κατά τη διάρκεια του φαγητού, σε συνδυασμό με το καλό κρασί και τα ιδιαίτερα αποστάγματα.

Καφενείο πίπις
Μεγάλου Αλεξάνδρου 86, Κεραμεικός
Τ.: 697 66 15 881 | fb: Καφενείο πίπις

Να κεράσω μια ρακή;

Στο Λαΐνι τα τραπέζια είναι τοποθετημένα με τέτοιο τρόπο ώστε κανένας να μην γυρίζει την πλάτη του στον άλλον και αυτό σημαίνει πολλά για τη φιλοσοφία του μαγαζιού. Παρέα, επαφή και οικειότητα έχουν την τιμητική τους στο δρομάκι της Αρτεμισίου! Η ρακή ρέει άφθονη, τα εξαιρετικά σπιτικά μεζεδάκια χτίζονται με προϊόντα κρητικής προέλευσης, ένα προς ένα επιλεγμένα από παραγωγούς, ενώ πολλά απ’ αυτά είναι φερμένα απευθείας από τους συγγενείς των παιδιών, που ζούνε στην Κρήτη. Κοπιάστε!

Το Λαΐνι
Αρτεμισίου 40, Κεραμεικός | Τ.: 211 40 21 485
fb: Το λαΐνι

Μια Μπέμπα στον Κεραμεικό

Σε ένα γραφικό και ήσυχο δρομάκι του Κεραμεικού, απ’ αυτά που δεν χορταίνεις να τα περπατάς, άνοιξε τις πόρτες της δύο χρόνια πριν η Μπέμπα, μόνιμη κάτοικος της περιοχής, αφού ήρθε στην Προδίκου έπειτα από έξι χρόνια που διέμενε πιο ψηλά, στην Πλατεία Αυδή. Πέρα από τη διεύθυνση, δεν άλλαξαν και πολλά. Η παρεΐστικη και χαλαρή διάθεση είναι ακόμα βασικό συστατικό του χώρου, οι προσιτές τιμές επίσης, όπως και οι προσεγμένες πρώτες ύλες που φτάνουν στα πιάτα μας.

Η «πειραγμένη» ελληνική κουζίνα πρωταγωνιστεί και οι μοντέρνες πινελιές φαίνονται από το ριζότο μανιταριών με λάδι τρούφας μέχρι τα ραβιόλι γλυκιάς κολοκύθας. Όταν ο προσωπικός χασάπης της Μπέμπας –που την προμηθεύει με ζουμερές μοσχαρίσιες μπριζόλες, κότσια και λοιπά ντόπια κρεατικά– έχει κέφια, θα βρείτε στο μενού μέχρι και προβατίνα από τη Θεσσαλία. Όσο για τα αγαπημένα στην ελληνική κουλτούρα μεζεδάκια στη μέση, πολλές πολίτικες επιλογές και ζεστές σούπες σας περιμένουν για να τις γευτείτε. Η κρυφή πίσω αυλή είναι επίσης στα ατού της!

Μπέμπα
Προδίκου 6, Κεραμεικός | T.: 211 40 61 847
fb: Μπέμπα Bar Restaurant
ig: mpempa_bar_restaurant

