Lost Athens: 10 Λόγοι Να Χαθείς στην Αθήνα και να Βρεθείς στο Παγκράτι

Το Lost Athens έχει αξιομνημόνευτο memorable φαγητό, δυνατότητα επιλογής από 50 ετικέτες ελληνικών μικροζυθοποιείων και urban αισθητική. Κυρίως, όμως έχει τρεις ανθρώπους που το οραματίστηκαν, το έστησαν και εναπόθεσαν σε αυτό κομμάτια της προσωπικότητας και της ψυχής τους. Ο Βασίλης Στεφανάκης και ο Γιώργος Τσούμας έκαναν κολλητή παρέα στον Βόλο, όπου ο πρώτος είχε επιχειρήσεις και ο δεύτερος σπούδαζε. Αποφάσισαν να κάνουν κάτι μαζί στην Αθήνα και έβαλαν στην παρέα και τον Παναγιώτη Γκόβα, του οποίου η πρωινή δουλειά είναι… λογιστής. Οι τρεις τους βρίσκονται τακτικά στο μαγαζί τους που ξεκίνησε το chill journey του πριν μόλις μερικούς μήνες. Σαββατοκύριακα και καθημερινές, με ή, αν είσαι τολμηρός, χωρίς κράτηση απολαμβάνεις νοστιμιά σε κάποιο από τα τραπέζια του Lost Athens, ακούγοντας μουσική κατά βάση ροκ και disco και κάνοντας stories από τα συγκλονιστικά πιάτα που θα σερβίρονται με την κατάλληλη επεξήγηση και ένα ζεστό χαμόγελο.

Βρες, λοιπόν, κάποιον από τους παρακάτω λόγους ώστε να περάσεις το συντομότερο μια βόλτα από το Lost Athens και θα με θυμηθείς.
Μέχρι στιγμής, το μαγαζί συζητιέται από στόμα σε στόμα-σύντομα, προβλέπεται να γίνει talk of the town.

Η sharing λογική

Εκτός από το πιάτο που μπορεί καθένας να κρατήσει για τον εαυτό του, υπάρχουν άφθονες επιλογές για την μέση και επειδή οι μερίδες είναι απολύτως τίμιες και χορταστικές, μια παρέα μπορεί να απολαύσει άριστο φαγητό, εκλεκτή πρώτη ύλη και πρωτοτυπία χωρίς να δώσει μια περιουσία-το αντίθετο. Η σχέση ποιότητας – τιμής εκπλήσσει ευχάριστα.

Και αυτός είναι ένας ακόμα λόγος να πας Lost Athens χθες.

Δεν είναι άλλο ένα «ακριβό εστιατόριο με χαλαρή ατμόσφαιρα και διάθεση», γιατί από τέτοια έχουμε χορτάσει. Η φιλοσοφία του είναι ενιαία από άποψης γευστικών επιλογών, αλλά και τιμοκαταλόγου. Πολύ τίμια φάση.

Το πρωτότυπα στημένο μενού του που, όμως, δεν μένει απλώς εκεί.

Αναλόγως με το τι σκεύος χρησιμοποιείς για να φας ένα πιάτο, ο κατάλογος τακτοποιεί τις επιλογές που έχεις για μια εμπειρία γαστρονομικής απόλαυσης. Κουτάλι; Μαχαιροπίρουνο; Χεράκια; Διάλεξε!

Η ποικιλία του.

Ψάρι, κρέας, λαχανικά, καθένα ξεχωριστά και σε αναπάντεχους συνδυασμούς. Σε αυτό το σημείο, ενός λεπτού ιαχή για τα πιο νόστιμα μύδια που έχω φάει ποτέ στην ζωή μου-συγγνώμη, κύριε Λαζάρου. Για να μην αναφερθώ στα άριστα ψησίματα των κρεάτων και στην φα-ντα-στι-κή σαλάτα παντζάρι που παίδεψε αρκετά μέχρι την τελική της εκδοχή τους ιδιοκτήτες και τον σεφ του εστιατορίου, τον Κώστα Νασιόπουλο. Special credits και στην δημιουργική του, ακούραστη ομάδα που αποτελείται από τους: Γιώργο Ζαχείλα, Στράτο Βλασσόπουλο, Σπύρο Καπάτο και Μαρία Τσάκα.

Για τα γλυκά του.

