Εδώ και είκοσι σχεδόν χρόνια το να είσαι ενήλικας σημαίνει να αντιμετωπίζεις τη μία κρίση μετά την άλλη και να αφήνεις σταδιακά την ευθύνη του εαυτού σου σε κυβερνήσεις που όλο και περισσότερο αδιαφορούν για σένα.
Η κόπωση έγινε εξάντληση και η αίσθηση ότι το «σύστημα» δεν μας χωράει απλώνεται σα λεκές στην ψυχή μας. Η κυβέρνηση, η οικονομία, η πολιτική, η τεχνολογία μάς προσπερνάνε ως περιττούς. Δεν μας έχουν καν ανάγκη. Οι ανισότητες μεγαλώνουν, οι φωνές μας δεν ακούγονται, δεν έχουμε έλεγχο στη ζωή μας.
Παγιδευμένοι στην επιβίωση ενώ από κάτω σιγοκαίνε θυμός, αγανάκτηση και ανάγκη για νόημα.
Εκατομμύρια άνθρωποι νιώθουν πως δεν έχουν ποιον να εμπιστευτούν. Οι παραδοσιακές ιδεολογίες έχουν ξεφτίσει, ενώ οι νέες, όπως η woke κουλτούρα ή οι διάφορες «ταυτοτικές» ρητορικές όχι μόνο δεν δίνουν κοινό όραμα αλλά λειτουργούν διασπαστικά σαν σύγχρονες αιρέσεις.
Δεν ζητάμε απλώς λύσεις ζητάμε αυθεντικότητα, αξιοπρέπεια, συμμετοχή.
Η παγκόσμια μεσαία τάξη οδηγείται από τις ελίτ προς την εξαφάνιση. Όλο και περισσότεροι μιλάμε για «ψυχική φτώχεια», δηλαδή για την απουσία του αισθήματος ότι αξίζει να παλέψεις για κάτι.
Η τεχνητή νοημοσύνη, τα κοινωνικά δίκτυα και οι αλγόριθμοι έχουν αλλοιώσει μέχρις εξαφανίσεως το δημόσιο διάλογο. Ναι, μας ανοίγονται και δυνατότητες. Εκφραζόμαστε, αποκαλύπτουμε γρήγορα σκάνδαλα και διαφθορά, ξέρουμε αμέσως τι συμβαίνει παντού. Όμως δεν ξέρουμε πώς να μετατρέψουμε την πληροφόρηση σε συλλογική δράση.
Κι όμως, αν βάλλεις το αυτί σου στη γραμμή του τρένου κατ1551αλαβαίνεις ότι κάτι υπόγειο κυκλοφορεί, κάτι έρχεται. Ένα ρεύμα επανεξέτασης των αξιών, μια σιωπηλή απόρριψη του ψευτοπροδευτισμού. Οι άνθρωποι ψάχνουν τρόπους να ξαναγίνουν κοινότητα, να βρουν ξανά το μαζί. Η πραγματική επανάσταση μπορεί να μη γίνει στους δρόμους –αν και δεν αποκλείεται– αλλά να βρίσκεται στην αναζήτηση του νοήματος, της επαφής και του δεσμού.
Αλιευμένο από The Cosmic Telegram