ΓΚΑΖΙ

της Ηλέκτρας Τζώρτσου

Ανεβαίνεις με τη μεγάλη κυλιόμενη σκάλα και αρχίζει σταδιακά να εμφανίζεται κάτι ευρωπαϊκό μπροστά. Τα ιντάστριαλ και τα πιο μοντέρνα στοιχεία ανακατεύονται και είναι σαν να βλέπεις άλλοτε αφίσα του Bauhaus και άλλοτε πίνακα του Τσαρούχη. Πάρκο, πλατεία, Τεχνόπολη, φουγάρο, δεξιά τα μαγαζιά σε παράταξη και ακριβώς μπροστά σου οι πλανόδιοι κοσμηματοπώλες, που είναι πλέον σήμα κατατεθέν. Αριστερά, αυτός ο δρομάκος της Τριπτολέμου που βγάζει Ιερά Οδό και είναι από τους πιο ατμοσφαιρικούς δρόμους της πόλης, με φυσιογνωμία δική του — τόσο όσο παλιά και τόσο όσο σύγχρονη. Εδώ έχουν βρει τη στέγη τους πολλά θέατρα και όχι αδίκως. Το βράδυ –ειδικά αν έχει και λίγη υγρασία– το Γκάζι βγάζει μία αίσθηση νουάρ‧ οι γραμμές του τρένου, τα στενάκια και τα πάρκινγκ βοηθάνε πολύ σ’ αυτό. Αν ήταν χρώμα, θα ήταν γκρι με μπαλώματα χρωμάτων. Κάποιες νύχτες σαν να μυρίζει και λίγο γκάζι στον αέρα, που εύλογα θα πει κανείς ότι είναι μία πινελιά του παρελθόντος που επιμένει, για να μας θυμίζει ότι κάποτε εκεί ήταν το εργοστάσιο φωταερίου και ότι η γειτονιά ήταν μία δύσκολη γειτονιά, με πολλή φτώχεια και ό,τι αυτή συνεπάγεται. Αλλά υπάρχει και η άποψη που λέει ότι το μπαμ που έγινε με το Γκάζι τη δεκαετία του ’90 και ήταν κάτι πρωτόγνωρο για την Αθήνα, άφησε κι αυτό τη μυρωδιά του· για να είμαι ειλικρινής δεν είμαι σίγουρη κατά πόσο άξιζε τον κόπο, κατά πόσο βοήθησε την περιοχή, αλλά σίγουρα ξεκίνησε από εκεί ένας άλλος τρόπος διασκέδασης που εστίασε στη συμπεριληπτικότητα. Το Γκάζι αγκαλιάζεται από τρεις μεγάλους δρόμους, την Πειραιώς, την Ιερά Οδό και την Κωνσταντινουπόλεως και μοιάζει με μία φωλιά που της ταιριάζει περισσότερο το αρχικό του όνομα, «Γκαζοχώρι».

Το εργοστάσιο παραγωγής φωταερίου ιδρύθηκε το 1857 από γαλλική εταιρεία και ξεκίνησε τη λειτουργία του το 1862. Δημιουργός του ήταν ο Φραγκίσκος Φεράλδης. Την περίοδο 1890-1920 το εργοστάσιο επεκτάθηκε, καλύπτοντας τόσο το φωτισμό της πόλης όσο και την οικιακή και βιομηχανική χρήση, γεγονός που συνδέεται με τη διεξαγωγή των Ολυμπιακών Αγώνων του 1896. Η σταδιακή εγκατάλειψη του φωταερίου οδήγησε το εργοστάσιο σε παρακμή κι έτσι το 1983 σταμάτησε η λειτουργία του. Χαρακτηρίστηκε διατηρητέο ως σπουδαίο βιομηχανικό μνημείο.
Η αρχική ονομασία της περιοχής που διαμορφώθηκε στα τέλη του 19ου αιώνα. δυτικά του εργοστασίου φωταερίου και μεταξύ των οδών Πειραιώς και Κωνσταντινουπόλεως, ήταν Γκαζοχώρι. Ήταν μία υποβαθμισμένη εργατική συνοικία με παραπήγματα και δύσκολες συνθήκες διαβίωσης. Στις αρχές του 20ου αιώνα χτίστηκαν μονώροφα και διώροφα πλίνθινα σπίτια για να στεγάσουν τους εργάτες του εργοστασίου.
Πίσω από το εργοστάσιο, στην οδό Ιάκχου, λειτουργούσε στις αρχές του 20ου αιώνα, κάθε Κυριακή πρωί, το Γαϊδουροπάζαρο. Η θέση του συνδέεται με την ύπαρξη χανίων στην ευρύτερη περιοχή. Οι αγοραπωλησίες δεν αφορούσαν μόνο ζώα αλλά και αμάξια.

