Τα ποιητικά ημερομήνια (1-12 Αυγούστου 2024)
1/8/2024
Η ορφανή υιοθετημένη γατούλα
Δεν έχει διδαχθεί τα χάδια
Γυρίζει αμέσως την κοιλιά της
Γρατζουνάει και δαγκώνει
Μετεξεταστέα στην αγάπη.
2/8/2024
Η μαύρη τρύπα
Τών φιλοδοξιών μας
Είναι δυνατότερη
Από τη δίψα μας για ζωή
Και το παιδί μέσα μας
Ασφυκτιά…
3/8/2024
Δημόσιος υπάλληλος Πρέβεζα 2023
Τελικά τον μεταθέσανε στην Πρέβεζα τού Καρυωτάκη. Του δώσανε γραφείο πίσω, στον ακάλυπτο με μια υποψία μπαλκονιού προς την έξοδο κινδύνου. Νόμιζε πως τις είχανε καταργήσει προ πολλού. Τις εξόδους κινδύνου. Προ πάντων η ακριβολογία. Θα μπορούσε να είχε βγει στη σύνταξη από τις 31 Δεκεμβρίου παρελθόντος έτους. Είχε κλείσει τα 62 και είχε ευμενώς κλείσει τα σαράντα χρόνια υπηρεσίας. Όμως η μανούλα του η συχωρεμένη τον συμβούλευε μέχρι τη στερνή της εισπνοή – με εισπνοή πεθαίνουμε, το είχε δει, το είχε παρατηρήσει. Κόντευε τρεις. Τέλειωσε την δακτυλογράφηση της ημέρας. Απλός υπάλληλος. Μήτε καν προϊστάμενος. Τότε μπήκε το περιστέρι, αλαζονικό, απαιτητικό, κυρίαρχο. Έκανε τον γύρο του γραφείου σαν Γενικός Διευθυντής. Τουλάχιστον.
Το τάιζε κρυφά από τους άλλους. Κι εκείνο ήξερε πότε πρέπει να απαιτήσει τον άρτον τον επιούσιον.
Πήγαινε στο γραφείο ακόμα κι όταν είχε άδεια. Για να ταΐζει το περιστέρι. Τον φίλο του.
Θαύμαζε το θράσος, την αλαζονεία, την κυριαρχικότητά του. Αχ, να μπορούσε να του διδάξει έστω και ολίγην. Έτσι μπορούσε να γίνει τουλάχιστον προϊστάμενος. Ακόμα και στα γεράματά του.
Μόνον νεκρό θα με πάρουν από εδώ μέσα, σκέφτηκε.
Τουλάχιστον εδώ έχω έναν φίλο να μου παραστέκει.
Το περιστέρι συγκατάνευσε τσιμπώντας ένα ψίχουλο από το κουλούρι τού νεόπτωχου δημοσίου υπαλλήλου. Όλα τα πουλήσανε για την αρρώστια τής μαμάς. Τίποτα δεν απέμεινε. Τα πτώματα δεν έχουν τσέπες, παρηγοριέται.
4/8/2024
Από την Μεγάλη Άρκτο λείπουν τα πίσω πόδια.
Τριάντα χρόνια μετά
Δεν πάω διακοπές.
Εκείνος ο Αύγουστος ήταν ολάκερη
Η ερωτική ζωή μου.
Μετά μόνασα.
Στυλίτης να ταΐζω περιστέρια
Να ξεφυλλίζω βιβλία
Τρώγοντας τις σάρκες μου.
5/8/2024
Οσμές και γεύσεις αθωότητας,
Καρπούζι με φέτα
Πεπόνι με κασέρι,
Σταφύλι με τα κουκούτσια του όλα…
Και τα δόντια που έλειπαν,
Αλλά ήξερες πως θα ξαναφυτρώσουν.
6/8/2024
Περνάνε τα χρόνια με τον καλπασμό
Αλόγων αόρατων μέσα στη νύχτα.
Το μόνο που μένει είναι το τώρα,
Η στιγμή που κρατάει αιώνες.
Αχ, να μπορούσαμε να παγώσουμε
Τον Χρόνο στην ώρα
Τής πιο μεγάλης ευτυχίας.
7/8/2024
Χωριάτικη σαλάτα
Μύριζε το στόμα σου
Κι η αναπνοή σου βασιλικό.
Αθάνατη Μεσόγειος,
Θρέφεις βλαστάρια φοινίκων
Που θα ξύσουν τον ουρανό.
8/8/2024
Περνούν αεροπλάνα πουλιά
Να μας πάρουν από το παρελθόν
Να μας προσγειώσουν στο τώρα.
9/8/2024
Γαλαζοπράσινα νερά
Σαν τα μάτια σου
Που δεν τα ξεχνάει η τρικυμία.
Συχνά-πυκνά τα επισκέπτεται.
