Η Λίνα Ζηνά σηκώνει έναν αέρα μουσικής αισιοδοξίας

Η Λίνα Ζηνά είναι αυθεντική καλλιτέχνις.

Όχι μόνο γιατί έχεις ως κύρια ασχολία της τη μουσική, αλλά κυρίως γιατί έχει έναν τρόπο έκφρασης που μπορεί να αγγίξει ακόμη και τους «σκληρούς», ενώ εμάς τους «ρομαντικούς» μας κερδίζει με τη μία. Τη Λίνα τη γνωρίσαμε όταν κάναμε αφιέρωμα στο νησί της Σύρου ώστε να μας βοηθήσει, δίνοντας τη δική της ματιά για το μέρος που επέλεξε να ζήσει μακριά από την Αθήνα.

Μπορεί λοιπόν το 2018 η βάση να έγινε η Σύρος, όμως η μουσική έμεινε πάντα φάρος αναμμένος να την οδηγεί. Έχει κάνει lives, έχει γράψει μουσική για θέατρο, έχει τραγουδήσει στο δρόμο και φέτος, against all odds που λέμε, αποφάσισε να βγάλει το πρώτο της άλμπουμ, με τις δικές της δυνάμεις, χωρίς να κάνει καμία έκπτωση ούτε καλλιτεχνικά ούτε τεχνολογικά. Έτσι, δημιούργησε ένα crowdfunding ώστε να συλλέξει το απαραίτητο ποσό και ο κόσμος έχει ανταποκριθεί με τον καλύτερο δυνατό τρόπο.

Έτσι κι εμείς, μιλήσαμε μαζί της για όλα: για τη Σύρο, για την πρωτοβουλία, για αποφάσεις και όνειρα, για το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον, όλα και πάντα με γνώμονα τη μεγάλη της αγάπη: τη μουσική.

Λίνα, πόσα χρόνια ασχολείσαι με τη μουσική; Ποια είναι τα ακούσματά σου;

Από τότε που με θυμάμαι. Όταν ήμουν τέσσερα, μπήκε στη ζωή μου το πιάνο. Συχνά αναρωτιέμαι ποιo ήταν το μουσικό μου «γάλα», τι με διαμόρφωσε. Τότε σκέφτομαι ότι μεγάλωσα στην Δράμα που η «εθνική» της μουσική είναι τα Ποντιακά. Σε όλα τα γλέντια και τα πανηγύρια έπαιζαν Ποντιακά. Ταυτόχρονα, σαν επαρχία που είναι, έπαιζαν παντού λαϊκά και σκυλάδικα. Στο λεωφορείο, στο ταξί, στις καφετέριες, στις σχολικές εκδρομές και στα σπίτια που βρισκόμουν με τις φίλες μου. Εγώ στο δωμάτιο μου άκουγα Super FM, έναν σταθμό που έπαιζε pop και rock, ξένο και ελληνικό, και ζωγράφιζα. Επίσης κοιμόμουν μ’ αυτόν το σταθμό. Στο σπίτι υπήρχε ένα πιο ξενόφερτο κλίμα όσον αφορά τη μουσική. Όταν ήμασταν αρκετά μικροί, ακούγαμε βινύλια. Κλασική μουσική, Pink Floyd, Beatles, jazz. Έχω μια ανάμνηση· παιδάκι να παίζω στο χαλί, η μαμά μου μέσα να μαγειρεύει και να ακούμε Βίκυ Λέανδρος. Εκείνη η Βίκυ, η αίσθηση της μαμάς μου και το πορτοκαλί φως που έμπαινε στο σπίτι εισχώρησαν στα κύτταρά μου.

