Ghost Dog: Ο Τρόπος των Σαμουράι. Ένα αριστουργηματικά τεχνουργημένο κινηματογραφικό διαμάντι που λάμπει 25 χρόνια μετά!!!
Πρέπει να ωριμάσεις για να επανεκτιμήσεις διαμάντια που είχες θεωρήσει δεδομένα στα νιάτα σου.
Είναι τόσα πολλά τα faux bijoux γύρω μας που πολλές φορές η πραγματική λάμψη, η αυθεντική λανθάνει (ακόμα κι όταν δεν περνάει απαρατήρητη).
Οικολογικά, πανανθρώπινα, οικουμενικά, διαπολιτισμικά τα μηνύματα αυτής της χαμηλών τόνων κινηματογραφικής παραβολής που μας μιλά με τρόπο δραστικό για τις πάσης φύσεως γενοκτονίες των «διαφορετικών», των μη προνομιούχων, των απαξιωμένων, των παριών…
Ήδη ο όρος «περιθώριο» δεν είναι political correct, καθημερινώς όμως περιθωριοποιούνται η ανιδιοτέλεια, η ευγένεια, η ευαισθησία…
Στον βωμό τού κέρδους θυσιάζονται σωρηδόν αμνοερίφια, ακόμα και λιπόσαρκα περιστέρια, επειδή εκείνα πετούν στον ουρανό κι εγείρουν τον πατρογονικό φθόνο εντός μας για κάθε απογείωση…
Το ζεν τής ανατολής, οι ινδιάνικοι μύθοι, τα ταχυδρομικά περιστέρια των αρχών του εικοστού αιώνα… και πολλές άλλες φαντασιακές διαπιδύσεις συνυφαίνονται τόσο επιδέξια που πλησιάζουν το καθημερινώς αληθοφανές χωρίς να αποσχίζονται από την μαγικό ρεαλισμό και δίχως να απαρνιούνται τον ποιητικό σουρεαλισμό.
Μεγάλος άθλος να αμφισβητείς τις κυρίαρχες νόρμες μέσα από φόρμες που μοιάζουν παλαιολιθικές ενόσω είναι καινοτόμες και προτρέχουν μάλιστα τής τεχνολογικής εποχής τους.
Απολύτως σύγχρονο το αποτέλεσμα (τόσο σε θεματολογικό όσο και σε υφολογικό-αισθητικό επίπεδο). Αισθητή η αγωνία τού δημιουργού για το τέλος ενός πολιτισμού στον οποίο καταφάσκει αμφισβητώντας τον, αφού δεν έχει καμία (φανερή) πρόθεση να τον ανατρέψει.
Η αυτοκτονία στην άοπλη μονομαχία τού «Καλού» έναντι στο «Κακό» («το μη χείρον βέλτιστον») θυμίζει την μονομαχική παραίτηση τού μάγου Μέρλιν στο ομώνυμο πεζογράφημα τού Deepak Chopra. Φαίνεται πως το Καλό πάνω στη γη προκειμένου να αγιάσει πρέπει να αυτοθυσιαστεί οικειοθελώς τε αυτοβούλως «αίροντας τας αμαρτίας τού Κόσμου». Αυτή η μεγαλειώδης υπέρβασις συμβαίνει και σε αυτή την ταινία που περνάει σε πρώτο επίπεδο απαρατήρητη η ερεβώδης πολυδιαστασιακότητά της. Μέσα από την ποπ κουλτούρα των παιδικών κόμικς και του εκλαϊκευμένου παραδοσιακού γιαπωνέζικου πολιτισμού τού δέκατου ένατου αιώνα, σε συνδυασμό με την ιταλικής κοπής μαφία των αρχών τού εικοστού αιώνα δίνεται ένα γλαφυρό γελοιογράφημα τού σύγχρονου αστικού τρόπου ζωής (με τους περιστερώνες στις κορυφές των ουρανοξυστών και τα χειροποίητα «ξυλόγλυπτα» καΐκια που δεν θα καθελκυστούν ποτέ). Μεγαλειώδες το χειροτέχνημα ενός μεγαλοφυούς καλλιτέχνη στην κορυφή μιας πανύψηλης βεράντας.
Στις πολυπολιτισμικές κοινωνίες τής Παγκοσμιοποίησης οι άνθρωποι επικοινωνούν και συνεννοούνται με τα λεγόμενα «παραγλωσσικά σημεία» κι ετούτη η οικειότητα οδηγεί σε μεγαλύτερη ταύτιση απ’ ό,τι θα αναμενόταν από την κοινή χρήση ενός τυποποιημένου και αποδεκτού κώδικα.
Το συμπέρασμα: μέσα από την πολυφωνία η ανθρωπιά, μέσα από την ανεκτικότητα το Κάλλος.
Δρ Κωνσταντίνος Μπούρας
https://konstantinosbouras.gr
Info:
https://www.athinorama.gr/cinema/movie/ghost_dog_o_tropos_ton_samourai-1006060/
Ghost Dog: Ο Τρόπος των Σαμουράι
Ghost Dog: The Way of the Samurai
1999
Έγχρ.
Διάρκεια: 116′
4
Δραματική
Αμερικανική
Ο Γκοστ Ντογκ, ένας μοναχικός Αφροαμερικανός επαγγελματίας δολοφόνος που ακολουθεί τους κώδικες τιμής των σαμουράι, τα βάζει με μια συμμορία Ιταλών μαφιόζων, οι οποίοι, αν και τον χρησιμοποίησαν ως εκτελεστή για τις δουλειές τους, τώρα θέλουν να τον βγάλουν από τη μέση.
Σκηνοθεσία:
Τζιμ Τζάρμους
Με τους:
Φόρεστ Γουιτάκε
