Η ίδια έχει μάθει αυτή την πολύ προσωπική και πολύτιμη υπόθεση να την επεξεργάζεται στην ζωή της συλλογικά. Μέσα από σπουδές, σεμινάρια, πρόβες, ομάδες, παραστάσεις, έφτασε η στιγμή που ένας χώρος-ο δικός της!- θα στεγάσει όλα όσα κουβαλούσε στις αποσκευές της από μικρό κορίτσι.

Η Κατερίνα είναι πανέμορφη, δυναμική, ταλαντούχα, για μένα (και για άλλους) θα έπρεπε να είναι είναι διάσημη στο πανελλήνιο. Την ίδια, όμως, την ενδιαφέρει πιο πολύ να κρατήσει τον καμβά της πεντακάθαρα λευκό και την ψυχή της αθεράπευτα παιδική. Δουλεύοντας σκληρά για τα όνειρά της, έφτασε τώρα να κρατά στο χέρι μια καλλιτεχνική Κλεψύδρα ανυπόμονη να κυνηγήσει τον χρόνο.

Ποια ήταν η τελευταία φορά που θυμήθηκες τον λόγο για τον οποίο ασχολήθηκες εξ αρχής με το θέατρο;

Είναι πολλές οι στιγμές αυτές που μου υπενθυμίζουν τον λόγο για τον οποίο κάνω θέατρο.Η τελευταία φορά όμως ήταν όταν ,σε μία παράσταση που σκηνοθέτησα με τους μαθητές μου η οποία μιλούσε για τον ρατσισμό σε όλες του τις εκφάνσεις,τον φασισμό και την επιρροή του σε μία κοινωνική μάζα, ένας θεατής πρόσφυγας έκλαιγε με λυγμούς και έσκυψε να φιλήσει τα χέρια μου λέγοντάς μου:Σας ευχαριστώ που μιλήσατε για αυτό που ζούμε.

Ποιον σταθμό της πορείας σου θα αφαιρούσες τώρα αν είχες την δυνατότητα;

Δεν θα αφαιρούσα κανέναν, γιατί όλοι μου οι σταθμοί με οδήγησαν σε αυτό που είμαι σήμερα και είμαι ευγνώμων γι’αυτό!

Ποιους δασκάλους σου μνημονεύεις; Όχι μόνο στο θέατρο. Γενικά.

Ο καθένας από τους δασκάλους μου έβαλε το δικό του λιθαράκι για να εξελιχθώ.Αυτός όμως που έχει χαραχτεί μέσα μου είναι ο Αντώνης Ανδριόπουλος, ένας από τους δασκάλους μου στην δραματική σχολή, γιατί με δίδαξε με πολλή αγάπη και ανιδιοτέλεια και ήταν εκεί για εμένα όταν έχανα την πίστη μου για να μου υπενθυμίζει την δική του πίστη σε εμένα.Όπως και η αξιολάτρευτη Καίτη Παπανίκα.

Performance ή Διδασκαλία; Πώς λειτουργείς σε κάθε ένα από αυτά τα δύο;

Το καθένα έχει την δικιά του μαγεία και συμπληρώνει το ένα το άλλο.Και τα δύο είναι κομμάτια μου και εμπεριέχουν πολλή αγάπη μέσα τους.Όταν βρίσκομαι στην σκηνή ως ηθοποιός γίνομαι λευκός καμβάς και αφήνω στην άκρη τις άλλες μου ιδιότητες, έτσι ώστε να είμαι εύπλαστη στις μεθόδους του εκάστοτε σκηνοθέτη. Στην διδασκαλία βοηθάει πολύ το ότι είμαι ηθοποιός γιατί μπορώ να καταλάβω πώς νιώθουν τα παιδιά επί σκηνής,να τα συναισθανθώ και με τον κατάλληλο χειρισμό να βγάλω από μέσα τους το υλικό που χρειάζομαι για να δουλέψω.