χαϊκού:
Μυρωδιά γκαζιού
Φωτίστηκε η πόλη
Άσε με να δω

All day απόλαυση στην πλατεία Αυδή

Το Saorsa είναι από τα από τα αγαπημένα μας μαγαζιά της πόλης καθώς συνδυάζει ένα καθαρά αστικό σκηνικό που σε ταξιδεύει σε αλλοτινή Αθήνα με σύγχρονες πινελιές σε γεύσεις – αλκοολούχες και μη. Ανοιχτά από το πρωί με καφέ, healthy προϊόντα και προσεγμένο μενού για όλα τα γούστα και όλες τις ώρες της ημέρας. Όσο πέφτει η νύχτα σχηματίζεται ένα μωσαϊκό επιλογών ανάμεσα σε επιλεγμένα κρασιά, ελληνικές μπύρες, κλασικά ποτά και cocktails, επιλογές aperitivo και πολλά άλλα που θα σας εκπλήξουν. Όλα αυτά στην καρδιά της πιο γραφικής γειτονιάς της πόλης.

Saorsa
Γιατράκου 2, Πλατεία Αυδή, Μεταξουργείο
T.: 210 52 35 960 | fb: @Saorsa Athens
Ig: saorsaathens

Το MoMix είναι εμπειρία

Στον καινούριο χώρο του πάνω στην πλατεία στο Γκάζι και τη στάση μετρό του Κεραμεικού, ευάερο, ευήλιο, με νέο design και φυτά που δίνουν φρεσκάδα, διατηρώντας τη Molecular Mixology φιλοσοφία του, προσθέτει τον καφέ, το brunch, τα κυρίως τα πιάτα και τα γλυκά στις επιλογές μας, πάντα με τις μοντέρνες πινελιές που χρόνια τώρα θαυμάζουμε στα cocktail του. Δοκίμασε τα Eggs Benedict και τα Pancakes Croque Madame, αλλά και τα τρίχρωμα πικλαρισμένα παντζάρια με marshmallows από berries, κατσικίσιο τυρί και φιστίκια Αιγίνης. Θυμήσου ότι στο MoMix το μόνο που χρειάζεται να κάνεις είναι να αφεθείς στις αισθήσεις σου!

Espresso martini, Majuni Mastic, Strawberry Mass, Smokey bub: τα μοριακά σφηνάκια A bubbles περιμένουν
να τα πιεις… στο κουτάλι. Καθώς οι γεύσεις τους θα σκάνε σαν πυροτεχνήματα στο στόμα, στον αριθμό 18.000 των bubbles served στο MoMix site θα προστίθεται άλλο ένα… κι άλλο ένα… κι άλλο ένα!

MoMix
Βουτάδων 36, Γκάζι | Τ.: 697 43 50 179
fb: MoMix Bar Kerameikos (Molecular Mixology)
ig: momixbar
www.momixbar.com

To retro bar του Μεταξουργείου

Οι απανταχού νοσταλγοί των περασμένων δεκαετιών μπορούν να κυκλοφορούν ήσυχοι, γιατί στο δρόμο τους υπάρχει το ΛΑ ΚΑΣΕΤΑ, ένα αυθεντικό ρετρό μπαρ στην καρδιά του Μεταξουργείου. Η Ρώμη και η Όλγα έφτιαξαν έναν χώρο που θυμίζει το σπίτι της γιαγιάς, με τη μόνη διαφορά ότι παίζει δυνατά μουσική! Ξένα και ελληνικά κομμάτια των 60s, 70s, 80s & 90s έχουν την τιμητική τους, γιατί όπως λένε και τα κορίτσια: «Αξίζει να θυμόμαστε τους παλιούς καλούς καλλιτέχνες με τους οποίους μεγαλώσαμε και είχαν πολλά να δώσουν». Σε αυτές τις δεκαετίες, λοιπόν, βρίσκουν ποιότητα και αναμνήσεις και μας προσκαλούν σε ένα πάρτι χορού και συγκινήσεων. Η κάβα ακολουθεί την ίδια φιλοσοφία, αφού αρκείται στα απλά και κλασικά, με καθαρά ποτά και επιλογές που θα έβρισκες σε ένα μπαρ της δεκαετίας του ‘80.

Στο χώρο θα βρείτε κάδρα από παλιές ελληνικές ταινίες και καλλιτέχνες άλλων εποχών, φορμάικες, τηλέφωνο με καντράν, σεμεδάκια και πολλές ακόμη λεπτομέρειες που δημιουργούν το μωσαϊκό που λέγεται ΛΑ ΚΑΣΕΤΑ.

