Γράφει ο Χρήστος Συριμπέης

Θα σας πω, φίλοι μου, τι συμβαίνει στην Ελλάδα και τον Έλληνα τα τελευταία 20 χρόνια.

Σε πολλές κουζίνες, ο αστακός βράζεται ζωντανός. Παίρνουν τον αστακό από το ενυδρείο, τον βάζουν στην κατσαρόλα, σε κρύο νερό αρχικά, για να ξεγελαστεί ότι είναι ακόμη στο ενυδρείο.

Ανάβεις τη φωτιά και σιγά σιγά, ο αστακός αρχίζει να ζεσταίνεται. Και περνάει ωραία, γιατί λέει “ώπα! Εδώ καλά είμαστε, διαφορετικά! Ζεστούλα, νεράκι όλα υπέροχα”. Χαλαρώνει λοιπόν και απολαμβάνει.

Όταν όμως το νερό αρχίζει να τον καίει και να τον τσουρουφλίζει, οι μυς του έχουν χαλαρώσει τόσο πολύ, που δεν μπορεί να πηδήξει έξω από την κατσαρόλα. Ενώ, αν τον είχαν βάλει σε καυτό νερό με τη μία, θα πηδούσε και θα ξέφευγε.

Όπου αστακός, βάλτε την Ελλάδα. Τη δεκαετία του ‘90, άρχισαν να πέφτουν τα πρώτα χρήματα. Μέχρι το 2000, ο λαός είχε γίνει αστακός στο ενυδρείο. Μετά το 2000, με το ευρώ, τους Ολυμπιακούς Αγώνες και τα δάνεια, μπήκε η Ελλάδα στην κατσαρόλα με το νερό και περνούσε ωραία.

Εκεί γύρω στο 2010, άρχισε να τσουρουφλίζεται, Προσπάθησε να βγει από την κατσαρόλα, αλλά ήταν αργά. Οι μυς είχαν χαλαρώσει πολύ από τη ζέστη και την καλοπέραση…