Στέκι είναι το ασφαλές καταφύγιο, το μέρος όπου μπορείς να ακουμπήσεις για λίγο τις σκέψεις σου, να αφήσεις πίσω τα άλλα, να χαλαρώσεις. Είναι πολλοί αυτοί που δεν προτιμούν την αδιάκοπη περιπλάνηση της νύχτας ή το μπες-βγες σε διάφορα καφέ και μπαρ, αλλά επιστρέφουν στα στέκια τους. Είναι εκείνοι που αναζητούν τη ζεστασιά του οικείου.
Έτσι κι εμείς, μιας και η πόλη ζει κι είναι γεμάτη στέκια και θαμώνες, αποφασίσαμε να συνομιλήσουμε με αυτούς τους τύπους και τις τύπες και να μάθουμε πότε, πώς, πού και κυρίως γιατί συχνάζουν εκεί που συχνάζουν.
Funk, soul & world μουσικές. Ατμόσφαιρα κεφάτη. Διακόσμηση τόσο πολύχρωμη που μπορείς σχεδόν να τη μυρίσεις. Το Εν Αιθρία Athens είναι όσο πιο welcoming θα μπορούσε να είναι. Ένας χώρος ζεστός και τρελός, απενοχοποιημένος και παρεΐστικος. Μπιλιάρδο και ποδοσφαιράκι και παρέες που μοιράζονται νόστιμο φαγητό. Χρυσαφένιες βαρελίσιες προσγειώνονται στα τραπέζια. Να, για κάτι τέτοια ζω!
Συνομιλώντας με μία σταθερή θαμώνα του Εν Αιθρία Athens
-Γιατί Εν Αιθρία;
-Για τα χρώματά του, τη θέα του, τις άπειρες μπίρες.
-Πόσο συχνά έρχεσαι εδώ;
-Κάθε φορά που θέλω να φτιάξει η διάθεσή μου.
-Τι παραγγέλνεις;
-Αν ο ήλιος λάμπει, διπλό καπουτσίνο. Αν είναι after dark και είμαι με παρέα, μοναστηριακές ή IPAs και αν πεινάω, παπαρδέλες Εν Αιθρία. Αν είναι after dark και είμαι μόνη, Bushmills. Είμαι της συνήθειας και αρκετά προβλέψιμη, μάλλον.
-Το αγαπημένο σου σημείο να κάθεσαι μες στο μαγαζί;
-Στο ισόγειο, στα πρώτα τραπεζάκια, σχεδόν πάνω στον πεζόδρομο της Άστιγγος.
-Κι αν είναι πιασμένα ήδη;
-Μη μου τα κάνεις αυτό! Χαχαχα. Δεν έχει τύχει ως τώρα να είναι όλα κατειλημμένα.
-Με ποιόν έρχεσαι πιο συχνά;
-Πιο συχνά έρχομαι με φίλους που έχω να δω καιρό. Αλλά δεν είναι λίγα και τα πρώτα ραντεβού που έχω κάνει στο Εν Αιθρία. Λες σε λίγο να αρχίσουν να με παίρνουν χαμπάρι;
-Πώς νιώθεις εδώ;
-Οικεία. Εύκολα. Ήρεμα. Εντάξει, εγώ ξέρω πια και τον Θάνο και πολλά απ’ τα παιδιά που δουλεύουν, αλλά και πριν να τους γνωρίσω, πάλι ένιωθα πολύ οικεία εδώ. Είναι ένας χώρος που σε αγκαλιάζει με κάποιον τρόπο. Που μπορείς να είσαι χαλαρός, ο εαυτός σου.
-Και ποιος είναι αυτός ο εαυτός;
-Δεν έχω την παραμικρή ιδέα. Μάλλον κάποια που αγαπάει τις μπίρες και θέλει πολύχρωμη διακόσμηση, για να χει πάντα το μάτι της κάτι να παρατηρεί.
-Τώρα που το ανέφερες, αγαπημένο στοιχείο στη διακόσμηση;
-Ο μεγάλος καθρέφτης, οι πολύχρωμες πολυθρόνες και τα καναπεδάκια και οι ζωγραφισμένοι τοίχοι (ειδικά αυτός με τον παπαγάλο).
-Και η αγαπημένη σου ανάμνηση;
-Είχαμε ξεκινήσει μόλις πρόβες για μία παράσταση με την ομάδα, όπου θα ήμουν υπεύθυνη της δραματουργίας. Το έργο ήταν βασισμένο σε συνεντεύξεις και μέχρι εκείνες τις μέρες αποσπασματικό και κάπως αλλοπρόσαλλο. Ήταν Σάββατο. Ήρθα πρωί, ήπια 2 καφέδες, μετά το γύρισα στις μπίρες κι όλα αυτά, ενώ δούλευα τη σειρά των σκηνών και τα κείμενα. Μετά από κανένα 5ωρο στο γνωστό αυτό τραπεζάκι, το έργο ήταν έτοιμο. Σε λίγους μήνες, το βράδυ μετά την πρεμιέρα, έφερα εδώ όλη την ομάδα για να τα πιούμε και τους είπα την ιστορία εκείνης της μέρας. Τσουγκρίσαμε κι αποφασίσαμε ότι το Εν Αιθρία μάς έφερε τύχη.
