«Ευλογημένο Τώρα / όλα τ’ άλλα / αναμνήσεις».
Τζιμ Μόρισον (8.12.1943-3.7.1971)
Κάθεται με την πλάτη γυρισμένη προς τα μένα. Μοιάζει με βασιλιά-βάτραχο. Αλλά τα μακριά μαλλιά του έχουν κάτι συγκινητικά γνώριμο, κι ο τρόπος που σηκώνει το χέρι… Αναγνωρίζω τη φωνή του, όταν γυρίζει προς τον κυρ-Δημήτρη να παραγγείλει άλλο ένα τσίπουρο. Παρόλο που τα μάτια του είναι θαμμένα στο λίπος, θα αναγνώριζα αυτή τη φωνή ακόμη κι αν ήταν αληθινός βάτραχος.
«When the music’s over;» τον ψαρεύω.
«Have you ever seen God;» μου πετάει.
Ο Τζιμ Μόρισον των Doors, ο βασιλιάς-σαύρα, ο θεός της ροκ πίνει τσίπουρα σε καφενείο στη Χώρα της Αμοργού.
Παίρνω το ποτήρι μου και πηγαίνω στο τραπέζι του. Τσουγκρίζουμε.
«This is the end;» τον ρωτάω.
«Strange days have found us», κλείνει το μάτι.
«Στην πραγματικότητα η αληθινή ποίηση δεν λέει τίποτα, απλώς δοκιμάζει πιθανότητες»*
Ο κόσμος έχει ανάγκη από Συνδέσμους
Συγγραφείς, ήρωες, σταρ, ηγέτες να δώσουν σχήμα στη ζωή. Ενός παιδιού το καραβάκι από άμμο κόντρα στον ήλιο. Πλαστικοί στρατιώτες σ’ ένα βρώμικο πόλεμο τσέπης. Φρούρια. Διαστημικά Οχηματαγωγά
Τελετές, θέατρο, χοροί να επαναβεβαιώσουμε τις ανάγκες και τις μνήμες της Φυλής κάλεσμα για λατρεία, πανανθρώπινα ενωτική, επιστροφή, λαχτάρα για την οικογένεια και την ασφαλή μαγεία της παιδικής ηλικίας
Άντρες που μπαρκάρουν
Για να δραπετεύσουν απ’ την αμαρτία και το βούρκο των πόλεων
παρατηρούν τον πλακούντα των βραδινών άστρων
στο κατάστρωμα ανάσκελα,
και διασχίζουν τον ισημερινό
και κάνουν ιεροτελεστίες να ξεθάψουν τους νεκρούς
επικίνδυνες τελετές μύησης
Που σηματοδοτούν το πέρασμα σ’ ένα νέο επίπεδο
Να νιώθεις έτοιμος για εξορκισμό
ένα στάδιο μύησης
Να περιμένεις, ή να γυρεύεις την ενηλικίωση
το φωτισμό σ’ ένα πιστόλι
Να σκοτώσεις την παιδική ηλικία, την αθωότητα
με τη μία
Γιατί πίνω;
Για να μπορώ να γράφω ποίηση.
Μερικές φορές που όλα γυρίζουν
κι η ασχήμια υποχωρεί
σ’ έναν ύπνο βαθύ
Τα μάτια ανοίγουν
κι ό,τι απομένει, είναι η αλήθεια.
Καθώς το σώμα ρημάζει
το πνεύμα δυναμώνει.
Συγχώρα με, Πατέρα, γιατί ξέρω
τι κάνω.
Θέλω ν’ ακούσω το τελευταίο Ποίημα
του τελευταίου Ποιητή
Απίστευτη
Τρικυμία
Τα μάτια σου
Με τσακίζεις
με το πούπουλο
της απαλής σου
Απόκρισης
Λόγια κοφτά
σαν γυαλί
Περιφρόνηση
Κρύβουν
Ό,τι τα μάτια σου πασχίζουν
Να εξηγήσουν
Ένας φυσικός ηγέτης, ένας ποιητής,
ένας Σαμάνος, με την ψυχή
ενός κλόουν.
Τι γυρεύω
στην αρένα
Κάθε δημόσιο πρόσωπο
κατεβαίνει για Ηγέτης
Θεατές μέσ’ απ’ τον Τάφο –
παρατηρητές της εξέγερσης
Φόβος των Ματιών
Δολοφονία
Να είσαι τύφλα είναι καλή μεταμφίεση.
Πίνω για ν’ αντέχω
να μιλώ στους μαλάκες.
Συμπεριλαμβανομένου και του εαυτού μου
* Ο Μόρισον υπολογίζεται ότι έγραψε πάνω από 1.600 σελίδες με ποιήματα, στίχους, ιστορίες, σημειώσεις, ιδέες για σενάρια ή θεατρικά, σκέψεις. Όσο ζούσε, εξέδωσε ο ίδιος το 1969 δύο ποιητικές συλλογές (The Lords – Notes on Vision, The New Creatures) κι άλλες δυο εκδόθηκαν μετά τον θάνατό του από χειρόγραφά του, που βρέθηκαν στα πράγματα της φίλης του Πάμελα: Wilderness. The lost writings of Jim Morrison vol. 1 (εκδ. Villard Books 1988), απ’ όπου και τα παραπάνω ποιήματα (μτφρ.: Γκανιάν), και The American Night: The Writings of Jim Morrison vol. 2 (εκδ. Vintage 1991). Σε λίγες μέρες, στις 8 Ιουνίου 2021, πρόκειται να εκδοθεί και η εξακοσίων περίπου σελίδων ανθολογία με τα άπαντά του (The Collected Works of Jim Morrison, εκδ. Harper Design), που ανάμεσα στα άλλα περιλαμβάνει απομαγνητοφωνημένα ποιήματα από την ηχογράφηση που έκανε στα εικοστά έβδομα γενέθλιά του, ακυκλοφόρητα τραγούδια, σημειώσεις του από τη δίκη στο Μαϊάμι το 1970 (όπου καταδικάστηκε σε έξι μήνες φυλάκιση και πρόστιμο 500 δολαρίων με την κατηγορία για βωμολοχία και επίδειξη γεννητικών οργάνων στη διάρκεια συναυλίας), το τελευταίο του ημερολόγιο (The Paris notebook) και πολυάριθμα χειρόγραφα κείμενα από άλλα είκοσι οκτώ σημειωματάριά του, που μέχρι πρότινος ανήκαν σε ιδιωτικές συλλογές.
Ακροστιχίδα Γκανιάν #9-Μόρισον
Γόνος
Κλαίουσας
Αοιδού
Ναρκισσεύεται
Ιδιότροπα
Ανευ
Νοήματος
