Βρε σεις. Τόσα χρόνια την περνούσατε ζάχαρη το Πάσχα. Εκδρομούλες, χωριουδάκια, αρνάκια, αυγουλάκια, λουλουδάκια. Για νηστεία, ούτε λόγος βέβαια. Βρε αχάριστοι. Που ο Χριστός θυσιάστηκε για σας κι εσείς πήρατε την θυσία του αφορμή για διασκέδαση και συνωστισμό. Δηλαδή αυτός χαζός ήτανε που υπόμεινε ό,τι υπόμεινε; Και έρχεστε τώρα εσείς να το παίξετε μάγκες με χοληστερίνη στα ύψη, κοιλιές τούρλα, πασχαλινά road trip και πάσης φύσεως μαζώξεις.
Γι’ αυτό έπρεπε κάποια στιγμή να νιώσετε κι εσείς στο πετσί σας τι θα πει «περνάω τα πάθη του Χριστού» και να μην κρυφογελάτε, μπεκροπίνετε και χλαπακιάζετε σαν να μην υπάρχει αύριο, που μεταξύ μας, έτσι όπως το πάτε, σιγά μην υπάρξει αύριο για ‘σας.
Καθίστε τώρα μέσα, μετρήστε νεκρούς και αρνάκια για να κοιμηθείτε, πηδήξτε απ’ τα μπαλκόνια άμα σας βαστάει κιόλας, μπας και καταλάβετε τι σημαίνουν στην πραγματικότητα αυτές οι Άγιες μέρες. Νιώστε λίγο πάσχοντες επιτέλους, γιατί πολύ λάσκα ήσασταν τα τελευταία χρόνια.
Και από του χρόνου, αν έχετε πάρει το πάθημά σας, θα δούμε αν θα γλιτώσετε τη σταύρωση. Και από του παραχρόνου, όσοι έχετε απομείνει, θα δούμε αν θα γλιτώσετε τη δίκη.