Παύλος Γερουλάνος: «Θα δουλέψω για κάθε γειτονιά της Αθήνας χωρίς εξαιρέσεις»

Συνοπτικός, άμεσος, ξεκάθαρος, εστιασμένος στην ενδυνάμωση της συνεργασίας των δημοτικών αρχών με τους πολίτες, στην ενίσχυση της κοινωνίας των πολιτών και στις απτές λύσεις, ο υποψήφιος δήμαρχος Αθηναίων, παραχώρησε στην online έκδοση του «Η Πόλη Ζει» ίσως την εκτενέστερη, έως τώρα, δημοσιευμένη συνέντευξή του.

Γέννημα θρέμμα του κέντρου της Αθήνας, έμπειρος πολιτικός, επιχειρηματίας με ακτιβιστική δράση σε τοπικό επίπεδο, άφοβα τοποθετημένος στο ζήτημα της «αναγέννησης» της ευρωπαϊκής κεντροαριστεράς, ξέρει τι επιδιώκει και ξέρει τι θέλει. Ξέρει και να το διεκδικεί.

Καθώς γίνεται η συζήτηση για τους χώρους ελεγχόμενης χρήσης και διαμορφώνεται σταδιακά η κοινή γνώμη σχετικά με το συγκεκριμένο θέμα, υπάρχει φόβος να δοθεί προτεραιότητα στην ασφάλεια των δρόμων έναντι της προστασίας της ζωής των χρηστών και άρα στην αυξανόμενη περιθωριοποίησή τους;

Οι Χώροι Ελεγχόμενης Χρήσης, όταν λειτούργησαν πιλοτικά στην Αθήνα,  αντιμετώπισαν επιτυχημένα 103 περιπτώσεις υπερδοσολογίας μέσα σε 10 μήνες. Βασική στόχευσή τους δεν είναι να κρύψουν τους χρήστες στο περιθώριο, αλλά η προστασία της υγείας και της αξιοπρέπειας των χρηστών με παράλληλη αντιμετώπιση της βλάβης, και για τους ίδιους και για την κοινωνία. Τα παραδείγματα των πόλεων στο εξωτερικό, όπου έχει εφαρμοστεί το πρόγραμμα, είναι πολύ αισιόδοξα.

Πώς σκέφτεστε να εμπνεύσετε την έμπρακτη συμμετοχή των Αθηναίων στα καθημερινά ζητήματα, δεδομένου ότι η κοινωνία των πολιτών στην Ελλάδα έχει λίγα μόνο χρόνια που αναπτύσσεται; Η ιδέα των «Συμβουλίων Γειτονιάς» είναι από μόνη της αρκετή για να εμπνεύσει τη συμμετοχή;

Γυρνώντας κάθε μέρα τις γειτονιές της Αθήνας, συνεχώς γνωρίζω Αθηναίους όλων των ηλικιών που, πιστέψτε με, έχουν πάρα πολλή όρεξη να προσφέρουν στη γειτονιά τους λίγες ώρες την εβδομάδα για να γίνει η καθημερινότητά τους καλύτερη. Άνθρωποι που τηλεφωνούν συχνά στο 1595 και για το Δήμο ίσως γίνονται καμιά φορά ενοχλητικοί, αλλά για εμάς είναι πηγή πλούτου, ενημέρωσης, δημιουργίας. Γι’ αυτό, έχουμε ξεκινήσει προεκλογικά τις “Συναντήσεις Αθηναίων”, όπου βρισκόμαστε με ανθρώπους που νοιάζονται για την πόλη μας σε εβδομαδιαία βάση και συζητάμε όλοι μαζί τα προβλήματα της κάθε γειτονιάς. Και αυτοί οι άνθρωποι φέρνουν έναν παλμό αλλαγής.  Αυτόν ακριβώς τον παλμό θέλουμε να πιάσουμε και με τα «Συμβούλια Γειτονιάς», ομάδες Αθηναίων που θα δραστηριοποιούνται στη γειτονιά τους καταγράφοντας και ιεραρχώντας προβλήματα και συμμετέχοντας δραστικά στη λύση τους.

Πολλοί συζητούν για την αναβάθμιση του δημόσιου χώρου αλλά τίθεται ελάχιστα το ζήτημα της εκπαίδευσης του κοινού για σεβασμό και ορθή διαχείρισή του. Γίνεται να υπάρξει το ένα χωρίς το άλλο;

Αυτό που ξέρουμε όλοι, είναι ότι εμείς οι Αθηναίοι σεβόμαστε το περιβάλλον που μας σέβεται.  Προφανώς και η ευθύνη μοιράζεται σε όλους μας. Αλλά εγώ έχω πει ότι, πριν ζητήσω απ’ τους πολίτες να κάνουν κάτι, θα έχω προηγουμένως απαιτήσει απ’ το κεντρικό κράτος και το Δήμο να δώσει το καλό παράδειγμα.

