Όχι! Δεν αντέχεται, δεν παλεύεται η άνοιξη στην Ελλάδα. Μάταιος κόπος η οποιαδήποτε αντίσταση.
Παραδοθείτε της αμέσως και μάλιστα άνευ όρων, πριν σας μεθύσουν τα αρώματα του γιασεμιού και της γαζίας, πριν το φεγγαρόφωτο σας μεταμορφώσει σε πρίγκιπα, πριν ένα τραγούδι σας ραγίσει την καρδιά. Το λέει και ο ποιητής:
Δέν ἔχω ἐγκαρτέρησι καμιά.
Εἰς σέ προστρέχω Τέχνη τῆς Ποιήσεως, πού κάπως ξέρεις ἀπό φάρμακα·
Τά φάρμακά σου φέρε Τέχνη τῆς Ποιήσεως, πού κάμνουνε –γιά λίγο– νά μή νοιώθεται ἡ πληγή.
Κι όπως λέγανε οι παλιοί:
«Κάλλιον το προλαμβάνειν του θεραπεύειν»! Έτσι, σας φέρνω σήμερα φάρμακα, βοτάνια, μαζεμένα με το χέρι από απάτητα ελληνικά βουνά κι από τα βάθη της θάλασσας, εκεί που φτάνουν μόνο μερικοί μυημένοι στα γιατρικά της φουσκοθαλασσιάς που λίγο πολύ όλους μας πιάνει και πολλούς δεν μας αφήνει να συνέλθουμε ποτέ! Μη φανταστείτε τίποτα δυσάρεστα πικρά σιρόπια, ούτε
βασανιστικά προγράμματα, ούτε ασκήσεις κοπιαστικές… Καθίστε αναπαυτικά στις πολυθρόνες σας και μόνο ακούστε! Φύγαμεεεεε!
Φάρμακον πρώτον
Χρόνιοι έρωτες! Συνιστάται το άσμα: «Εγώ κακός δεν ήμουνα». Θα το βρείτε στα διανυκτερεύοντα του YouTube. Προσοχή! Το αυθεντικό, όχι γενόσημα.
Εγώ κακός, κακός δεν ήμουνα σε όλα μου τα χρόνια κι αν μαχαιριές μου έδωσες σε βλέπω με συμπόνια. Και τώρα που σε δέρνουνε οι μπόρες στη ζωή, εγώ θα σε γλιτώσω απ’ την καταστροφή.
Φάρμακον δεύτερον
Αναλγητικό αμέσου δράσεως για πόνους από τραυματισμούς χυλόπιτας: «Αν μιλούσαν τα σύννεφα».
Αν μιλούσαν τα σύννεφα αν μιλούσαν κι οι δρόμοι θα σου λέγαν αγάπη μου πως σ’ αγαπώ ακόμη. Δεν με παρηγόρησε ο καιρός που πέρασε ούτε και το χείλι μου από τότε γέλασε, σκέπασε ο πόνος μου κάθε ομορφιά ζω μες στο Φθινόπωρο και στη συννεφιά.
Φάρμακον τρίτον
Για βαρυστομαχιές, δυσκολία πεπτική, καούρες, παλινδρομήσεις… φάρμακο αμέσου δράσεως αποτελεσματικότατο – πάντα στο διανυκτερεύον και εφημερεύον YouTube: «Τι σήμερα τι αύριο τι τώρα».
Τι σήμερα, τι αύριο, τι τώρα; Ας καθαρίσουμε μια ώρα αρχύτερα. Του χωρισμού μας έφτασε η ώρα, μπορεί και για τους δυο να ’ναι καλύτερα. Ας καθαρίσουμε μια ώρα αρχύτερα.
Φάρμακον τέταρτον
Για υπνηλίες και ενδυνάμωση του οργανισμού:
«Το καινούργιο τ’ αγοράκι μου».
Πως με παίζει, πως με παίζει στα χεράκια του, πως με σφίγγουν,
μ’ αγκαλιάζουν τα μπρατσάκια του. Αχ και τι γλυκό που είναι κι όλες το γλυκοκοιτούνε το καινούργιο τ’ αγοράκι μου.
Φάρμακον πέμπτον
Για καταθλίψεις, ατονίες, απογοητεύσεις… Άμεσα αποτελέσματα:
«Τον έχασα».
Τον έχασα, σαν κάθε ωραίο, πες μου καθρέφτη μου αν φταίω. Ποτέ δεν θα γυρίσει πίσω, τι λες καθρέφτη μου, να ζήσω; Μα έξω είναι Κυριακή, ήλιος, τραγούδια και παιδιά. Σταμάτα πόνε μια στιγμή, κάποιος την πόρτα μου χτυπά. Έξω η ζωή με θέλει, να τηνε! Κι είν’ όμορφη, πανάθεμά τηνε! Τον έχασα κι όλα τα χάνω, τι λες μπαλκόνι μου να κάνω; Τόσον καημό θα τον μπορέσω; Τι λες μπαλκόνι μου, να πέσω;
(Προτιμότερο να μένετε σε ισόγειο κατά τη λήψη του…)
Φάρμακον έκτον
Πολυβιταμίνη που πιάνει όλες τις βλάβες του οργανισμού.
Το παίρνετε ντυμένοι και κατά προτίμηση όχι μόνοι:
«Βυζάκια έξω λοιπόν».
Η Ελλάδα τρώει τα παιδιά της ή τα δαγκώνει στο λαιμό πριν όμως με κατασπαράξει εγώ στο στόμα της θα μπω για να ξορκίσω ό,τι φοβάμαι και ν’ αγαπήσω ό,τι μισώ. Στο βουητό των συνθημάτων εγώ θα σύρω τον χορό. Βυζάκια έξω λοιπόν, γοργόνα τέτοιων καιρών στο χάος που μας ενώνει Ρωτώ και ξαναρωτώ αυτόν τον λογαριασμό στο τέλος ποιος τον πληρώνει.
