«Δεν μου αρέσει η λέξη παζάρι, προτιμώ την έννοια της συνάντησης», είπε σε κάποια φάση ο Πέτρος Κακολύρης, η καρδιά (κυριολεκτικά και μεταφορικά) των εκδόσεων Εύμαρος.

Κυριακή μεσημεράκι και πλησιάζει η λήξη του διήμερου μαζώξεων και οικονομικών αγορών βιβλίων που διοργανώθηκε με πολύ μεράκι και ψυχή στον μικροσκοπικό πλην κουκλίστικο χώρο των εκδόσεων στον Ταύρο.

Οι συγγραφείς και οι φίλοι τους ξεκίνησαν να μαζεύονται από το Σάββατο, για να γνωρίσουν ο ένας τον άλλο, αλλά και για να τιμήσουν τον Πέτρο, τον άνθρωπο που πίστεψε στο έργο τους και το εξέδωσε με τρόπο ποιοτικό και έντιμο.

Μικρά κεράσματα και άφθονα βιβλία μας περίμεναν όλους εκεί, μαζί με ζεστό καφέ και σπιτικό τσίπουρο. Αυτό το Σαββατοκύριακο μύριζε στ’ αλήθεια Χριστούγεννα.

Το όμορφο ήταν που στήσαμε πηγαδάκι και συζητήσαμε πάνω σε διάφορα ζητήματα: εκδόσεις, ποίηση, καθημερινότητα, πολιτική, μητρότητα, γλώσσα. Το αίσθημα ότι ανήκουμε σε μία κοινότητα ήταν παρόν, δυνατό και ελπιδοφόρο.

Στηρίξαμε με αγορές βιβλίων για εμάς, αλλά και για δώρα, τσουγκρίσαμε και οργανώσαμε επόμενες συναντήσεις. Αλληλοϋπογράψαμε τα βιβλία μας και βρεθήκαμε στα social media, παρακαλώ!

Το επόμενο ραντεβού μας δεν αργεί, θα είναι επίσης εορταστικό και θα λάβει χώρα κάπου όμορφα στο κέντρο της πόλης. (stay tuned, που λένε…)

ΥΓ1: Για κάθε αγορά βιβλίου από τις εκδόσεις Εύμαρος, ένα ποσό πηγαίνει στον Σύλλογο Μεταμοσχευμένων Καρδιάς «Συνεχίζω».

ΥΓ2: Συστήνω ανεπιφύλακτα για τα πιο χαλαρά, χριστουγεννιάτικα διαβάσματά σας την «Ζαβολιά» του Κώστα Ποντικόπουλου, το «Γεννημένος Λούζερ» της Ειρήνης Δερμιτζάκη και το «Τραμπ και Ζαμπέτας, τα εναλλακτικά» του Δημήτρη Μανιάτη. Εικάζω ότι έχετε ήδη υπόψη την Άδεια Παρένθεση της γράφουσας η οποία κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Εύμαρος, αφού ανέβηκε στην σκηνή τον Γενάρη του 2019. Τι, όχι;