Η δημιουργία του Σεράφειου κέντρου Αθλητισμού, Πολιτισμού και Καινοτομίας στη θέση του Αθλητικού Κέντρου Ρουφ έφερε πολλές αντιδράσεις στους κατοίκους της περιοχής. Συμφωνείτε ή διαφωνείτε με κάποιες από αυτές;

Το Σεράφειο είναι ένα εμβληματικό έργο, που περιλαμβάνει το υπερσύγχρονο κολυμβητήριο και  έναν χώρο που στεγάζει καινοτόμα προγράμματα, φέρνοντας κοντά την κοινωνία πολιτών και τον Δήμο. Βεβαίως, όλοι προτιμούμε το πράσινο από το τσιμέντο, αλλά έχει σημασία η κατάσταση που ήταν προηγουμένως ο χώρος σε σχέση με αυτό στο οποίο εξελίχθηκε.

Με τον κύριο Καμίνη προέρχεστε και υποστηρίζεστε από το ίδιο κόμμα. Μοιάζει φυσικό να μην ασκείτε ιδιαίτερη κριτική στο έργο του. Παρ’ όλα αυτά θα ήθελα να σας ζητήσω να αναφερθείτε σε μια συγκεκριμένη, σημαντική παράλειψη του νυν δημάρχου Αθηναίων.

Ο κ. Καμίνης υπήρξε αναγκαίος δήμαρχος για την εποχή του. Παρέλαβε έλλειμα 50 εκατομμύρια, παραδίδει πλεόνασμα 20 εκατομμύρια και κατάφερε να κρατήσει την Αθήνα όρθια. Παρόλα αυτά, λειτουργίες του Δημοτικού Συμβουλίου εγκλωβίστηκαν μέσα στη γραφειοκρατία του Δήμου, υποτιμήθηκαν οι δυνατότητες των υπαλλήλων του Δήμου και τελικά δημιουργήθηκαν παράλληλες δομές που δεν συνεργάζονται μεταξύ τους. Το αποτέλεσμα είναι ότι το έργο που παρήγαγαν δεν γίνεται ορατό από εμάς σήμερα. Δυστυχώς, ακούω πολλούς υποψήφιους Δημάρχους να σκέφτονται με τον ίδιο τρόπο. Αν θέλουμε να αντιστρέψουμε αυτό το φαινόμενο, πρέπει να δώσουμε αξία στους ανθρώπους που δουλεύουν στο δήμο και να δημιουργήσουμε συνθήκες συνεργασίας όλων των δομών ώστε να γίνουν αποτελεσματικές για εμάς τους Αθηναίους.

Μπορείτε να φανταστείτε το ενδεχόμενο να μην υπάρχουν άστεγοι στην Αθήνα; Είναι στόχος που μπορεί να επιτευχθεί;

Κάθε υποψήφιος δήμαρχος και σκεπτόμενος πολίτης, με στοιχειώδη δόση ανθρωπισμού, ονειρεύεται την πόλη του χωρίς αστέγους. Ή, καλύτερα, ονειρεύεται όλους τους συμπολίτες του με μία στέγη πάνω απ’ το κεφάλι τους.  Η αστεγία όμως είναι εξαιρετικά περίπλοκη συνθήκη που συχνά συνδέεται με μια σειρά άλλους παράγοντες, όπως η χρήση ναρκωτικών, τα ψυχικά νοσήματα κλπ.  Σήμερα, οι δομές του δήμου δεν έχουν τη δυνατότητα να φιλοξενήσουν αστέγους τοξικοεξαρτημένους ή με ψυχολογικά προβλήματα. Μην ξεχνάμε όμως ότι το νομικό πλαίσιο ορίζει πως αν οι ίδιοι οι άστεγοι δεν συναινέσουν στο να μεταφερθούν σε κάποια δομή φιλοξενίας, ο δήμος δεν μπορεί να το επιβάλλει. Επείγει να ρυθμιστεί το ζήτημα έτσι ώστε να μπορεί ο δήμος να δίνει την επιλογή σε όλους ανεξαιρέτως τους ανθρώπους που ζουν στο δρόμο, να φιλοξενηθούν σε κάποια δομή.

