Ενώ η συζήτηση του νομοσχεδίου για την ισότητα στο γάμο, έφτανε στο τέλος της, στην αίθουσα της ολομέλειας, ένας βουλευτής της αντιπολίτευσης, ο ειδικός αγορητής της Πλεύσης Ελευθερίας Σπύρος Μπιμπίλας, απέσπασε το θερμό και παρατεταμένο χειροκρότημα, όχι μόνο από τα βουλευτικά έδρανα, αλλά και από τα έδρανα της κυβέρνησης.
«Θα κλείσω με μια προσωπική μου αναφορά, με μια δημόσια εξομολόγηση. Εγώ, γεννήθηκα στη δεκαετία του ’50, σε μια συνηθισμένη μεσοαστική οικογένεια στο κέντρο της πόλης. Ανδρώθηκα στη 10ετία του 60. Από πολύ μικρός κατάλαβα ότι σε κάτι διέφερα από άλλους ανθρώπους. Πως το κατάλαβα; Όταν στα μουσεία, που εγώ λατρεύω την αρχαία Ελλάδα από μικρό παιδί, προσκολλιόμουν στα αγάλματα τα ανδρικά και όχι τα γυναικεία. ‘Αρα κάτι με τραβούσε από τη φύση μου. Διάβαζα Καβάφη και Λαπαθιώτη και ταυτιζόμουν με αυτούς τους σπουδαίους δημιουργούς. Έκλαιγα κρυφά, γιατί έπρεπε να κρύψω κάτι, που ντρεπόμουν γι΄αυτό και δεν μπορούσα να το πω ούτε στους γονείς μου. Έγινα ένα εσωστρεφές, ένα μελαγχολικό παιδί που έγραφε ποιήματα. Μεγάλωσα όμως έφτιαξα ισχυρές σχέσεις, δεσμούς, σπουδαίους συντρόφους, οι οποίοι σήμερα είναι η ακριβή μου οικογένεια, μαζί με τα αδέλφια μου. Αυτά τα κρυφά δάκρυα με οδηγούν σήμερα στα 68 μου χρόνια να αγωνίζομαι για να μην κλάψουν άλλα παιδιά στο μέλλον, για να είναι ευτυχισμένα, για να μην φοβηθούν να πουν τι είναι, τι τους ελκύει, με ποιους θέλουν να ζήσουν. Επιτέλους είμαστε όλοι άνθρωποι», είπε ο ειδικός αγορητής της Πλεύσης Ελευθερίας.