Λάθη γίνονται και θα γίνονται. Δείκτης πολιτισμού να ζητάς συγγνώμη. Δείκτης βλακείας να επαναλαμβάνεις τα ίδια κάθε φορά. Δείκτης αλητείας να συνεχίζεις να εκθέτεις ανθρώπους, να μην διασταυρώνεις πληροφορίες και να μην περιμένεις να δεις τι ακριβώς έχει συμβεί. Ο πρώτος δείκτης στο 2 με ανώτερη τιμή το 10, ο δεύτερος κολλημένος στο 9 (εθίζεσαι στην βλακεία, είναι σαν το τσιγάρο), ο τρίτος ασφυκτιά στην δεκαβάθμια κλίμακα…
Όλα αυτά με αφορμή την «δημοσιογραφία» και όπως αυτή λειτούργησε στην περίπτωση του εντεκάμηνου βρέφους. Σεξουαλική κακοποίηση, κατακραυγή απέναντι στους γονείς – τέρατα, ρατσιστικά σχόλια μιας και ταίριαζε σε πολλούς που δεν ήταν Έλληνες από την Θήβα ή το Περιστέρι. Σε ελάχιστες ώρες, η είδηση διεχύθη σαν κoρωνοϊός πνευματικός, σε sites, ραδιόφωνα, τηλεοράσεις και εφημερίδες-λιγότερες είναι αλήθεια, για δύο λόγους. Πρώτον, είναι η φύση του μέσου τέτοια που δεν μπορεί να έχει την ταχύτητα του διαδικτύου, και δεύτερον γιατί γενικά είναι πιο σοβαρές από Internet και τηλεόραση.
Τελικά, μετά από λίγες ώρες η εικόνα άλλαξε. Δεν υπήρχε κακοποίηση και βιασμός στο άτυχο πλασματάκι. Κακοποίηση και βιασμός υπήρχε στην κοινή λογική, στην ανθρωπιά και στο λειτούργημα (λέμε και καμιά μαλακία πού και πού) της δημοσιογραφίας. Για λίγες ώρες, ο τίτλος παρέμενε, αλλά έμπαινε και ένας υπότιτλος που μάλλον προϊδέαζε για αλλαγή πλεύσης. Ε, την επόμενη ημέρα η είδηση ήταν πια τελείως διαφορετική… Χωρίς ούτε μία συγγνώμη. Αυτό το φαινόμενο συνεχίζει εδώ και χρόνια. Πριν λίγο καιρό, ήταν ένας γεράκος στην Κρήτη που δήθεν έσερνε ένα σκυλί. Αύριο θα είναι κάτι άλλο…
Όλα αυτά δεν θα συνέβαιναν, εάν δεν υπήρχε ο ιντερνετικός όχλος που βγάζει όλη την οργή του και την αλητεία του στα σχόλια. Κάποιοι πουλάνε, κάποιοι αγοράζουν. Κάποιοι παράγουν, κάποιοι καταναλώνουν. Εμετικά σχόλια, βία, φασισμός, νεοελληνική μαγκιά. Επιχείρησα από τις πρώτες ώρες να ανεβάσω σχόλιο σε μεγάλο site που απλά έλεγε ας περιμένουμε λίγο. Ποτέ δεν δημοσιεύτηκε. Δεν πέρασε από τον έλεγχο. Ακόμα και όταν αποκαλύφθηκε η αλήθεια, διάφοροι ούγκανοι συνέχιζαν να πυροβολούν. «Κουκουλώθηκε η αλήθεια», «θα μπορούσε όμως και να είχε γίνει», «έξω οι τζιχαντιστές» κλπ κλπ…
Στην αρένα του διαδικτύου και της είδησης, ο αυτοκράτορας ούτε καν φαίνεται. Οι δημοσιο-λάγνοι τραμπουκίζουν αδύναμους. Και ο νταβραντισμένος όχλος αφιονίζεται. Βασικά, δεν μας λείπει η ανάπτυξη, μα ο πολιτισμός. Α! Και η εξυπνάδα.