Ποιο είναι το αγαπημένο σας σημείο στην πόλη και ποιο είναι αυτό που έχετε αποφύγει περισσότερο και γιατί;

Μια αγαπημένη μου βόλτα στην Αθήνα είναι στην oδό Αθηνάς και την περιοχή γύρω από την Βαρβάκειο Αγορά. Μια ζωντανή εικόνα των αντιφάσεων στην Αθήνα: η αγορά με τα ψάρια, τους ιχθυοπώλες που κάποιους τους ξέρω με τα μικρά τους ονόματα, τα κρέατα, οι ξηροί καρποί, τα παραδοσιακά καφενεία, τα hubs με τους νέους startupers. Παράλληλα, είναι μια περιοχή εμφανώς πληγωμένη, που θέλει επεμβάσεις για να γίνει όπως της αξίζει  Αντίθετα, δεν υπάρχει γειτονιά που να αποφεύγω στην Αθήνα.

Έχω μια φίλη που ζει στην Κυψέλη και θέλει να ρωτήσω όλους τους υποψήφιους δημάρχους πότε θα τοποθετηθούν διαχωρισμένοι κάδοι ανακύκλωσης στις γειτονιές. Κανείς δεν πείθεται ότι οι γνωστοί μπλε κάδοι βοηθούν πράγματι στην επιτυχημένη ανακύκλωση των υλικών. Τι θα της απαντούσατε;

Σήμερα η Αθήνα μπορεί να ανακυκλώσει το 80% των απορριμμάτων της αλλά ανακυκλώνει λιγότερο από το 20%. Είναι θέμα υποδομών, ενημέρωσης και παιδείας.  Όταν όμως πρώτες οι δημόσιες υπηρεσίες κατεβάζουν τόνους χαρτιού στα συμβατικά σκουπίδια και δεν ανακυκλώνουν, πώς να πειστεί ο πολίτης; Αρχικά, η πολιτεία πρέπει να δώσει το καλό παράδειγμα της ανακύκλωσης. Κατά δεύτερον, θα πρέπει με ευκαιρία την εδραίωση των καφέ κάδων για τα βιοαπόβλητα να γίνει εκτενής ενημέρωση για την αξία της ανακύκλωσης. Τρίτον, έχω πει ότι επείγει ο Δήμος Αθηναίων να αποκτήσει το δικό του εργοστάσιο ανακύκλωσης.

Αν κάνατε μια επίσκεψη σε σχολική τάξη του δημοτικού και χρειαζόταν να εξηγήσετε σε 6χρονους μαθητές το πρόβλημα που αντιμετωπίζει η Αθήνα με τα σκουπίδια, τι θα τους λέγατε προκειμένου να το καταλάβουν; Αντίστοιχα, πως θα τους περιγράφατε τις προτάσεις σας για μια ενδεχόμενη λύση;

Το μήνυμά μου για τους μαθητές είναι ότι στα σκουπίδια βρίσκεται πλούτος και  ότι το καθαρό περιβάλλον είναι πολύτιμο. Θα τους εξηγούσα την αξία της ανακύκλωσης. Τα παιδιά μπορούν να γίνουν οι καλύτεροι σύμμαχοί μας στο ζήτημα του περιβάλλοντος, αρκεί να ξεκινήσει νωρίς η εκπαίδευση τους σε αυτά τα θέματα.

Πολλές γειτονιές στο κέντρο της Αθήνας δεν έχουν ούτε μια παιδική χαρά. Μπορείτε να αναφέρετε 2-3 από αυτές και πώς σχεδιάζετε να επιλύσετε το πρόβλημα;

Το ζήτημα των παιδικών χαρών έχει μείνει πολύ πίσω. Αυτή τη στιγμή, από τις 70 παιδικές χαρές που υπάρχουν στην Αθήνα, είναι πιστοποιημένες λιγότερες από τις μισές. Ταυτόχρονα, υπάρχουν όντως γειτονιές, όπως η περιοχή στο τέρμα Πατησίων, που δεν έχουν παιδική χαρά, ή άλλες, όπως η Κονίστρα στα Πετράλωνα, που για λόγους γραφειοκρατίας δεν την χαίρονται οι δημότες. Αυτό που επείγει είναι να πιστοποιηθούν όλες οι παιδικές χαρές στο δήμο, και όταν λέμε να πιστοποιηθούν εννοούμε τα πάντα, από τα ασφαλή όργανα μέχρι τα φροντισμένα παρτέρια και παγκάκια και τη φύλαξη, και βεβαίως, να προστεθούν χώροι αναψυχής εκεί που δεν υπάρχουν.

