° Η ΙΣΤΟΡΙΑ °
Ένα πρωινό του Απρίλη.
Έχοντας ολοκληρώσει δύο επαγγελματικά ραντεβού για το περιοδικό “Η Πόλη ζει”, πέρασα περπατώντας από ένα στενό μιας αθηναϊκής γειτονιάς. Η μέρα ηλιόλουστη, ανοιξιάτικη.
Σε μια στιγμή, σήκωσα το βλέμμα και αντίκρισα την κάτασπρη κορυφή ενός κτιρίου, με φόντο τον καταγάλανο ουρανό.
Η πρώτη εντύπωση -από μακριά- ήταν ότι αυτό το αποκομμένο με το βλέμμα τμήμα της εικόνας, είχε ένα στοιχείο κυκλαδίτικο μέσα στο αστικό τοπίο της Αθήνας.
Όταν βρέθηκα ακριβώς μπροστά από το κτίριο, διαπίστωσα ότι αποτελείται από μία αρχική -πιο παλιά- νεοκλασική τριώροφη κατοικία και από την προσθήκη δύο νέων ορόφων σε πιο σύγχρονο αρχιτεκτονικό ύφος.
Σύν-θεση αντιθέσεων. Οι καμπύλες και οι γωνίες.
Αυτή η οικοδομική “σύνθεση”, η “συνύπαρξη” του παλιού με το νέο και, μετά, η παρατήρηση των γραμμών, με οδήγησαν στην ιδέα για ένα “ψηφιδωτό” εικόνων, λεπτομερειών, λέξεων κι εννοιών.
Το απόγευμα της ίδιας μέρας, πέρασα ξανά για μερικές ακόμα φωτογραφικές λήψεις. Οι διαβαθμίσεις του φωτός πάντα δημιουργούν διαφορετική αίσθηση. Αυτό ήθελα να δω.
• Η ΙΔΕΑ •
Είναι αυτό το “συν-” που δίνει στην ύπαρξη την ευκαιρία του “μαζί”.
Η ζωή είναι ένα “ψηφιδωτό” εικόνων, συναισθημάτων, εννοιών, εμπειριών.
Πόσο εύκολη ή δύσκολη είναι η συν-ύπαρξη των ανθρώπων μεταξύ τους αλλά και με ό,τι τους περιβάλλει; Πόσο επιτυχής, ευχάριστη ή δημιουργική είναι; Υπερισχύει το “Εγώ” ή το “Εμείς”;
Οι άνθρωποι και τα πράγματα έχουν και τις “γωνίες” τους. Τις αποδεχόμαστε ή προσπαθούμε να τις “λειάνουμε”; Και όσον αφορά την έλξη ανάμεσα στα ετερώνυμα, τι συμβαίνει τελικά; Ισχύει ή, μήπως, στην πραγματικότητα υπάρχει απώθηση;
Η “συν-ύπαρξη” είναι μία από κοινού προσπάθεια αναζήτησης όλων αυτών των μικρών “συν-” που κλείνουν μέσα τους το καλό και το ωραίο, ανοίγοντας το δρόμο σε κάτι πιο μεγάλο, σημαντικό και ουσιαστικό. Λειτουργεί ως “βάση” για να χτιστεί το υπόλοιπο “οικοδόμημα”.
Κάπως έτσι, προέκυψε αυτό το προσωπικό project με τίτλο SYN•YPARXiS.
Ο άνθρωπος έχει ανάγκη να μετατρέψει την πολυπλοκότητα σε απλότητα.
Έχει ανάγκη που και που να αγναντεύει από λιμάνια, βουνά ή μπαλκόνια για να βρίσκει μέσα του απαντήσεις.
Μα πιο πολύ, έχει ανάγκη το όνειρο.
Από αυτό ξεκινά το ταξίδι.
……………….