Μεγαλύτερη σημασία για σένα έχει το έργο, ο ρόλος, ο σκηνοθέτης ή ο χώρος στον οποίο πραγματοποιείται μια θεατρική παραγωγή;

Τις περισσότερες φορές είναι ο συνδυασμός κάποιων πραγμάτων.Σίγουρα το έργο, ο σκηνοθέτης και ο ρόλος είναι η βάση για την όποια επιλογή μου.

Πρόβα. Πόση σημασία έχει για το τελικό αποτέλεσμα; Τι συμβαίνει σε μια πρόβα; Δημιουργούνται εκεί πέρα έχθρες, έρωτες και φιλίες; Ο ηθοποιός γίνεται λίγο περισσότερο ηθοποιός;

Κατά την άποψή μου, η πρόβα είναι από τα πιο παραγωγικά και δημιουργικά κομμάτια για έναν ηθοποιό. Εκεί χτίζονται σχέσεις και χαρακτήρες, εκεί ερχόμαστε αντιμέτωποι με τον εαυτό μας μέσω της συναναστροφής μας με τους άλλους και με τους ήρωες που καλούμαστε να ενσαρκώσουμε. Είναι μία άκρως αληθινή γεμάτη ζωή διαδικασία και το θέατρο είναι τόσο μαγικό γιατί καθρεφτίζει τη ζωή,οπότε όλα είναι πιθανά να συμβούν. Η ουσία βρίσκεται στο πως διαχειρίζεσαι ως επαγγελματίας το οτιδήποτε προκύψει έτσι ώστε να υλοποιηθεί ο κοινός στόχος χωρίς να επηρεάσει την δουλειά σου.

Μίλησέ μας για τον χώρο που άνοιξες και όλα όσα σχεδιάζεις ήδη να συμβούν σε αυτόν την δύσκολη σεζόν που έρχεται κι ακόμα παραπέρα…

Ο χώρος τέχνης ΚΛΕΨύΔΡΑ δημιουργήθηκε με μεράκι και αγάπη. Παρά τις δύσκολες συνθήκες που ζούμε αυτή την περίοδο, ένοιωσα την ανάγκη πως τώρα όσο ποτέ άλλοτε είναι η στιγμή να γίνει πραγματικότητα.Ο χώρος μας λειτουργεί με κεντρικό άξονα την εκπαίδευση από όλο το φάσμα των τεχνών έχοντας ως πυρήνα το θέατρο που είναι και η αφετηρία μας και στόχος μας είναι μέσα από σύγρονες εκπαιδευτικές και καλλιτεχνικές μεθόδους να αποτελέσει  ένα κέντρο έρευνας και πειραματισμού δίνοντας βήμα σε νέους δημιουργούς να εξελίξουν την τέχνη που αγαπούν και να εξελίσσονται μέσα από αυτήν!Οπότε έρχονται πολλά σεμινάρια/εργαστήρια,ομιλίες κ.α γύρω από το θέατρο,τον κινηματογράφο,την μουσική,τον χορό και όχι μόνο και ευελπιστώ να πλημμυρίσει από όνειρα, ιδέες, φαντασία,δημιουργία,αγάπη,γέλια,ζεστασιά μέσω της γόνιμης αλληλεπίδρασης μεταξύ των καλλιτεχνών. Επίσης, ο χώρος μας διατίθεται και για ενοικίαση προβών καλλιτεχνικών σχημάτων, σεμινάρια, διαλέξεις, παρουσιάσεις κ.α.

Η Κατερίνα πριν δέκα χρόνια και η Κατερίνα σε δέκα χρόνια.

Η Κατερίνα πριν 10 χρόνια κρατούσε μία βαλίτσα γεμάτη όνειρα,στόχους,αγάπη,ρομαντισμό,αλήθεια,πίστη στους ανθρώπους, πάθος για την τέχνη της,για την ζωή και για όλα όσα θέλει να κατακτήσει,επιμονή,πείσμα,δύναμη και σε 10 χρόνια από σήμερα θα ήθελα να διατηρηθούν όλα αυτά τα μπαγκάζια στην βαλίτσα μου μαζί με την εξέλιξη της εμπειρίας που θα έχει προηγηθεί διατηρώντας το παιδί μέσα μου ζωντανό!

