Κυκλοφορώ στο κέντρο και λίγο πιο πέρα. Μαζεύω ότι προκήρυξη κυκλοφορεί. Το βρίσκω ενδιαφέρον. Στην προκήρυξη ο άλλος πρέπει να πει περιεκτικά αυτό που θέλει να πει τέλος πάντων. Κοιτώ και τις αφίσες, στα φανάρια και στην βόλτα με τα πόδια. Και εκεί η επικοινωνία είναι άμεση, χτυπητή, συγκεκριμένη. Τέλος χαζεύω στο διαδίκτυο banner, κειμενάκια μικρά, ποσταρίσματα του λεπτού. Έτσι λοιπόν, κατά το παλιό ”αφίσα, κάρτα, κορνίζα” τώρα έχουμε το ”προκήρυξη, αφίσα, μπάνερ”.
Μία φράση αρχίζει και πυκνώνει την εμφάνισή της, ανεξαρτήτου προελεύσεως, ιδεολογίας και μέσου. Πρωτοεμφανίστηκε στα γήπεδα και στους τοίχους στα όρια των περιοχών. Αυτή η φράση είναι το “ΘΑ ΜΑΣ ΦΟΒΑΣΤΕ”… Συνήθως είναι στην κεφαλή ή στο τέλος της τοποθέτησης. Σαν Τίτλος ή σαν Συμπέρασμα υπογραμμισμένο, μεγάλο, χρωματιστό ανάλογα την αισθητική του καθενός.
Πολύς φόβος δεν μαζεύτηκε στην πόλη; Δεν μας φτάνουν ο φόβος της Εφορίας, της Δεη, της τρύπας του όζοντος κλπ κλπ; Δεν φτάνουν τα άγχη του καθενός για το πως θα τα φέρει βόλτα, πως θα κρατήσει ισορροπία, πως δεν θα αποκτήσει κάποιο αυτοάνοσο; Δεν αρκούν τα φαντάσματα που έχει ο καθένας στριμωγμένα στην ντουλάπα του μυαλού του και τον τραβολογούν κάθε τόσο;
Τελικά γιατί θα πρέπει να φοβάμαι στην πόλη μου; Και μάλιστα να μου το λένε φόρα παρτίδα με όλους τους τρόπους. Και όλο αυτό να καλλιεργείται από τα πιο αντιφατικά αναμεταξύ τους στρατόπεδα, παρέες, ομάδες, σινάφια και κολπέτα. Ποιος το λέει αυτό και σε ποιον απευθύνεται; Εάν έχεις μαγαζί πρέπει να φοβάσαι; Εάν είσαι ξένος πρέπει να φοβάσαι; Εάν είσαι ομοφυλόφιλος; Εάν είσαι μακρυμάλλης; Εάν έχεις κοσμηματοπωλείο; Εάν ψηφίσεις Μητσοτάκη; Τσίπρα ή Λαφαζάνη; Αν κάνεις αποχή; Αν πάρεις τρόλεϊ και το κάψουν; Αν δεν έχεις εισιτήριο και σε σκοτώσουν στο ξύλο; Αν, αν, αν…
Και αλήθεια πόσο γουστάρεις να σε φοβούνται; Δημοκρατία τελικά είναι να διαλέγει ο καθένας τον φόβο που του ταιριάζει!
Όχι, δημοκρατία και φόβος δεν πάνε μαζί!
Discussion about this post