Έχετε αναφερθεί στη σπουδαιότητα της αρμονικής συνύπαρξης διαφορετικών κοινωνικών ομάδων, οι οποίες συμβιώνουν στα πλαίσια ενός δήμου που παρουσιάζει έντονες κοινωνικές αντιφάσεις. Πώς σχεδιάζετε να το επιδιώξετε αυτό στην πράξη;

Η Αθήνα είναι πράγματι μια πόλη γεμάτη αντιθέσεις. Από τον Δήμο των αντιθέσεων, εμείς θέλουμε να πάμε στο Δήμο των συνθέσεων. Πώς θα γίνει αυτό; Η διαφορά βρίσκεται, πρώτον, στην παρουσία του δήμου, και δεύτερον στη διάθεση του δήμου για συνεργασίες. Εκεί που υπάρχει συμμετοχή των πολιτών, εκεί που συναποφασίζουμε για το μέλλον μας, οι διαφορές αμβλύνονται και κυριαρχεί το αίσθημα ότι όλοι μαζί πάμε προς την ίδια κατεύθυνση. Με άλλα λόγια, η εμβάθυνση της δημοκρατίας στον δήμο είναι απαραίτητη για να διατηρηθεί η κοινωνική συνοχή.

Τι πιστεύετε ότι χρειάζονται και αναζητούν οι νέοι άνθρωποι από τη δημοτική αρχή της πρωτεύουσας; Ή τι χρειάζεται να διεκδικήσουν;

Το να γίνει η Αθήνα η πόλη που μπορεί να φιλοξενήσει τα όνειρά τους, να στεγάσει τις φιλοδοξίες τους, να τους παρέχει οικονομική αλλά και ουσιαστική ασφάλεια για να φτιάξουν μια μέρα την οικογένειά τους εδώ.  Να μπορούν, δηλαδή, να διεκδικήσουν κοινωνική, πολιτιστική και οικονομική ανάπτυξη. Εμείς έχουμε καταγράψει τρεις πηγές πλούτου απαραίτητες για την επόμενη μέρα της Αθήνας: τους νέους, που ασχολούνται με τις νέες τεχνολογίες, παλιά επαγγέλματα που μπορούν να βρουν νέα ανάπτυξη μέσω του συνδυασμού της επιχειρηματικότητας και του τουρισμού και τα επαγγέλματα που σχετίζονται με την κοινωνική οικονομία. Και οι τρεις αυτές ομάδες οικονομικής δραστηριότητας έχουν πολλά να προσφέρουν σε όλους μας.

Οι κάτοικοι των λεγόμενων «υποβαθμισμένων» περιοχών γνωρίζουν τα πρόσωπα των εμπόρων ναρκωτικών, που κυκλοφορούν ελεύθεροι, καθημερινά, στα ίδια στέκια. Όταν οι επανειλημμένες καταγγελίες στην αστυνομία δεν βοηθούν, τότε τι μπορεί να βοηθήσει;

Έχω πει πολλές φορές ότι η αστυνομία πρέπει να κυνηγήσει το μαύρο χρήμα πίσω από τις μεγάλες μαφίες ναρκωτικών. Όσο κυνηγάει τα βαποράκια χάνει καθημερινά τη μάχη. Σήμερα, το μεγαλύτερο εργαλείο είναι η οικονομική εισαγγελία, που μπορεί να χτυπήσει το μαύρο χρήμα στην πηγή του, και η ενεργοποίηση της είναι απαραίτητη.

Ποια είναι τα τρία πρώτα πρακτικά βήματα που χρειάζεται να γίνουν ώστε να αρχίζει να αναβαθμίζεται μια «υποβαθμισμένη» περιοχή;