Έχεις κάνει live σε μαγαζιά, στο δρόμο, έχεις συνθέσει μουσική για θέατρο και τώρα αποφάσισες να κάνεις τη δική σου δισκογραφική δουλειά. Γιατί τώρα;

Τώρα ένιωσα έτοιμη. Τόσα χρόνια ζούσα ένα σωρό πράγματα που μάλλον ήταν πιο επείγοντα για μένα. Έκανα σχέσεις, πήγα ταξίδια, έπεσα, σηκώθηκα, γνώρισα πολλούς ανθρώπους. Ταυτόχρονα κατέγραφα τις ιδέες και τα τραγούδια που μου έρχονταν ουρανοκατέβατα. Η ζωή είναι ένα ταξίδι γεμάτο εμπειρίες και όλα έχουν τον χρόνο τους· δεν πρόκειται για έναν καριερίστικο αγώνα δρόμου.
Τώρα ένιωσα πως είναι ώρα να τα βάλω όλα αυτά σε μια συλλογή τραγουδιών και να τα παίζω στον κόσμο μαζί με τους φίλους μου.

Αυτή τη στιγμή τρέχει ένα funding ώστε να δημιουργήσεις τη δική σου δισκογραφική δουλειά. Πώς το πήρες απόφαση; Πόσο δύσκολο οικονομικά είναι να βγάλεις τον δικό σου δίσκο; Πώς λειτουργεί πλέον η δισκογραφία και θέτει τόσα εμπόδια στους καλλιτέχνες;

Ναι, τρέχει η καμπάνια μου στην πλατφόρμα του Give&Fund! Πάντα συναντούσα κόσμο που ήθελε να με στηρίξει για να προχωρήσω, αλλά δεν είχαμε τρόπο. Εγώ από την άλλη δεν μπορούσα να το κάνω μόνη μου, γιατί πάντα ονειρευόμουν μια καλοφτιαγμένη δουλειά σαν πρώτη μου δουλειά. Οπότε σκέφτηκα ότι μια crowdfunding καμπάνια είναι η ιδανική ιδέα! Είναι μια win-win ιδέα γιατί ο κόσμος προαγοράζει τον δίσκο αλλά και άλλα δώρα που αναγράφονται στην πλατφόρμα και εγώ με αυτά τα χρήματα μπορώ να κάνω τον δίσκο μου! Τέλειο δεν είναι;
Τώρα για να βγάλεις δίσκο υπάρχει ένα μεγάλο οικονομικό φάσμα που μπορείς να κινηθείς. Από ελάχιστα έως πάρα πολλά χρήματα. Εγώ πάντα ονειρευόμουν έναν δίσκο που να είναι φτιαγμένος σαν ένα καλό χειροποίητο όργανο ή όπως τα ρούχα που φτιάχνανε παλιά, που κρατούσαν στο χρόνο και ήταν φανταστικά, φιλικά προς τον άνθρωπο, όμορφα και ανθεκτικά.
Η δισκογραφία δεν θέτει πια εμπόδια, απεναντίας, έχει μπει σε μια θέση που αφήνει χώρο στους καλλιτέχνες να λειτουργήσουν αυτόνομα. Δεν είναι βέβαια πια η απόλυτη δύναμη.
Απ΄ ό,τι ξέρω οι καλλιτέχνες φτιάχνουν μόνοι τους την δουλειά και αν δεν θέλουν να την βγάλουν ως ανεξάρτητη παραγωγή, την δειγματίζουν στις δισκογραφικές εταιρίες, οι οποίες μπορεί να την θέλουν ή όχι, κι από ‘κει και πέρα εξαρτάται από την εταιρία. Μπορεί να στηρίξει πολύ κάποιον και να ασχοληθεί ή μπορεί απλώς να γίνει ένα συμβόλαιο και να μην συμβούν και πολλά.

Μέχρι στιγμής, έχει πάει καλά το funding; Αισιοδοξείς ότι ο κόσμος δεν θα αφήσει τον πολιτισμό στη μοίρα του, παρά το γεγονός ότι φάνηκε ότι η πολιτεία τον έχει πιο «παραγκωνισμένο»;