Λα κασέτα
Μυλλέρου 29, Μεταξουργείο
Τ.: 694 27 01 707 | Fb: Λα κασέτα ρετρό μπάρ
Ig: lakaseta_retrobar

ΒΟΤΑΝΙΚΟΣ

της Ηλέκτρας Τζώρτσου

Όταν μπλέχτηκα κι εγώ με τα πολιτικά φεστιβάλ, τότε που η ηλικία μου είχε τον αριθμό 1 ακόμα μπροστά, επισκέφτηκα πρώτη φορά τον Βοτανικό, προφανώς λόγω της Γεωπονικής και των σούπερ φεστιβάλ που γίνονταν εκεί. Τότε μου φαινόταν πολύ μακριά ο Βοτανικός και πολύ περίεργο που ένας κήπος είναι Σχολή — όταν μπήκα στη σχολή Θεάτρου στη Θεσσαλονίκη, που είχαμε ένα κτίριο καταμεσής της Εγνατίας, γεμάτο καυσαέριο και κορναρίσματα, τότε μου φάνηκε και ζηλευτό.

Αργότερα μυήθηκα και στα ενδότερα του Βοτανικού· περίεργη γειτονιά, με την καλή έννοια της λέξης. Έχει κάτι το γοητευτικά απόκοσμο. Είναι σαν μία τομή μέσα στην πόλη. Αραιοκατοικημένη /
μεγάλες άδειες εκτάσεις, μάντρες, ξερόχορτα / αποθήκες, συνεργεία αυτοκινήτων (πολλά), βιοτεχνίες, εργοστάσια / τζαμί / χαμηλά σπίτια που αφήνουν τον ουρανό να σκύψει / νεραντζιές.

Μία εργατική γειτονιά που μυρίζεις το μόχθο και τη λαϊκότητα, χωρίς ντροπή, σ’ αφήνει να τα εισπνεύσεις. Είναι λίγο στάχινος και σταχτής στα χρώματα ο Βοτανικός. Και έχει πολλά δρομάκια-
αδιέξοδα. Και κάτι άλλα, ακόμη χωμάτινα, του χωριού. Αν ήταν ρούχο, θα ήταν φόρμα εργασίας.

Η βιομηχανική του όψη πλασάρεται πρώτη, αφού τον περικυκλώνει και παίζει ρόλο βιτρίνας. Αν τον ξεφλουδίσεις όμως, θα βρεις μέσα μια γειτονιά απλή, απλόχωρη και γλυκιά. Μια γειτονιά που δεν έχει εμπορευματοποιηθεί, δεν έχει κατακλυστεί από πάσης φύσεως ταχυφαγεία, από τουρίστες, από εναλλακτικούς, εντός της πόλης, της διασκέδασης μέτοικους. Θα βρεις ακόμα αυτές τις όχι εξεζητημένες ταμπέλες, αυτές που διαβάζονται εύκολα και δηλώνουν αυτό που είναι: φούρνος, φαρμακείο, ψιλικατζίδικο, σούπερ μάρκετ, κρεοπωλείο.

Στο Γεωπονικό Πανεπιστήμιο, σε ειδικό χώρο, φυλάσσεται ό,τι απέμεινε από την περίφημη αρχαία ελιά, τη λεγόμενη «του Περικλή» ή «του Πλάτωνα», που βρισκόταν στην Ιερά Οδό. Αμαξάδες οδηγούσαν τους ξένους επισκέπτες να την δουν. Τη δεκαετία του 1980, φορτηγό έπεσε πάνω της και την κατέστρεψε.
Το εργοστάσιο της ΕΒΓΑ (Ιερά Οδός 88) ιδρύθηκε το 1934 και επρόκειτο για την πρώτη γαλακτοβιομηχανία στην Ελλάδα. Το 1936 εμφανίστηκαν τα παγωτά ξυλάκια, χωνάκια και κυπελλάκια. Αξίζει να σημειωθεί ότι τα ξυλάκια αποτελούν ελληνική πατέντα.
Στις αρχές του 20ου αιώνα, ηλεκτροκίνητο τραμ έκανε τη διαδρομή Ιπποκράτους-Βοτανικός. Σήμερα, η γραμμή 026, έχει ακόμη αφετηρία την Ιπποκράτους και τερματίζει στο Βοτανικό.
Για το βοτανικό κήπο: «Ο κήπος ούτος είναι ο μόνος όστις αξίζει το όνομα τούτο εις τας Αθήνας. Η έκτασίς του είναι μεγάλη, αι δενδροστοιχίαι, οι ελικοειδείς δρομίσκοι του, αι δεξαμεναί, τα ρυάκια του κ.τ.λ. γοητεύουσι τη θέαν». Μαρίνος Παπαδόπουλος Βρεττός, «Ο πατροκατάρατος»