Πρώτον, Συμβούλια Γειτονιάς. Οι ίδιοι οι κάτοικοι λειτουργούν σαν τα αυτιά και τα μάτια του δήμου και ιεραρχούν τις προτεραιότητες. Δεύτερον, Πράσινες Ομάδες Δράσης. Μια συγχώνευση ομάδων από τις υπηρεσίες Καθαριότητας, Πρασίνου και μικρών Τεχνικών Έργων έτσι ώστε όταν κάνουμε μια παρέμβαση σε μια πλατεία, σ’ ένα πάρκο, σ’ ένα δρόμο, να είναι συντονισμένη και ολιστική. Όχι όπως τώρα, που η υπηρεσία Πρασίνου κλαδεύει τα δέντρα και τα κλαδιά μπορεί να στοιβάζονται και ένα μήνα στο πεζοδρόμιο χωρίς να έχει επέμβει η Υπηρεσία Καθαριότητας για να τα μαζέψει. Τρίτον, υιοθεσίες δημοσίων χώρων από σχολεία, από λέσχες φιλίας, από φορείς, από κατοίκους της περιοχής που φτιάχνουν Οργανώσεις, έτσι ώστε ένα μικρό παρκάκι που θα φτιάχνεται, να το περιποιούνται όχι μόνο οι Υπηρεσίες του Δήμου αλλά και οι κάτοικοι που μπορούν και θέλουν να συνδράμουν ελάχιστα για να αναβαθμιστεί η γειτονιά τους. Με την ισχύουσα συνθήκη, απαγορεύεται αυτή η πρακτική, όποιος εμπλακεί έστω και με καλή πρόθεση θα αντιμετωπίσει καταγγελίες και συνέπειες. Εμείς θέλουμε να το αντιστρέψουμε αυτό, θέλουμε να κάνουμε μια συμμαχία όλων εμάς που νοιαζόμαστε για την πόλη, έτσι ώστε η πόλη μας να μείνει στην κατάσταση που τη θέλουμε.

Αναφέρεστε συχνά σε παραλείψεις στην εμπορική αξιοποίηση της τουριστικής ροής που δέχεται η πρωτεύουσα. Παράλληλα τίθεται και το ζήτημα της διατήρησης των υψηλών επιπέδων του τουρισμού αλλά και της εικόνας που παρουσιάζει η πόλη προς τα έξω. Είναι η Αθήνα φιλόξενη για τους τουρίστες; Τι αλλαγές χρειάζεται να γίνουν;

Για πρώτη φορά οι προτεραιότητες του Δημάρχου συμπίπτουν απόλυτα με αυτές του κόσμου του Τουρισμού. Ότι μια πόλη καλή για τους τουρίστες μπορεί να είναι μόνο μια πόλη καλή για τους κατοίκους της. Ό,τι κάνουμε για να γίνει η ζωή μας καλύτερη, κάνει και την Αθήνα καλύτερη ως προορισμό. Παράδειγμα: έχω επαφές με την Ένωση Αμερικανών Συνταξιούχων, που αριθμεί δεκάδες εκατομμύρια μέλη που επιδίδονται στον τουρισμό με πάθος. Ξέρετε, τι ζητούν από την Αθήνα; Προσβασιμότητα. Να μπορούν να περπατούν σε δρόμους χωρίς εμπόδια, λακκούβες, κακοτοπιές. Αυτό δηλαδή που έχουμε ανάγκη ως Αθηναίοι. Ακόμη, θεωρώ ότι επείγει να συνδέσουμε εμπορικά τον τουρισμό με παραδοσιακά επαγγέλματα που βρίσκονται σε ύφεση στην Αθήνα και θα μπορούσαν να επωφεληθούν δραστικά από τους τουρίστες. Είναι ένας τρόπος αναβάθμισης του τουριστικού προϊόντος με πολλαπλασιαστικά οφέλη για την πόλη.

Η Αθήνα είναι μια δύσκολη πόλη για τους πεζούς. Πόσο μάλλον για ΑμεΑ, ηλικιωμένους και γονείς με παιδικό καρότσι. Έχετε έρθει αντιμέτωπος με προβλήματα μετακίνησης ως πεζός; Πώς σχεδιάζετε να τα αντιμετωπίσετε;

Συχνά σχετίζουμε την προσβασιμότητα στους δρόμους μόνο με τα άτομα με αμαξίδια. Αν προσθέσει κανείς σε αυτούς, τους γονείς με το καροτσάκι, τους ανθρώπους με προβλήματα κίνησης που δεν είναι ορατά με την πρώτη ματιά, εγκύους, ηλικιωμένους με καροτσάκι της λαϊκής, μιλάμε για το 40% του πληθυσμού. Η πόλη μας δεν είναι φιλική: μηχανάκια που παρκάρουν στα πεζοδρόμια, κακοσχεδιασμένα παρτέρια, κάδοι ανακύκλωσης που τοποθετούνται σε διαβάσεις πεζών, πεζοδρόμια που είναι συχνά επικίνδυνα. Θεωρώ απαραίτητο και επείγον ένα πρόγραμμα για την αναβάθμιση των πεζοδρομίων, με μελέτη ειδικά σχεδιασμένη στις ανάγκες κάθε γειτονιάς, που δεν είναι οι ίδιες παντού. Παράλληλα, ο δήμος οφείλει να δίνει το καλό παράδειγμα, τηρώντας  τους κανόνες προσβασιμότητας σε κάθε παρέμβαση στο αστικό τοπίο και στις δημοτικές υπηρεσίες και αφαιρώντας τα εμπόδια που ο ίδιος βάζει στον δρόμο. Και, τέλος, χρειάζεται συντονισμός των υπηρεσιών του δήμου για τα εμπόδια που προκαλούν οι ίδιες οι υπηρεσίες του, όπως π.χ. τα κλαδιά από τα δέντρα που κλαδεύονται κλπ.

