Το Flow είναι μια πραγματικά μοναδική ταινία. Μοιάζει σαν ένα όνειρο που κάποιος είδε στον ύπνο του. Δεν μοιάζει με τίποτα που έχεις δει μέχρι στιγμής. Ή τουλάχιστον που έχω δει εγώ μέχρι στιγμής. Ούτε στην ιστορία του, ούτε στον τρόπο που την διηγείται. Είναι ένα πανέμορφο 3D animation, που φέρνει στη ζωή και στην οθόνη μπροστά στα μάτια μας ένα εκπληκτικό φυσικό τοπίο και τους θαμώνες του.
Είναι ικανή να σου περάσει εκπληκτικά και πολλά μηνύματα. Είναι μια όμορφη τροφή για σκέψη. Και το πιο ωραίο είναι ότι κανένας δεν βρίσκει το ίδιο μήνυμα με τον άλλον σε αυτό που είδε. Πήγαμε μια παρέα έξι ατόμων. Κανείς δεν είχε διαβάσει τίποτα πριν, και λίγοι διάβασαν αφότου τελείωσε η ταινία. Όλοι μας είχαμε διαφορετικές ερμηνείες.
Η ταινία ξεκινάει με την πρωταγωνίστριά μας, μια μαύρη γάτα, που βρίσκεται σε μια γωνιά αυτής της ζούγκλας. Τη βλέπουμε να φοβάται κάθε πλάσμα που δεν της μοιάζει. Και το νερό, που ο τίτλος λέει ότι δεν το φοβάται, δεν το πολυπλησιάζει. Δεν μπαίνει μέσα. Της αρέσει να το κοιτάει όμως. Φαίνεται να την γοητεύει αυτο που είναι κατω από την επιφάνεια. Αυτό το νερό, κάποια στιγμή, χωρίς προειδοποίηση, έρχεται και βυθίζει όλο αυτόν τον κόσμο. Ένα τεράστιο τσουνάμι καταστρέφει το καταφύγιό της και βυθίζει όλη τη ζούγκλα. Και εκεί ξεκινάει το ταξίδι της γάτας.
Ακούστηκαν πολλές ερμηνείες αφότου είδαμε αυτήν την ταινία. Κάποιος είπε ότι είναι μία αλληγορία για την ανθρώπινη φύση. Η βάρκα, την οποία βρήκε ένα καπιμπάρα και έβαλε μέσα τη γάτα και άλλα ζώα, είναι ο άνθρωπος. Το κάθε ζώο αντιπροσωπεύει μια διαφορετική πλευρά του ανθρώπου: τον προστάτη, το παιδί, τον εγωιστή και άλλα. Και κάθε φορά που αλλάζει το ζώο που έχει το τιμόνι, αλλάζει και η πορεία της βάρκας. Επικοινωνούν μεταξύ τους και παίρνουν αποφάσεις, και αυτό που υπερισχύει καθορίζει ξανά τη διαδρομή. Πού θα πάει; Θα συνεχίσει μόνη της; Θα βάλει κι άλλους μέσα; Είναι οι νέοι συνοδοιπόροι της κατάλληλοι ή θα διαλύσουν ό,τι υπάρχει ήδη;
Η θάλασσα δεν μένει ποτέ ακίνητη, δεν μένει ποτέ ήρεμη. Και στο τέλος του ταξιδιού, κάποια κομμάτια, δηλαδή κάποια ζώα, έχουν φύγει, ενώ άλλα έχουν μείνει. Γιατί κάποια τα χρειαζόμασταν κάποτε, αλλά όχι τώρα.
Άλλος είπε ότι η γάτα είναι αυτή που μας αντιπροσωπεύει. Είναι μικρή σε έναν κόσμο που δεν γνωρίζει και αναγκάζεται να βγει εκεί έξω και να ταξιδέψει. Από εκεί που φοβάται όλα τα ζώα, μικρά και μεγάλα, μαθαίνει να εμπιστεύεται κάποια. Μαθαίνει να εμπιστεύεται τον εαυτό της. Κάνει φίλους, δημιουργεί σχέσεις, και όλοι μέσα στη βάρκα προσπαθούν να συνυπάρξουν, να σέβονται ο ένας τον άλλο και να ολοκληρώσουν αυτό το ταξίδι μαζί. Το ταξίδι που ίσως λέγεται ζωή.
Ένα ζώο αντικατοπτρίζει τους γονείς που μας προστατεύουν, αλλά που κάποια στιγμή πρέπει να αφήσουμε πίσω. Ένα άλλο, τις σχέσεις, τους φίλους. Βλέπουμε τι σημαίνει να βάζεις καινούργιους ανθρώπους στη βάρκα σου. Θες να τους βοηθήσεις, αλλά ίσως πάρουν ό,τι έχεις μαζέψει για σένα, χωρίς να ρωτήσουν ή να αφήσουν κάτι πίσω. Βλέπουμε, όμως, και τη σημασία των φίλων που μένουν, που σέβονται, που ρωτάνε.
Παρακολουθούμε τη γάτα να μεγαλώνει, να ανακτά δυνάμεις, να εμπιστεύεται τον εαυτό της και τον κόσμο, να μαθαίνει, να εξελίσσεται. Δεν κρύβεται πια πίσω από τους γονείς της, δεν ζητάει την προστασία των άλλων, αλλά μαθαίνει να παρέχει και η ίδια αυτά τα πράγματα στους φίλους της και τον εαυτό της.
Η θάλασσα και το νερό αλλάζουν ανάλογα με τη διάθεση της γάτας. Είναι ήρεμη όταν είναι καλά, φουρτουνιασμένη όταν είναι ταραγμένη, και κάποια στιγμή έρχεται μια τόσο δυνατή φουρτούνα που τα διαλύει όλα. Βλέπουμε πως κάτι πρέπει να αφήσει πίσω. Την προσπάθειά της να παλέψει μόνη της πλέον. Και βλέπουμε ότι μετά τη φουρτούνα κάποιοι έχουν πραγματικά μείνει και τη βοηθούν.
Και μετά από όλο αυτό το ταξίδι, η γάτα δεν φοβάται πλέον. Έχει εμπιστοσύνη στον εαυτό της και στον κόσμο. Καταλαβαίνει ότι δεν χρειάζεται να φοβάται κάτι που δεν γνωρίζει. Γιατί πλέον έχει τους φίλους της. Γιατί πλέον είναι πιο δυνατή.
Αλλά μην ακούτε εμένα. Μην ακούτε τους φίλους μου. Για την ακρίβεια, θα σας έλεγα… ξεχάστε ό,τι διαβάσατε σε αυτό το άρθρο. Απλά πηγαίνετε να δείτε αυτή την ταινία. Πάρτε έναν φίλο μαζί. Δύο, τρεις, όσους θέλετε. Και αφήστε την να σας μιλήσει. Ανοίξτε τα αυτιά σας και την ψυχή σας και δείτε τι έχει να πει σε εσάς.
Γιατί έχει να πει.
Και είναι πανέμορφη.
