Μην κοιτάξεις μόνο την απώλεια.

Όχι γιατί πρέπει “να σκέφτεσαι θετικά” και τέτοιες [για πλάκα καταρρίψιμες] αηδίες αυτοβελτίωσης από τα Lidl [δηλαδή να εθελοτυφλείς].

Life can be a motherfucker και να συνεχίζει να βαράει, και μετά, να συνεχίζει κι άλλο, τίποτα θετικό εκεί.

Όχι γιατί “ο χρόνος είναι ο καλύτερος γιατρός”.

Δεν ξέρω πολλά, ξέρω όμως ότι ο χρόνος μπορεί να γίνει και αμείλικτα ακολουθητικός, καταδικαστικός, αν τον αφήσεις [κι αν όντως υπάρχει τελικά].

[Κράτα την αν το χρειάζεσαι, αλλά] μην κοιτάξεις μόνο την απώλεια.

Δεν είσαι μόνο αυτή [όσο Σισύφεια και εάν είναι, που είναι συνήθως].

Δεν είσαι μόνο ο εαυτός σου.

Δεν είσαι μόνο η επιβίωση.

Μην είσαι μόνο η επιβίωση, μπορείς να μην γίνεις μόνο η επιβίωση, μπορείς.

Δεν είσαι αγελάδα παχιά [ελπίζω] ούτε κτήνος .

Είσαι άνθρωπος, έχεις ποίηση μέσα σου.

Είσαι πολλοί. Οι λίγοι που δεν έχεις ήδη σκοτώσει, ουρλιάζουν ακόμη [Ν.Κ. respect]. Ουρλιάζουν να αλλάξουν κάτι, να θυμώσουν, να κινηθούν χωρίς ενοχές.

Πάρε το ρίσκο, που όταν το πάρεις θα καταλάβεις, ότι ποτέ δεν ήταν τέτοιο.

Σε ποια αρχή [συνεχίζεις να] πείθεσαι; δεν έχει μείνει και καμιά της προκοπής.

Ανάπνευσε επιτέλους μέσα απ’ αυτούς την ασφυξία σου.

Μην κοιτάξεις μόνο την απώλεια.

Έχουμε ζήσει πολλές απώλειες εδώ.

Τώρα, πλήττουν και τους αυτόκλητους μετρητές / αφ’ υψηλού [κάποτε] κριτές. Ιστορική ειρωνεία ή δικαιοσύνη ή και τα δύο?

Η Αφροδίτη που και ξέρει και θυμάται, σίγουρα τους αντιχαιρετά.

Έρχονται κι άλλες όπου να’ ναι, καλπάζουσες, βεδουίνοι με σπαθιά, μωρά στη φωτιά, πεινασμένα σκυλιά.

Το οικογενειο-αναφορικό γκέτο, που σε εκτρέφει και σε νανουρίζει, για να σε τεμαχίσει και να σε κλείσει στο ψυγείο, είναι έτοιμο. Μη βολεύεσαι εκεί, μην ευτελίζεσαι έτσι.

Δείξε επιτέλους λίγη γενναιότητα.

Μην είσαι idiot-ης / [χρήσιμος] ηλίθιος, πάλι.

[πόσες φορές να κοπιάρουμε το παρελθόν στο παρόν γαμώτο;].

Μαζί χάνουμε [συντριβόμαστε συνήθως τελευταία], μαζί κερδίζουμε

[επιμένοντας μόνο]. Ακόμη δεν το χεις καταλάβει; Ακόμη;

Μην κοιτάξεις μόνο την απώλεια.

Ποιος καταψύχει ακαθαρσίες, ελπίζοντας ότι θα του την αναπληρώσουν;

[οι νεκραναστάσεις ,προς το παρόν, μάλλον αποκλείονται].

Δε γίνεται να διακοσμούμε άλλο αστικά ψυγεία/ζαρντινιέρες σε σειρά ανά ύψος

[δεν είμαστε δα όπως κι αυτές, καν όμορφοι].

Γιατί απώλεια δεν υπάρχει, υπάρχει μόνο αφορμή.

Κανένας χώρος για δικαιολογίες πια.

End of the line.

Η θέση του εκεί [του κάποτε αλλού] είναι πλέον μόνο στο εδώ.

[όταν] η ελπίδα δεν έρχεται [ποτέ δηλαδή], φτιάχνεται.