Το crowdfunding πηγαίνει πάρα πολύ καλά γιατί οι άνθρωποι είναι καταπληκτικοί! Έχουν φτιάξει έναν τεράστιο ανθρώπινο βατήρα και με ωθούν για να πετάξω. Και να, μέσα απ΄ το crowdfunding απαντάτε και η ερώτησή σου! Ο κόσμος έδειξε ότι αν του δώσεις την ευκαιρία, θα στηρίξει και θα προστατέψει κάτι στο οποίο πιστεύει και για το οποίο ενδιαφέρεται. Είμαι πολύ αισιόδοξη, τι άλλο θα μπορούσα να είμαι;
Η πολιτεία ας κάνει ό,τι θέλει, εμείς θα συνεχίζουμε να κάνουμε αυτό για το οποίο είμαστε εδώ· να ομορφαίνουμε, να δίνουμε δύναμη, έμπνευση και αγάπη.

Πόσο έχει επηρεάσει το internet τη μουσική καλλιτεχνική δημιουργία;

Όπως και όλα τα υπόλοιπα.. Πολύ! Το ίντερνετ είναι φοβερό εργαλείο -αλλά- εξαιρετικά δύσκολο στην γόνιμη χρήση του. Θα έπρεπε στα σχολεία να μας διδάσκουν την τέχνη του ζεν και διαλογιστικές πρακτικές ώστε να μπορούμε να το χρησιμοποιήσουμε μόνο προς όφελός μας!
Όπως και να’ χει όμως, αυτή η πολύ γρήγορη ανταλλαγή πληροφορίας μάς έχει κάνει να εξελιχθούμε γρηγορότερα σε όλα, όπως και στη μουσική.

Θα κατέτασσες τον εαυτό σου σε κάποιο είδος;

Σε ένα καινούργιο είδος που θα λέγεται «άτεχνο ελληνικό τραγούδι», που μοιάζει με το έντεχνο, αλλά δεν είναι κιόλας! Νομίζω ότι πρέπει να βρούμε κι άλλα ονόματα για τις κατηγορίες, για να είμαστε πιο ακριβείς και να μη λέμε βλακείες όπως εγώ. Τα τραγούδια μου έχουν επιρροές από όλα μου τα ακούσματα: παραδοσιακά, λαϊκά, ροκ, ποπ, φολκ, jazz.

Ζεις πλέον στη Σύρο. Πότε και γιατί αποφάσισες να κάνεις την αποκέντρωση;

Το 2018 ήρθα στην Σύρο. Εκείνη η χρονιά ήταν δύσκολη και με οδήγησε στην σκέψη πως δεν είχα λόγο να βρίσκομαι στην Αθήνα γιατί ακόμη δεν χρειάζεται και ότι ως εδώ αυτά που χρειαζόμουν τα είχα πάρει.
Είχα πει: «Θα πάω σε ένα μικρό μέρος να ηρεμήσω, να γράψω και να επιστρέψω όταν χρειαστεί» και κάπως έτσι γίνεται. Είχα ανάγκη από ηρεμία, ίαση και από μια πιο ποιοτική καθημερινότητα.
Όλα αυτά μου τα έδωσε απλόχερα αμέσως! Η Σύρος ήταν μια καταπληκτική επιλογή. Είχα όλα όσα χρειαζόμουν. Την αποκαλώ «προάστιο της Αθήνας» γιατί τα έχει όλα. Λίγο καιρό μετά σταμάτησα να φέρνω την τσάντα μου μπροστά, να είμαι alert όταν ακούω κάποιον να περπατάει πίσω μου την νύχτα. Άρχισα να μαζεύω ελιές, σύκα, δυνάμεις και να χαίρομαι την φύση.

Τι εύχεσαι για το μέλλον;

Να μπορώ να συνεχίσω να ζω σύμφωνα με τα θέλω μου χωρίς τόση δυσκολία. Να μπορώ να κάνω live με τους φίλους μου και ο κόσμος να μπορεί και να θέλει να έρχεται να μας δει. Να ταξιδεύω, να χαίρομαι τους ανθρώπους, την ομορφιά της ζωής και να μπορώ να δίνω αυτά που έχω χωρίς μια εξαντλημένη καρδιά, αλλά με μια ανάλαφρη καρδιά που είναι συντονισμένη. Αυτά εύχομαι για όλους μας.