χαϊκού:
Μυρίζει κήπο
Εργοστάσιο δίπλα
Πόλης σχεδία

Τι παίζει στο Jukebox;

Το Jukebox έχει τη δική του ιστορία αφού είναι ο χώρος όπου έμενε και δημιουργούσε ο Λουκιανός Κηλαηδόνης και μάλιστα σχεδιάστηκε από τον ίδιο. Ο Άκης, ο νέος του ιδιοκτήτης, σεβόμενος τα στοιχεία του, τον ανακαίνισε και μας παραδίδει όχι-ένα-ακόμη vintage στυλιζαρισμένο μαγαζί, αλλά μία εστία συνάντησης με αυθεντικά rock n roll χαρακτηριστικά και την αισθητική αύρα του Λουκιανού διάχυτη.

Ένα jukebox –κομμάτι του ’58– σφραγίζει το όνομα και την ταυτότητα του μαγαζιού, σε συνεργασία με το μότο BREWS & BITES & ROCK N ROLL. Πολλές χορευτικές ομάδες ξεδιπλώνουν ήδη εκεί τις χορευτικές τους ικανότητες και θεατρόφιλοι το επισκέπτονται ως μία πολύ ταιριαστή pre & after theater επιλογή αφού περιστοιχίζεται από θεατρικές σκηνές. Djs δίνουν το παρόν και μία δυνατή κάβα μας περιμένει για τα κλασικά ποτά αλλά και επιλογές πέρα από τα τετριμμένα, ανάλογα τα γούστα, στον γοητευτικό πεζόδρομο ή στο νοσταλγικό εσωτερικό του.

Ο Άκης ήθελε να φτιάξει έναν χώρο που να συγκεντρώνει όλους όσοι αγαπάνε τη μουσική και την ιστορία της, τις τέχνες γενικότερα και την ίδια τη ζωή, γι’ αυτό δίνει το χώρο του για πάρτι, εκδηλώσεις, εκθέσεις, προβολές και bazaar. Viva la vida, viva la Jukebox!

Jukebox
Ακαδήμου 16, Μεταξουργείο | T.: 693 72 62 297
fb: Jukebox | ig: jukebox_athens

Β237 και φύγαμε

Ο αστεροειδής Β327 προσγειώθηκε το 2017 στο Γκάζι, με τη μορφή ενός μικρού cozy μπαρ, για να μας ποτίσει με human friendly attitude και να μας θυμίσει ότι οι πιο όμορφες καταστάσεις φτιάχνονται όταν ωραίοι άνθρωποι συναντιούνται, ενώνουν τα θετικά vibes τους, διασκεδάζουν και χορεύουν. Τα καθαρά ποτά δίνουν και παίρνουν, οι θεματικές βραδιές επίσης και οι ταμπέλες μένουν μόνο στις προσόψεις των μαγαζιών και όχι στους ανθρώπους! Κάθε μέρα από τις εννιά το βράδυ ανοίγει τις πόρτες του, μόνο μην πάτε Δευτέρα, γιατί ο αστεροειδής κάνει διάλειμμα από την τροχιά του.

Β327
Σωφρονίου 4, Γκάζι | T.: 210 34 60 507
Fb: B327 | Ig: b327_bar

«Όπου και να τριγυρίζω, το “σπίτι” μου είναι πάντα εδώ»

Ένα παιχνίδισμα στο όνομα αφήνει την φαντασία να τρέξει. Ένα «σπίτι» οικείο, ζεστό, προσεγμένο και ένα «art bar» που στεγάζει φίλους, μουσικές, όνειρα, δημιουργικότητα… Αυτός ο συνδυασμός χαρίζει εξαιρετικές στιγμές με ποιοτικούς μουσικούς και μπάντες (η jazz στα καλύτερά της) ενώ αυτό που ανεβάζει ένα λέβελ παραπάνω την ιδιαιτερότητα αυτού του bar είναι οι βραδιές flamenco, γεμάτες χορό και μουσική. Τα καθαρά ποτά και οι παγωμένες μπύρες συμπληρώνουν ευχάριστα την βραδιά σας.