Η Αθήνα είναι δύσκολη και στο ζήτημα της στάθμευσης. Το φαινόμενο των πεζοδρομίων που γίνονται αυθαίρετα παρκινγκ είναι μόνιμο. Έχετε παρκάρει ποτέ πάνω σε πεζοδρόμιο; Τι λύσεις μπορούν να δοθούν;

Το έχω κάνει και δεν είμαι περήφανος για αυτό. Ωστόσο, εμείς έχουμε αναπτύξει ένα σχέδιο για δημιουργία 10 χιλιάδων επιπλέον θέσεων στάθμευσης για μηχανάκια και ποδήλατα, αφού είναι εμφανές ότι υπάρχει ανάγκη στο κέντρο της πόλης, και αυστηρές ποινές στους παραβάτες. Όπως κάποτε δημιουργήθηκαν 10 χιλιάδες θέσεις ελεγχόμενης στάθμευσης αυτοκινήτων στο κέντρο, έτσι ήρθε η ώρα να περάσουμε και στο επόμενο βήμα. Να ικανοποιήσουμε τις σύγχρονες ανάγκες, βασισμένοι σε εμπεριστατωμένη συγκοινωνιακή μελέτη της πρωτεύουσας που θα περιλαμβάνει και τα δημοτικά parking, καθώς και την τιμολογιακή τους πολιτική που μπορεί να κάνει μεγάλη διαφορά στη χρήση τους.

Ποιες είναι οι πιο αναξιοποίητες δυνατότητες των ατόμων της τρίτης ηλικίας και πώς μπορούν να προσφέρουν έμπρακτα στα καθημερινά ζητήματα που απασχολούν τις γειτονιές της Αθήνας;

Δεν υπάρχει πιο ωραία παράδοση και πιο ωραία εικόνα από τον παππού ή τη γιαγιά που παραλαμβάνει το εγγόνι από το σχολείο ή τον παιδικό σταθμό για να πάνε να παίξουν στην παιδική χαρά. Η τρίτη ηλικία είναι πλούτος για την πόλη μας. Η εμπειρία και το μεράκι των ανθρώπων αυτών μπορεί να φανεί εξαιρετικά χρήσιμα: στα Συμβούλια Γειτονιάς, μιας και έχουν χρόνο να διαθέσουν αλλά και γνώσεις για να βοηθήσουν, αλλά και στη σύνδεση της Λέσχης Φιλίας με προγράμματα του δήμου που επεκτείνουν τη φύλαξη των παιδιών νεαρής ηλικίας υπό την επίβλεψη ειδικών επιστημόνων. Είναι μια τάση που έχει λειτουργήσει στο εξωτερικό και μπορεί να λειτουργήσει με πολλαπλασιαστικά οφέλη για τους ίδιους τους ηλικιωμένους, για τους γονείς αλλά και τα παιδιά.

Στο συνδυασμό σας ποιο είναι το ποσοστό υποψήφιων γυναικών, ΑμεΑ, ΛΟΑΤΚΙ ατόμων και νέων κάτω των 40 ετών;

Το ακριβές ποσοστό θα το μάθετε στην ανακοίνωση του συνδυασμού, αυτό που μπορώ να σας πω αυτή τη στιγμή είναι ότι δεν υπάρχει καμία ομάδα του πληθυσμού που δεν θέλουμε κοντά μας και δεν θα εκπροσωπείται ικανοποιητικά στο ψηφοδέλτιό μας.

Εφόσον εκλεγείτε και ολοκληρώσετε τη θητεία σας στο Δήμο Αθηναίων ποιο είναι το πρώτο πράγμα που θα θέλατε να πει κάποιος για εσάς;

Ότι νοιάστηκα για κάθε γειτονιά της Αθήνας χωρίς διακρίσεις. Όχι μόνο για κάποιες. Για την Αθήνα θα ήθελα να λένε ότι είναι μια πόλη που πραγματικά νοιάζεται για καθέναν από εμάς χωρίς εξαιρέσεις.

