Εμένα η κόρη μου είναι και λίγο Εβραία με τα λεφτά. Δε μου’ μοιασε σε αυτό, εγώ μπορεί να μην έχω τώρα πια πάρα πολλά, αλλά δεν είμαι μίζερος.
Πήγαμε τα Χριστούγεννα με τον εγγονό μου-το γιο της- που τον λένε Άγγελο για να του πάρουμε δώρο ένα τρενάκι που ζητούσε το παιδί από τα Jumbo. Κι ήθελε η κόρη μου, Ζυγός το ζώδιο, να του πάρει ένα με 5-6 ευρώ. Εγώ του πήρα του Αγγελάκου μου αυτό που ζήτησε, ένα με 40 ευρώ. Σιγά, δηλαδή! Κι όταν μου είπε η κόρη μου ότι συνεχίζω, όπως έκανα παλιά, να πετάω τα λεφτά μου, εγώ τη μάλωσα και της εξήγησα πως είχα υπολογίσει να δώσω ως και 200 ευρώ, αν χρειαζόταν.
Χάρηκε το παιδί. Μετά πήγαμε για φαγητό. Ωραίες γιορτές κάναμε και φέτος. Εγώ από τα 30 είμαι μόνος μου. Μεγάλωσα μόνος τέσσερα παιδιά, δυο κορίτσια και δυο αγόρια. Τα αγόρια μου, τώρα, είναι εκτός Ελλάδας, δουλεύουν έξω. Οι κόρες, εδώ. Κι η μικρότερη, που κοντεύει 30 τώρα, μου χάρισε τον Άγγελο.
Έχασα τη γυναίκα μου σε τροχαίο. Ήταν με τα παιδιά στο αυτοκίνητο κι αυτά σωθήκανε. Δεν θεωρώ ότι με άλλαξε η κρίση, ήμουνα ψυχούλα και μπορείς να πεις ότι παραμένω. Τότε, με το τροχαίο που έμεινα μόνος, κατάλαβα ποιους είχα στ’ αλήθεια φίλους. Άτομα που τα είχα πρώτο τραπέζι πίστα λάκισαν.
Μηχανικός ήμουν αυτοκινήτων. Το ταξί προέκυψε στην πορεία. Κάποτε είχα δικό μου ταξί. Αυτό εδώ δεν είναι δικό μου. Κράτησε το τηλέφωνό μου. Αν χρειαστεί να πας αεροδρόμιο ή λιμάνι ή όπου άλλου. Πάρε με. Να’ σαι καλά.
Λουκάς, οδηγός ταξί
Discussion about this post