Ο Σταύρος Άλλος είναι ένας «αναλογικός» άνθρωπος, στην Αθήνα του μέλλοντος

Ο Σταύρος Άλλος είναι μουσικός, τραγουδοποιός, ηχολήπτης και παραγωγός, στην Αθήνα του 2023.

Ξεκίνησε παίζοντας μπάσο με τους ΜΟΑΝ το 2015, ενώ συμμετέχει δημιουργικά και εμφανίζεται με το σχήμα Post Lovers, αλλά και με τον Coti K. στο πρότζεκτ “A Man from Managra”.

Με τον Σέργιο Βούδρη, στην παραγωγή και τα περισσότερα παιξίματα, έφτιαξε και μας παρέδωσε το πρώτο σόλο άλμπουμ του με τίτλο “Για τη Νόρα”.
Ένα πείραμα απλότητας, με 7 τραγούδια – ραβασάκια, που κυκλοφορεί και σε βινύλιο από την Rudu Records.

Ο κατά κόσμον Σταύρος Γεωργιόπουλος, είναι ένας “αναλογικός” τύπος που μιλά την αλήθεια του, μέσα σε μια δυστοπική, ψηφιακή πραγματικότητα.

Τον συναντήσαμε λίγες ημέρες πριν την παρουσίαση του άλμπουμ, που θα γίνει στον Πολυχώρο ΠΛΥΦΑ, την Παρασκευή 12 Μαΐου.

• Γιατί “Άλλος”?

Είμαι σε μια παρέα με κάμποσους Σταύρους και ώσπου να βρούμε ποιος είναι ο Σταυράκης και ο Σταυρής, πέρασε καιρός. Στο μεταξύ ήμουν σε διαρκή αναζήτηση ψευδώνυμου, μιας και το επώνυμό μου είναι δύσκολο ακόμα και στην καθημερινότητα.

• Σε κάποιον που δεν έχει πατήσει ακόμα το play και δε γνωρίζει τίποτα για σένα, πως θα περιέγραφες το νέο σου δίσκο;

Δεν έχει καθόλου ηλεκτρικές κιθάρες. Είναι μάλλον φολκ, αλλά και έντεχνο, έχει λίγο ροκ, δεν είναι δίσκος παραλίας, αμαξιού, διαβάσματος.

• Αν και ομολογουμένως πρωτότυπο, ακούω αρκετά γνώριμα πράγματα στο “Για τη Νόρα”. Ποιες είναι οι μεγαλύτερες επιρροές του;

Radiohead, Sparklehorse, Elliott Smith, Nick Drake.

• Η “Νόρα”, αλήθεια, είναι κάποιος υπαρκτό πρόσωπο;

Όχι, είναι ένα λογοπαίγνιο που στην αρχή μάλιστα ήθελα να είναι και το όνομα του πρότζεκτ. Θα δημιουργούσε τεράστια σύγχυση όμως, και έγινε τίτλος του άλμπουμ. Είμαι τεράστιος φαν του “For Emma, Forever Ago” του Bon Iver.

• Λατρεύω την παραγωγή και τον εξ ολοκλήρου αναλογικό ήχο. Είναι ένας τρόπος με τον οποίο θα πορευτείς από δω και στο εξής ή αφορά το συγκεκριμένο δίσκο;

Είναι ακριβό σπορ αλλά δεν μπορώ να σκεφτώ το να στήνω κομμάτια για δίσκο στον υπολογιστή πια. Αν είναι κάτι που πρέπει να γίνει γρήγορα, όπως μουσική για μια ταινία, ναι θα το κάνω, αλλά αν δεν υπάρχει περιορισμός στην διαδικασία, δεν λειτουργεί πια για μένα. Σε παραγωγές που κάνω για άλλους μουσικούς, υπάρχει τουλάχιστον ο χρονικός περιορισμός, ότι δηλαδή ο άλλος θέλει να λάβει κάτι από εσένα εντός διορίας. Στα δικά μου, μπορώ να αλλάζω την ενορχήστρωση και την μίξη για πάντα, για αυτό και κυκλοφόρησε πρώτα το “Για τη Νόρα” και ακόμα μιξάρω κομμάτια που έγραψα πριν από 10 χρόνια.

• H Aθήνα δίνει δυναμικό παρόν στους στίχους σου. Τι μισείς αλλά και την δεν θα άλλαζες με τίποτα σε αυτήν;

“Μισώ” είναι βαριά λέξη. Δεν μπορεί να κρατάει για πολύ το μίσος. Αυτό τον καιρό μισώ π.χ. τον μεγάλο περίπατο. Η κίνηση και η παραίτηση όλων των οδηγών στους δρόμους με ενοχλεί. Δεν θα άλλαζα τους ανθρώπους μου.