Σε κείμενο της  ιστοσελίδας σας με τίτλο «Η Υπόσχεση», που αφορά κυρίως στην ενίσχυση της μεσαίας τάξης, υποστηρίζετε την πρόοδο «με συνέπεια στις αρχές, αξίες και παραδόσεις της χώρας». Ποιές είναι αυτές σήμερα και κυρίως ποιες είναι οι αντιστοιχίες τους στην αθηναϊκή κοινωνία;

Στην “Υπόσχεση” εκφράζω ουσιαστικά την αγωνία μου για τον πολιτικό μου χώρο, την Προοδευτική Παράταξη που τα τελευταία χρόνια περνάει μέσα από συμπληγάδες. Αυτό που λέω είναι ότι είμαι πεπεισμένος ότι αν βάλουμε και πάλι τον άνθρωπο στο επίκεντρο της πολιτικής μας σκέψης και συναντηθούμε με όσους πολίτες δεν έχασαν ποτέ την πίστη τους στον Έλληνα, τελικά θα σταθούμε και πάλι πλάι στην ελληνική κοινωνία και όχι μόνο θα επαναφέρουμε την πολιτική εκεί που της αξίζει, αλλά θα καταφέρουμε, καλύτερα από ποτέ, να υπηρετήσουμε το λαό και την πατρίδα, αυτό δηλαδή για το οποίο γεννηθήκαμε.  Το ίδιο όμως εκτιμώ ότι ισχύει και για την Αθήνα. Αυτό που λείπει από το κάδρο μέχρι σήμερα, είναι ο δημότης και οι ανάγκες του. Για αυτό, όλους αυτούς τους μήνες είμαι συνέχεια στο δρόμο, συναντιέμαι και συζητάω με Αθηναίες και Αθηναίους σε όλες τις γειτονιές της πόλης μας. Και είμαι πολύ χαρούμενος που έχουμε καταφέρει να δημιουργήσουμε μια ομάδα από πολύ αξιόλογους και παθιασμένους ανθρώπους που θέλουμε και μπορούμε να προσφέρουμε με όλες μας τις δυνάμεις σε αυτή την πόλη, στην πόλη που ζούμε, που εργαζόμαστε, που αγαπάμε.

Τι θα απαντούσατε σε σχόλια όπως αυτό: «είναι αστός και δεν καταλαβαίνει τα προβλήματα των ανθρώπων που δεν έχουν μεγαλώσει με τα δικά του προνόμια».

Αυτοί που δεν καταλαβαίνουν τα προβλήματα είναι οι άνθρωποι που δεν νοιάζονται να καταλάβουν τα προβλήματα. Και δεν είναι λίγοι στην πολιτική που έχουν ξεχάσει τους ανθρώπους για τους οποίους θα έπρεπε να νοιάζονται. Ούτε είναι λίγοι αυτοί που προσποιούνται ότι νοιάζονται ενώ στην πραγματικότητα σκέφτονται τους εαυτούς τους. Αυτό που εγώ δεν θα ξεχάσω ποτέ, είναι ο τρόμος που ένιωσα όταν οι τράπεζες απειλούσαν να κλείσουν την επιχείρησή μας και να μείνουν οι εργαζόμενοι στο δρόμο. Αν κάτι με παρακινεί κάθε μέρα, είναι ότι δεν θέλω ούτε εγώ να ξανανιώσω, ούτε να νιώσει κανένας αυτό το φόβο ξανά.

Ποιος είναι ο μεγαλύτερος εχθρός της κεντροαριστεράς σήμερα;

Η συντηρητικοποίησή της. Τις τελευταίες δεκαετίες τα κόμματα της Κεντροαριστεράς σε όλη την Ευρώπη υπέκυψαν στις επιταγές της αχαλίνωτης αγοράς και “ξέχασαν” τον ουσιαστικό λόγο της ύπαρξής τους που δεν είναι άλλος από την πρόοδο για το σύνολο της κοινωνίας. Κοίταζαν δηλαδή περισσότερο τους αριθμούς και λιγότερο τους ανθρώπους. Με αποτέλεσμα οι άνθρωποι να γυρίζουν την πλάτη στα σοσιαλδημοκρατικά κόμματα παντού στην Ευρώπη. Μου κάνει εντύπωση ότι για πρώτη φορά στη ζωή μου βλέπω τα νέα ρεύματα για τον χώρο μας να μην έρχονται από την «προοδευτική» Ευρώπη αλλά από την Αμερική. Ως Ευρωπαίος, θα ήθελα να δω την Ευρώπη να παίζει πάλι τον ηγετικό ρόλο που της αξίζει στο χώρο μας.

