Ανάγνωση : Δημήτρης Φιλελές

A. ΤΟ ΔΑΣΟΣ
#διαβάζω_για_σένα

Δεν ξεριζώνονται οι νύχτες από μέσα μας,

βλασταίνουν φύλλα και κλαδιά

κι έρχονται τα πουλιά του έρωτα και κελαηδούνε.

Δεν ξεριζώνονται οι νύχτες από μέσα μας,

οι σπόροι τους φυτρώνουν δάσος σκοτεινό,

στις λόχμες του ο φόβος ενεδρεύει.

Ζώα μικρά και ζώα άγρια το κατοικούν,

όχεντρες έρπουν και ρημάζουν τις φωλιές μας,

λιοντάρια ετοιμάζονται να μας ξεσκίσουν.

Δεν ξεριζώνονται οι νύχτες από μέσα μας,

έγιναν δάσος σκοτεινό και μας πλακώνουν.

Β. ΤΟ ΕΓΚΛΗΜΑ ΤΗΣ ΜΟΝΑΞΙΑΣ

#διαβάζω_για_σένα

Κάθε που πέφτει επικίνδυνα το βράδυ,

ξυπνάει η φωνή σου μέσα μου και με ρημάζει·

κι όταν η νύχτα όλες τις γλυκιές εικόνες διώχνει,

προβάλλει εντός μου η βρώμικη ομορφιά σου

και σβήνει από τα μάτια τη λάμψη του Θεού.

Και τότε δίνομαι στο έγκλημα της μοναξιάς,

που χρόνια τώρα μέσα μου το ετοιμάζω,

και πια δεν έχει ουράνιο φεγγοβόλημα,

δεν έχει πια παιδικές χορωδίες,

μονάχα μια προσπάθεια για σπασμούς,

νυχτερινά χαρτονομίσματα τσαλακωμένα.