Η ειλικρινής άποψή σου για το κίνημα Support Art Workers.

Θεωρώ πως εκείνη την δύσκολη περίοδο που ζήσαμε χωρίς ούτε μία αναφορά στον κλάδο μας για το τι μέλλει γενέσθαι η πρωτοβουλία αυτή μας έδωσε μία ανάσα ελπίδας και συσπείρωσης. Όταν δεν σκέφτεται και πράττει ο καθένας ως μονάδα αλλά λειτουργεί συλλογικά θέλω να πιστεύω ότι τα πράγματα μπορούν να πάνε καλύτερα.

Ένα δείπνο με έναν/μία κορυφαίο ηθοποιό εν ζωή και έναν/μία που δεν ζει πια. Ποιους θα επέλεγες να προσκαλέσεις και γιατί;

Θα επέλεγα τον Keanu Reeves για να μιλήσουμε για την στάση του προς την ζωή και τον Λόρενς Ολίβιε για να συζητήσουμε για την ερμηνεία του στον Άμλετ.

Τι βλέπεις όταν ανοίγεις το παράθυρό σου το πρωί;

Tην υπέροχη βεράντα μου με τα πανέμορφα φυτά μου, πολυκατοικίες και ουρανό!

Τι λες σε ένα νεαρό παιδί που σου δηλώνει ότι θέλει να γίνει ηθοποιός; Πώς το συμβουλεύεις, ενδεχομένως;

Το πρώτο πράγμα που ρωτάω είναι αν η απόφαση αυτή είναι συνειδητή. Συνήθως, ακολουθεί μία μεγάλη κουβέντα για το πώς λειτουργεί ο χώρος, τις δυσκολίες, τις ευκολίες, το πόσο μαγική είναι αυτή η τέχνη, πόση δουλειά και αφοσίωση θέλει, τα οφέλη εσωτερικά που έχει να σου δώσει, τις χαρές, τις απογοητεύσεις κ.λπ. Πιστεύω πως αν αγαπάς αυτό που κάνεις η απόφαση είναι συνειδητή, το θέλω δυνατό, δουλεύεις για να εξελίσσεσαι συνεχώς, έχεις πείσμα, επιμονή και υπομονή, δύναμη να πέφτεις και να ξανασηκώνεσαι και σε οδηγεί ο στόχος–θα τον βρεις τον δρόμο σου.Ούτως η άλλως, πιστεύω πως η υποκριτική είναι προσωπική υπόθεση.

Ποια είναι εκείνη η παράσταση που είδες και δεν θα ξεχάσεις ποτέ στην ζωή σου; Και ποια εκείνη που έπαιξες και δεν θα πάψεις να θυμάσαι;

Μία από τις παραστάσεις που δεν θα ξεχάσω είναι το “Can we talk about this?” της ομάδας dv8! Θυμάμαι ότι μετά την παράσταση περπατούσα για ώρες μέχρι να συνειδητοποιήσω αυτό που μόλις είχα δει και να αφουγκραστώ όλα τα συναισθήματα που ένιωσα. Δύσκολο να ξεχωρίσω κάποια από τις παραστάσεις που έχω συμμετάσχει: η καθεμία έχει τυπωθεί μέσα μου για τον δικό της ξεχωριστό λόγο. Ας αναφέρω το έργο ”Ισμήνη και Καλυψώ” που παιζόταν για 4 χρόνια και οι εμπειρίες είναι αμέτρητες με αυτήν την παράσταση μιας και έχει ταξιδέψει αρκετά και για μεγάλο χρονικό διάστημα με τον ρόλο αυτό να κυλά μαζί μου σε διάφορες εκφάνσεις της ζωής μου.