Υπάρχουν συμπολίτες μας που πιθανά αποκλείουν το ενδεχόμενο να σας ψηφίσουν αποκλειστικά και μόνο επειδή εκπροσωπείτε το πρώην ΠΑΣΟΚ (και σημερινό ΚΙΝΑΛ), που συχνά αποκαλείται «διεφθαρμένο». Τι θα απαντούσατε; 

Πρώτα από όλα να πούμε ότι έχω μια διαφορά με τους άλλους συνυποψηφίους μου. Δεν με ανακοίνωσε κάποιο κόμμα όπως π.χ. τον κ. Ηλιόπουλο ο ΣΥΡΙΖΑ, ούτε μπήκα σε κάποιο ενδοκομματικό αλισβερίσι όπως ο κ. Μπακογιάννης με τον κ. Πατούλη στη ΝΔ. Εγώ ανακοίνωσα την υποψηφιότητά μου και ο χώρος από τον οποίο προέρχομαι δήλωσε ότι με στηρίζει. Δεν με στηρίζει βέβαια μόνο το ΚΙΝΑΛ, αλλά και άλλοι φορείς, όπως το ΠΡΑΤΤΩ του κ. Κοτζιά για παράδειγμα. Άλλωστε, η εποχή που στις δημοτικές εκλογές οι πολίτες ψήφιζαν με κομματικό κριτήριο περνάει. Γι’ αυτό, στην παράταξή μας θα δείτε υποψηφίους που προέρχονται από διαφορετικές πολιτικές αφετηρίες. Αυτό που μας ενώνει είναι η αγάπη μας για την Αθήνα και η θέληση μας να δώσουμε πνοή σε κάθε γειτονιά της πόλης μας.

Πολλοί είναι οι Έλληνες πολίτες που πιστεύουν ότι στη χώρα μας οι πολιτικοί «κατεβαίνουν» στις εκλογές αποκλειστικά και μόνο για να ικανοποιήσουν το ίδιον όφελος, χωρίς να προτίθενται να προσφέρουν. Αυτή η πεποίθηση είναι ιδιαίτερα αποκαρδιωτική όταν μιλάμε για την τοπική αυτοδιοίκηση. Τι απαντάτε σε αυτό;

Πιθανόν κάποιους να αφορά αυτό, ναι. Ίσως κάποιοι να βλέπουν την Αθήνα ως ένα ακόμα σκαλοπάτι στην “καριέρα” τους. Όσο με αφορά όμως, η οικογένεια μου πάντοτε πρόσφερε στα κοινά και σπάνια το έκανε μέσα από την πολιτική. Ούτε ζω από την πολιτική. Όταν αποχώρησα από το Υπουργείο επέστρεψα στην εργασία μου. Το μόνο μου μέλημα λοιπόν  είναι να προσφέρω όσο μπορώ περισσότερο στην πόλη που γεννήθηκα, που μεγάλωσα, που μεγαλώνω και τα παιδιά μου.

Πώς προσεγγίζετε τους ψηφοφόρους της Χρυσής Αυγής; Τι είδους λύσεις προτείνετε στις ανησυχίες που εκφράζουν;

Είναι τρομακτικό το ότι στις προηγούμενες δημοτικές εκλογές στην Αθήνα περίπου ένας στους εφτά ψηφοφόρους είχε ψηφίσει Χρυσή Αυγή, αυτή την εγκληματική οργάνωση δηλαδή. Και αυτό που θέλω είναι να μην χαρίσω κανέναν από τους συμπολίτες μας σε αυτή την οργάνωση. Γι’ αυτό όπου τύχει και συναντήσω στις επισκέψεις που κάνω κάποιον που θα μου πει ότι είχε ψηφίσει Χ.Α. στις προηγούμενες εκλογές, αφιερώνω χρόνο προκειμένου να καταλάβω τι τους οδήγησε σε αυτή την επιλογή. Στις περισσότερες περιπτώσεις αυτό συμβαίνει γιατί νιώθουν εγκαταλελειμμένοι από την πολιτική. Γι’ αυτό επιμένω να τριγυρίζω τις γειτονιές μέχρι να πείσω κάθε Αθηναίο ότι αυτό που κάνω προεκλογικά θα το συνεχίσω όταν εκλεγώ Δήμαρχος. Ώστε να νιώσει ο κάθε Αθηναίος τον Δήμαρχο και τον Δήμο κοντά του.