Σπίτι art bar
Ευπατρίδων 7, Αθήνα | Τ.: 698 35 22 217
fb: ΣΠΙΤΙ Art Bar | ig: spitiartbar

ΤA ΣΤΕΚΙΑ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ

του Θράσου Καμινάκη

Η ΚΟΥΛΤΟΥΡΑ ΤΗΣ ΝΥΧΤΑΣ ΓΥΡΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΙΕΡΑ ΟΔΟ

της Άντας Κουγιά

Η Ιερά Οδός και οι δρόμοι πέριξ αυτής έχουν μια ιδιαίτερη γοητεία τη νύχτα. Εξάλλου, δεν είναι τυχαίο ότι γεμίζουν αφού πέσει το φως του ήλιου, ειδικά το χειμώνα. Όλες οι μικρές γειτονιές τριγύρω είναι γεμάτες με επιλογές για όλα τα γούστα∙ από τα στενά του Βοτανικού ακούγονται ρακοτσουγκρίσματα, από το Γκάζι και τον Κεραμεικό το δυνατό μπιτ των διάφορων κλαμπ περιμένει να μπει εντός των νεοτέρων της πόλης, ενώ τα νταλκαδιάρικα ή και πιο έντεχνα ακούσματα στις μουσικές σκηνές επί της Ιεράς Οδού είναι φημισμένα από πολύ παλιά, από τότε που εμείς ήμασταν παιδιά και βλέπαμε τους γονείς μας να φεύγουν από το σπίτι με γούνες και κοστούμια, αφήνοντάς μας στη γιαγιά.

Βέβαια, η κουλτούρα της νύχτας δεν σταματά εκεί. Οι κλασικές μπάρες της πόλης, αυτές οι ανεπιτήδευτες που σε υποδέχονται σαν να είσαι σπίτι σου, προσφέρουν ποτήρια με κλασικά ποτά, τζαζιές και ατμοσφαιρικές γωνιές για τα καλύτερα ερωτικά ραντεβού (ειδικά τα μυστικά), ενώ τα θέατρα στο Γκάζι και στο Βοτανικό, που άντεξαν ακόμη και την καραντίνα, τότε που η νύχτα «κόπηκε» από την ύπαρξή μας, ήταν από τα πρώτα που έφεραν στην πόλη αυτές τις παραστάσεις που ονομάζουμε «μεταμεσονύχτιες», ξεκινούν 11-12 και σε αφήνουν να πάρεις το ποτό σου από το φουαγιέ στις θέσεις.

Οι συναυλίες στη Γεωπονική, τα κλαρίνα στην Κωνσταντινουπόλεως, η μυστική σκοτεινιά των γραμμών του τρένου, η παράξενη αίσθηση ελευθερίας που νιώθεις όταν οδηγείς επί του δρόμου ή στα γύρω στενά, είναι μερικές από τις εικόνες που χαράζονται στο ασυνείδητο των Αθηναίων ως η πόλη τα μεσάνυχτα. Πολύβουη αλλού, μοναχική κάπου αλλού, αλλά σίγουρα μια οικεία φωλιά για όσους κουβαλούν βάρος ή ξεφορτώνονται βάρη διασκεδάζοντας. Οι άνθρωποι της νύχτας σε δύο ταχύτητες, η πόλη το βράδυ σε πλήρη αντίθεση.

Το πιο ωραίο βέβαια στην Ιερά οδό είναι εκείνο το μεταίχμιο μεταξύ νύχτας και μέρας. Οι καντίνες μετρούν ουρές μέτρων, με τους μεν «ξενύχτηδες» να πεινούν για «βρόμικο» και τους δε «μεροκαματιάρηδες» να διψούν για έναν καφέ. Για να ακουστεί το άνοιγμα της βαριάς πόρτας του μηχανουργείου. Να ανοίξει η πόρτα του φυλακίου στη διάβαση του τρένου. Να πιαστεί το τιμόνι του απορριμματοφόρου που παρκάρεται λίγο πριν τον Ελαιώνα.

