Φλεβάρης του 2022. Στην Παπαναστασίου ένας 19χρονος φίλαθλος του Αρη, ο Αλκιβιάδης Καμπανός, πέφτει νεκρός από μαχαιριές.
Δεν ήταν ραντεβού θανάτου ή έστω ραντεβού για ξύλο ανάμεσα σε οπαδούς. Δεν ήταν μια σύγκρουση μεταξύ οπαδών, όπου μέσα στο μακελειό υπήρξε και ένας νεκρός, όπως είχε γίνει το 2007 στη λεωφόρο Λαυρίου. Δεν ήταν έστω μια τυχαία συμπλοκή. Δεν υπήρξε καμία συμπλοκή. Δεν ήταν τίποτα από αυτά… Ηταν μια προμελετημένη δολοφονία από οπαδούς του ΠΑΟΚ που είχαν βγει παγανιά. Στον δρόμο τους βρέθηκε ο άτυχος Αλκης. Θα μπορούσε να είναι κάποιος άλλος που στην ερώτηση «τι ομάδα είσαι ρε;», έδωσε τη… «λανθασμένη» απάντηση, «Άρης…».
Είναι η στυγερή δολοφονία του Άλκη αποτέλεσμα οπαδικής αντιπαράθεσης;
Ας γυρίσουμε τον χρόνο πίσω. Συγκεκριμένα, 15 χρόνια. Στη λεωφόρο Λαυρίου, ο 22άχρονος Μιχάλης Φιλόπουλος μαχαιρώθηκε μέχρι θανάτου κατά τη διάρκεια ενός προκαθορισμένου ραντεβού Παναθηναϊκών και Ολυμπιακών. Λίγους μήνες μετά τη δολοφονία του Φιλόπουλου στην Παιανία, ένα κομμάτι του οπαδικού κινήματος αποφάσισε να συζητήσει αν μπορούν να μπουν στην άκρη οι όποιες διαφορές και αντιπαλότητές. Το αποτέλεσμα ήταν η δημιουργία της συλλογικότητας Radical Fans United. «Κανείς δεν περισσεύει, Κανένας αληθινός οπαδός δεν πρέπει να σωπάσει! Τώρα που το αίμα από τον δρόμο της Λαυρίου έχει στεγνώσει… Τώρα που ξεσκεπάστηκαν οι επαγγελματικές σχέσεις διοικήσεων των ΠΑΕ/ΚΑΕ με “απλούς” φιλάθλους […]. Τώρα που οι οπαδοί αναρωτιούνται για τη σκοπιμότητα των καυγάδων, των πεσιμάτων, των τσαμπουκάδων […]. Τώρα που οι οργανωμένοι οπαδοί πρέπει να σπάσουν την ένοχη σιωπή τους και να πάρουν την κατάσταση στα χέρια τους […]. Τώρα που όσοι συναντιόμαστε στους υπόλοιπους καθημερινούς χώρους εργασίας, σχολών, συναυλιών, διαδηλώσεων, πρέπει να βρισκόμαστε στις απέναντι κερκίδες δίχως να φοβόμαστε, δίχως να κάνουμε καφρίλες μεταξύ μας […]», έγραφαν μεταξύ άλλων στην πρώτη τους ανακοίνωση.
Κάτι διαφορετικό είχε γεννηθεί, μακριά από μαχαιρώματα και ραντεβού θανάτου. Διοργανώθηκαν φεστιβάλ με συμμετοχή εκατοντάδων ανθρώπων, με τουρνουά, προβολές, συζητήσεις, εκθέσεις, μουσικές, συναυλίες και χιλιάδες μπίρες και σουβλάκια. Δεκάδες εκδηλώσεις και συζητήσεις, με αφορμή αθλητικούς νόμους, την καταστολή στα γήπεδα, αλλά και ζητήματα αμιγώς οπαδικά, όπως οι τιμές των εισιτηρίων και η απαγόρευση των μετακινήσεων. Δεκάδες φανζίν που μοιράζονταν σε γήπεδα και συνδέσμους και εκατοντάδες μικρά και μεγάλα κείμενα στη σελίδα των RFU στο διαδίκτυο. Χιλιάδες αυτοκόλλητα και αφίσες, με στόχο την υπεράσπιση της οπαδικής κουλτούρας και την προσπάθεια ανάδειξης μιας συνείδησης και μιας νοοτροπίας που βάζει μπροστά την ενότητα και όχι την καφρίλα. Μέχρι το 2014. Εκείνη τη χρονιά, άλλη μια δολοφονία ήρθε να θυμίσει ότι οι δολοφόνοι πάντα θα βγαίνουν στο… προσκήνιο. Επτά χρόνια μετά τη συγκρότηση των Radical Fans United, στο Ηράκλειο, πριν το αγώνα του Ηρόδοτου με τον Εθνικό, δολοφονείται ο Κώστας Κατσούλης. Είχε βρεθεί, για ακόμα μια φορά, να χρησιμοποιεί το σώμα του ως ασπίδα υπεράσπισης ανθρώπων που βρίσκονταν σε αδύναμη θέση: στις κερκίδες ενός γηπέδου όπου, όπως μαρτυρούν εκατοντάδες άνθρωποι, τα έβαλε με μια ομάδα 15 ατόμων οπλισμένων με σιδερογροθιές και μαχαίρια, την ώρα που ορμούσαν ενάντια σε ένα «πέταλο», όπου υπήρχαν οικογένειες και ηλικιωμένοι. Ο Κώστας Κατσούλης δεν ήταν απλά ένας ακόμα οπαδός που αγάπησε τη ρομαντική πλευρά «της μπάλας» μέσα από τις αλάνες και μια ομάδα του Πειραιά. Ήταν ένας συνειδητοποιημένος άνθρωπος, που συμμετείχε από παιδί στα κινήματα αλληλεγγύης και σε διάφορες μορφές συλλογικής δράσης, ενάντια σε κάθε μορφή καταπίεσης και εκμετάλλευσης των αδύναμων. Όπως στη δολοφονία του Φιλόπουλου, έτσι και στου Κατσούλη, το φως δεν έλαμψε, η αλήθεια έμεινε καλά κλεισμένη στα δικαστικά συρτάρια και οι υπεύθυνοι δεν τιμωρήθηκαν.
«Καλό ταξίδι Αλκη. Να είσαι εσύ η αφορμή για αλλαγή».
Μ’ αυτό το κοινό σύνθημα οι οπαδοί του Πανιωνίου (Panthers Club), του ΟΦΗ (Gate 4) και του Απόλλωνα Πόντου (Club Rossoneri) έκαναν συντονισμένη καμπάνια. «Να είσαι ΕΣΥ η αφορμή για αλλαγή. Κάποτε πεσίματα ο ένας στον άλλον, τώρα παρέα, συζητώντας για όλα αυτά που μας απασχολούν και μας ενώνουν. Αγνά οπαδικά, χωρίς στρατούς, χωρίς μεροκάματα, με μόνο γνώμονα την αγάπη για την ομάδα και τα παρεάκια μας. Οπαδοί όχι εγκληματίες… Μπαλίτσα όχι “δουλειές”. Άλκης ΠΑΡΩΝ». Οι οπαδοί, οι φίλαθλοι θέλουν. Οι παράγοντες; Η πολιτεία;