• Στη ζωή σου γενικά, είσαι καθόλου vintage;

Χαχα, νομίζω δεν είναι εύκολο να μην είσαι κάτι αυτή την εποχή. Ειδικά η ρετρολαγνεία χάνει το νόημα της, όταν οι εποχές και οι μόδες ανακυκλώνονται τόσο γρήγορα. Θα παραθέσω τον Dylan Moran που λέει ότι είναι εντελώς up to date, με την έννοια ότι είναι ζωντανός, εδώ, τώρα.

Η ρετρολαγνεία χάνει το νόημα της, όταν οι εποχές και οι μόδες ανακυκλώνονται τόσο γρήγορα…

• Είσαι όσο ρομαντικός φαίνεσαι;

Είμαι σε κάποια πράγματα. Γενικά, νομίζω το να ασχολείσαι με την τραγουδοποιία την εποχή του AI, σε κάνει αυτόματα ρομαντικό. Εδώ υπάρχουν άνθρωποι που θεωρούν ρομαντικό να διαβάζεις βιβλία.

• Tι ακούς αυτή την περίοδο;

Sophie Lies, Σταυρο Τσαντέ, Mega Bog, Tango with lions, Big Thief.

• “Να λοιπόν πως είναι τελικά να μην ανυπομονείς για τίποτα πια” γράφεις στο “Πάτωμα”. Μου ακούγεται μάταιο απ’ τη μια, απελευθερωτικό απ’ την άλλη. Εσύ που βρίσκεσαι ακριβώς;

Προσπαθώ να ισορροπώ. Χαίρομαι πάντως που βρήκες τόσο νόημα, σε ένα κομμάτι σχεδόν πανκ.

Δείτε ακόμα

Ο αθλητικός σύλλογος «Αχαρνής» και η σημασία του για τους νέους του Μενιδίου

Μιλήσαμε για «Bachelors and Bachelorettes» με τη Βάσια Βασιλείου

• Είσαι ικανοποιημένος από τους δημιουργούς της γενιάς μας; Πιστεύεις πως βγαίνουν πράγματα τη σημερινή εποχή που θα μείνουν κλασσικά;

Είμαι πολύ χαρούμενος με την γενιά μας. Παρ’ όλα αυτά θεωρώ ότι οι ρυθμοί σήμερα είναι υπερβολικά γρήγοροι ώστε να επιτρέπουν να χαρακτηριστεί κλασσικό. Η ταχύτητα της εποχής και η πληθώρα των έργων, έχει υπερβεί την έννοια του κλασικού.

• Η γενιά μας, τελικά, θα τα καταφέρει;

Χαχα δεν ξέρω!

Το να ασχολείσαι με την τραγουδοποιία την εποχή του AI, σε κάνει αυτόματα ρομαντικό…

• Μίλησέ μας λίγο και για τις μπάντες/projects που δραστηριοποιείσαι παράλληλα.

Είμαι εδώ και πολλά χρόνια με τις Post Lovers που βγάλαμε 2 δίσκους, κάναμε πολλά λάηβ, και είναι πολύ αγαπημένο μου πρότζεκτ. Η Ελένη ό,τι γράφει είναι χρυσός. Εμπίπτει εντελώς στην κατηγορία καλλιτεχνων που θα πρέπει να γίνουν κλασσικ. Τα τελευταία δύο χρόνια περίπου παίζω και στο “A Man from Managra” που είναι το γκρουπ του Coti K. Ενώ έχουμε κάνει ελάχιστα πράγματα ως τώρα, με εμπνέει πολύ και περνάμε και φανταστικά.

• Στις επερχόμενες ζωντανές σου εμφανίσεις, τι θα ακούσουμε; Δικό σου αποκλειστικά υλικό ή και διασκευές;

Το δικό μου υλικό σίγουρα, άλλα για πρώτη φορά με τους ανθρώπους που το ηχογράφησαν. Θα έχουμε και δυό τρεις διασκευές. Σε προηγούμενα λάιβ έχουμε παίξει τη “Γαλάζια κιθάρα”, το “Sad eyed lady of the Lowlands”, “Το βαλς του τούρκικου” της Nefeli Walking Undercover, και προσπαθούμε σε κάθε λάιβ να κάνουμε κάτι καινούριο.