Τα γλυκά του Lost Athens θα μπορούσαν να αποτελέσουν αφορμή για την συγγραφή ενός ξεχωριστού κειμένου. Κονταροχτυπιούνται άνετα με αυτά των official γλυκατζίδικων και, στα σημεία, τα κερδίζουν κιόλας. Το «μήλο» είναι ένα ποίημα, όπου διαφορετικές υφές, τραγανότητα και βαθιά, φρουτένια γεύση παντρεύονται και δίνουν ρέστα.

Η πολυπλοκότητά του που, όμως, δεν σε μπερδεύει.

Μεσόγειος, Ασία και Αμερική έχουν ενωθεί αριστοτεχνικά στο μενού και καλύπτουν κάθε γούστο. Comfort πιάτα κάνουν καλή παρέα με πιο gourmet λογικές και κανείς δεν μένει παραπονεμένος. Η welcome αρωματική σουπίτσα στο χάρτινο ποτήρι ετοιμάζει τον ουρανίσκο να υποδεχθεί τα γευστικά θαύματα που θα ακουλουθήσουν και δίνει τον τόνο της λιτής προσέγγισης του fine dining, ως ένα έξυπνο σήμα κατατεθέν του Lost Athens.

Οι ίδιοι οι ιδιοκτήτες με τις διαφορετικές καταβολές και τις ενδιαφέρουσες πορείες τους μέχρι να συναντηθούν «χαμένοι» στην Αθήνα.

Ο Βασίλης που έμεινε στην πόλη για χάρη ενός έρωτα και, πλέον, για χάρη ενός μαγαζιού που τον αντιπροσωπεύει, ο Γιώργος με τα δικά του, αξιέπαινα βήματα στην πολιτική και την επιστήμη, ο Παναγιώτης που το πρωί παλεύει με τους αριθμούς και το βράδυ συναντιέται με τους ανθρώπους και τα συναισθήματα. Τρεις κούκλοι, νέοι, άξιοι άντρες που δίνουν έκαστος το προσωπικό του στίγμα στην επιχείρηση, όντας, ουσιαστικά, εργαζόμενοι σε αυτήν. Ο Βασίλης αυτοαποκαλείται σερβιτόρος στο μαγαζί του, ο Γιώργος τσεκαδόρος και ο Παναγιώτης… γενικών καθηκόντων!

Η αισθητική του Lost Athens, που δεν ενδιαφέρεται να καλύψει όλα τα γούστα, αλλά να αναδείξει αυτά των δημιουργών του, οι οποίοι νιώθουν σαν στο σπίτι τους και υποδέχονται τον κόσμο σαν επισκέπτες δικούς τους.

Το εστιατόριο μοιάζει με ινσταγκραμικό παράδεισο, είναι απολύτως σύγχρονο και ενώνει με ήπιο τρόπο κάθε σύγχρονη, διακοσμητική τάση. Τσιμέντο, graffities, μέταλλο, αλλά και μια χαμηλή μπάρα με ξύλινα καρεκλάκια, ψηλά ταβάνια, ενιαία διαρρύθμιση, ένα φωτιστικό με neon γράμματα, φυτά εσωτερικού χώρου… Όλοι τα έχουμε χάσει κάποια στιγμή στην Αθήνα, αλλά μέσα εδώ, δεν είναι δύσκολο για κάποιον να νιώσει ότι βρέθηκε σε έναν αθηναϊκό πυρήνα, όπως αυτός είναι στ΄ αλήθεια. Και η Αθήνα, στο Lost Athens, μοιάζει με την εστέτ φαντασίωση μίας οποιασδήποτε πόλης του κόσμου που απαρτίζεται από ανθρώπους που περνούν καλά γύρω από ένα τραπέζι. «Η ζωή είναι ωραία», λέει ο Γιώργος χαμογελώντας. Και αυτό αρκεί.

Για να επιστρέψεις. Δεν είναι λίγες οι φορές που πας κάπου και ξέρεις ότι δεν πρόκειται να ξαναβρεθείς σύντομα εδώ, για χ, ψ λόγους.

Στο Lost Athens πας και ξέρεις πολύ γρήγορα ότι θα ξαναπάς. Για να δοκιμάσεις και άλλα πιάτα. Για να το συστήσεις και σε κάποιον άλλον δικό σου. Για να τσιλάρεις. Για να ξαναέχεις την ευκαιρία μιας ενδιαφέρουσας συζήτησης με τους ιδιοκτήτες. Για να δεις γνωστές φάτσες της πόλης. Για να χαθείς λίγο από την καθημερινότητά σου. Για να βρεθείς σε έναν χώρο που αξιώνει, δικαίως, να γίνει στέκι σου.