10/8/2024
Αν ήμουνα εύκολος άνθρωπος
Δεν θα σε ενδιέφερα.
11/8/2024
Ο έρωτας είναι υπερτιμημένος.
Δέκα λεπτά ηδονή
Και εκατό χρόνια ψυχανάλυση.
Προτιμώ το μουσακά
Και το ιμάμ μπαϊλντί.
12/8/2024
Οι αρκούδες κάνουν έρωτα κάθε επτά χρόνια.
Εσύ πώς ξέφυγες από τον κανόνα;
Τα μελτέμια και οι ευπρόσδεκτες μπουνάτσες (13/8-22/8)
13/8/2024
Πλησιάζουν οι πολλές νηνεμίες.
Αντέχεις;
Κοίτα τη ρυτιδιασμένη θάλασσα
Πόσο ήρεμη είναι στο βάθος.
14/8/2024
Στις διακοπές οι άνθρωποι βγάζουν
Τον καλύτερο ή τον χειρότερο εαυτό τους.
Εσύ τι επιλέγεις;
15/8/2024
Στο περιβόλι τής Παν-Γαίας
Ας φυτέψουμε λουλούδια
Ας καλλιεργήσουμε ποιήματα
Ας θεσπίσουμε αγκαλιές
Ας δώσουμε φιλιά στον άνεμο:
Θα τα πάει εκεί που πρέπει.
16/8/2024
Ό,τι δυνατό συμβαίνει μια φορά
Συνεχίζει για πάντα.
17/8/2024
Μα πιο πολύ θρηνώ
Τις αγκαλιές που δεν κούρνιασα,
Τις θάλασσες που δεν κολύμπησα,
Τις σπηλιές που δεν αποκοιμήθηκα.
18/8/2024
Η πανσέληνος σε πιάνει
Σαράντα μέρες πριν και σαράντα μετά.
Πάει ο χρόνος!!!
19/8/2024
Επειδή αυτή την πανσέληνο
Δεν θα την ζήσω ξανά
«μη μου τους κύκλους τάραττε!!!».
20/8/2024
Εάν ήμασταν μονότονοι
Θα γυρίζαμε πίσω στα πρωτόζωα.
Θαυμάζω τους αμμωνίτες.
Τόση υπομονή, τόση τεχνική!!!
21/8/2024
Οι διακοπές τελειώνουν.
Μια ζωή μετράμε τον χρόνο ανάποδα
Και μόνο προς το τέλος γραμμικά.
22/8/2024
Όταν κινδυνεύω, όταν πλήττω, όταν αγωνιώ
Σκέφτομαι ένα κόλπο:
Φαντάζομαι πως δεν θα είμαι εδώ αύριο
Και χαλαρώνω στο τώρα.
Η προετοιμασία για την πολυπόθητη επιστροφή (23/8-31/8)
23/8/2024
Ναι πλησιάζουν τα πρωτοβρόχια.
Πεθύμησα λίγη συννεφιά.
Μήτε στην Εδέντια δεν βολεύεται
Ο άνθρωπος.
24/8/2024
Θα μου λείψει η συντροφιά σου
Θάλασσα τού Αυγούστου
Που όλα τα δέχεσαι
Κι όλα τα συν-
Χωράς.
25/8/2024
Τα φρούτα ξεραίνονται
Οι καρποί μαραίνονται
Μα εσύ αγάπη μου
Ολοένα ανθίζεις!!!
26/8/2024
Ας κάνουμε την αγάπη μας
Γλυκό τού κουταλιού νεράντζι.
Έτσι η γεύση της
Αν και γλυκόπικρη
Θα είναι ανεκτή
Για πάντα.
27/8/2024
Θέλω να πάω σχολείο.
Η τσάντα η γεμάτη,
Τα φρεσκοξυμένα μολύβια,
Οι μπογιές, τα χρώματα,
Το μπλοκ ιχνογραφίας.
Θα υπάρχουν κάπου κι αυτά
Στο χρονοντούλαπο
Τής ανθρωπογεωγραφίας.
28/8/2024
Ανυπομονώ να ανοίξουν οι κλειστοί
Κινηματογράφοι.
Κουράστηκα με τους θερινούς.
Τόσοι καυγάδες
Για ψύλλου πήδημα.
29/8/2024
Λατρεύω τις καλαμιές.
Γιατί κρύβεσαι πίσω τους
Και λυγίζουν στοργικά
Στον άνεμο
Με τη σοφία
Τής επιβίωσης.
30/8/2024
Βαλίτσες.
Πώς χωράει μια ζωή
Σε μερικά κυβικά
Εκατοστά;
31/8/2024
Εργασία και χαρά.
Πίσω στο γραφείο.
Τι θα κάναμε δίχως
Το άγχος το επιούσιον;
Δρ Κωνσταντίνος Μπούρας