Το μεταίχμιo της νύχτας και της μέρας είναι το πιο μυστηριακό. Η συνάντηση των –μεταξύ τους– διαφορετικών, με φόντο τις υψικάμινους της Τεχνόπολης. Η νύχτα στην Ιερά Οδό έχει τους δικούς της κανόνες. Εκείνους που μόνο οι αυθεντικοί αυτής της πόλης κατανοούν, έστω κι αν την βιώνουν από διαφορετικές πλευρές του φεγγαριού.

Η Ιερά Οδός μπορεί να ονομάστηκε «ιερά» για άλλους λόγους, πανάρχαιους, όμως σήμερα παραμένει «ιερά» με το δικό της τρόπο. Είναι μια οδός ιερά για όλα τα πλάσματα που αισθάνονται καλύτερα τη νύχτα, για όσες ιστορίες προτιμούν να γεννηθούν υπό το σκοτεινό φως του φεγγαριού, για όσα ειπώνονται έπειτα από μπόλικο αλκοόλ, για όσα λάθη γιορτάζονται με νότες μπουζουκιού, βαριές και χιλιοτραγουδισμένες.

χαϊκού:
Ήχος της κόρνας
Βράδυ αργά σε δρόμο
Πριν το αλκοτέστ

Ο φούρνος της Άντας κάνει τη Λεωνίδου να μοσχοβολάει

Μόλις δυόμιση μήνες λειτουργίας μετρά ο φούρνος Anda’s Way και ήδη ο κόσμος της γειτονιάς –και όχι μόνο– προμηθεύεται καθημερινά όλα τα απαραίτητα για να ξεκινήσει και να συνεχίσει την ημέρα του. Μπορείς να δοκιμάσεις καφέ, τσάι ή σοκολάτα, πίτες και σφολιάτες, κρουασάν, αλλά και χειροποίητα σάντουιτς, μπριοσάκια, σαλάτες, ατομικά γλυκά και cookies. Το μεσημέρι έχεις και την επιλογή για διάφορα πιάτα ημέρας που σε χορταίνουν. Σε κάθε περίπτωση, ό,τι κι αν επιλέξεις, θα είναι νόστιμο και φρέσκο, φτιαγμένο από τα πιο ποιοτικά υλικά.

Anda’s Way
Λεωνίδου 102, Κεραμεικός
T.: 210 34 10 012

Street Habit: είναι θέμα συνήθειας…

Το Street Habit κατέφτασε στην πόλη με πολλή διάθεση, με ρίζες στην παράδοση αλλά και σύγχρονη ματιά, για να προσφέρει γεύσεις σε όλους τους ουρανίσκους, με λαχταριστά burger, sandwich, φρέσκες σαλάτες και δροσερές μπύρες. Η street ατμόσφαιρα κυριαρχεί, οι παρέες αλληλεπιδρούν και ο σεβασμός στο διαφορετικό είναι βασικό στοιχείο της φιλοσοφίας. Με φανερή προτίμηση στους μικρούς ζυθοποιούς, στα χειροποίητα υλικά και με τη φήμη του να εξαπλώνεται γρήγορα, δεν θα αργήσει να αφήσει το στίγμα του στη street food κουλτούρα της Αθήνας.

Street Habit
Λεωνιδου 41 & Μαραθώνος, Μεταξουργείο
211 42 44 293 | Fb: Street Habit
Ig: streethabitspot

Mandala Clothing

Μετά από 20 χρόνια εμπειρίας & συνεργασίας στην Flying Agaric (Street Fearies, Human, Digital Love, Deamon & Angel, Forward, Wisdom, Miaou) στο χώρο των ρούχων γεννήθηκε το Mandala Clothing Brand με έμφαση στο streetwear, alternative, clubwear & festival wear fashion.

Τα Mandala Clothing κατασκευάζονται με αγάπη στο Bali της Ινδονησίας με τις καλύτερες προδιαγραφές σε πρώτες ύλες (Cotton Combed 32s, Cotton Canvas, best quality in zip)