3 χρόνια μετά το lockdown μαθητές, καθηγητές, γονείς και επιστήμονες προσκαλούνται για να θυμηθούν και να αξιολογήσουν τις αλλαγές που έφερε η καραντίνα.
Σύνοψη
16/3/2021…Covid19…lockdown! Η ζωή ξαφνικά βουλιάζει σε μια πρωτόγνωρη αδράνεια και ακινησία. Μερικοί αφοσιωμένοι εκπαιδευτικοί σε ένα μικρό γυμνάσιο στην ελληνική επαρχία προσπαθούν να το κρατήσουν ζωντανό, με το σωσίβιο της ψηφιακής εκπαίδευσης. Αγώνας ενάντια στην απομόνωση, την μοναξιά, την ανία. Θα τα καταφέρουν; Η κάμερα ακολουθεί καθημερινά τους μαθητές και τους καθηγητές στο σχολείο και το σπίτι και καταγράφει με χιούμορ και ρεαλισμό πώς η πρωτόγνωρη αυτή κατάσταση διαμόρφωσε τις σχέσεις τους, εντός και εκτός οθόνης. Τα στοιχήματα εκείνη την περίοδο ήταν πολλά, με βασικό το πώς και αν θα επιβιώσει το σχολείο μέσα σε όλη αυτή την κατάσταση.
Βασικά ζητήματα που θέτει η ταινία
• Η απαγόρευση της κυκλοφορίας και η συνύπαρξη όλης της οικογένειας μέσα σε ένα σπίτι πως επηρεάζει τη σχέση μαθητών-καθηγητών, μαθητών-οικογένειας.
• Τι γίνεται όταν τα παιδιά περνούν καθημερινά χρόνο με την οικογένεια για πρώτη φορά στη ζωή τους;
• Τα παιδιά χρειάζονται να εκφραστούν, να κινηθούν, να διαχειριστούν την πρωτόγνωρη κατάσταση. Πώς τα καταφέρνουν;
• Πώς φωτεινά παραδείγματα καθηγητών μπορούν να κερδίσουν την εμπιστοσύνη των παιδιών, να τα παροτρύνουν να εκφράζονται, δίνοντας χώρο στη ανθρώπινη επικοινωνία και προωθώντας την ισότητα.
• Μια ματιά στην καθημερινή ζωή μέσα σε μία τάξη, καθώς επίσης και στη ζωή στο σπίτι. Αλληλεπιδράσεις μαθητών, γονέων και καθηγητών.
Πέμπτη 16/3/2023, 9.30-11.30 π.μ., ειδική Προβολή για σχολεία & Συζήτηση
Μετά την προβολή της ταινίας θα γίνει μία διαδραστική δημοσκόπηση που θα δώσει την ευκαιρία στους μαθητές να εκφράσουν τις εντυπώσεις τους και τις εμπειρίες τους.
Θα ακολουθήσει συζήτηση η οποία θα έχει δύο άξονες:
α) -Ποια είναι η εμπειρία που αποκομίσαμε από την καραντίνα και πώς έχει επηρεάσει τις σχέσεις μας με τον εαυτό μας και τους άλλους.
-Πώς φανταζόμαστε το μέλλον του σχολείου;
β) Πώς γυρίζεται ένα ντοκιμαντέρ και ειδικά μέσα σε ένα σχολείο. Η σκηνοθέτης Μαρία Λεωνίδα θα μοιραστεί όλα τα μυστικά του γυρίσματος και θα απαντήσει στις ερωτήσεις του κοινού.
Συμμετέχουν στο panel
• Τρεις από τους μαθητές του Γυμνασίου Αυλώνα, που εμφανίζονται στην ταινία για να μοιραστούν την εμπειρία τους
• Η σκηνοθέτης Μαρία Λεωνίδα
• Η κ. Ιωάννα Κατσιαφλιάνη, ψυχολόγος, στέλεχος του Κέντρου Πρόληψης των Εξαρτήσεων ‘’Σταθμός’’ , που θα συντονίσει την διαδικασία.
Εισιτήριο: 4 ευρώ. Για να κλείσετε θέση θα πρέπει να στείλει ο/η υπεύθυνος/η καθηγητής/ρια του τμήματος, το όν/μο του/της, το όνομα του σχολείου, τηλέφωνο επικοινωνίας και τον αριθμό των παιδιών στο email:[email protected] με θέμα «Προβολή το Στοίχημα». Πληροφορίες: τηλ. 2130435978/ 6949404003 , 9.30-17.30
Παρασκευή 17/3/2023, 20.00-22.00 Προβολή & Συζήτηση. Εισιτήριο 6 ευρώ
Συζήτηση μετά την προβολή:
• Πώς άλλαξε η ζωή των παιδιών μέσα & έξω από το σχολείο;
• Τρία χρόνια μετά, τι αλλαγές έφερε η καραντίνα στη ζωή των παιδιών και στις σχέσεις μέσα και έξω από το πλαίσιο της οικογένειας.
• Πώς διαβλέπεται το μέλλον των σχέσεων με τον εαυτό μας και τους άλλους;
Συζητούν με το κοινό: η κ. Θάλεια Δραγώνα, ομότιμη καθηγήτρια Κοινωνικής Ψυχολογίας του Τμήματος Εκπαίδευσης και Αγωγής στην Προσχολική Ηλικία στο ΕΚΠΑ και η κ. Ιωάννα Κατσιαφλιάνη, ψυχολόγος, στέλεχος του Κέντρο Πρόληψης & Εξαρτήσεων «Σταθμός». Συντονίζει η σκηνοθέτης Μαρία Λεωνίδα
Κυριακή 19/3/2023, 19.00-21.00 Προβολή & Συζήτηση. Εισιτήριο 6 ευρώ
Συζήτηση μετά την προβολή:
• Πώς κατάφερε ένα σχολείο μέσα σε αυτή την κρίση να κάνει την διαφορά;
• Πώς άλλαξε η καραντίνα την ζωή των παιδιών στο σχολείο, στην οικογένεια και στις παρέες τους;
• Πώς ένα σχολείο που επενδύει στις σχέσεις μαθητών-καθηγητών και την ομαδική δουλειά διαχειρίστηκε την κρίσιμη περίοδο και έκανε τη διαφορά.
Συζητούν με το κοινό: ο κ. Δημήτρης Αργύρης, συντονιστής Εκπ/κου Έργου Μαθηματικών 5ο ΠΕΚΕΣ Αττικής, ο κ. Βασίλης Τσάφος, καθηγητής Παιδαγωγικών στο τμήμα Εκπαίδευσης και Αγωγής στην Προσχολική Ηλικία του ΕΚΠΑ και ηκ. Νάντια Τσενέ, διευθύντρια του γυμνασίου Αυλώνα. Συντονίζει η σκηνοθέτης Μαρία Λεωνίδα
Η σκηνοθέτης
Σενάριο-σκηνοθεσία: ΜΑΡΙΑ ΛΕΩΝΙΔΑ
Η Μαρία Λεωνίδα είναι σκηνοθέτης ντοκιμαντέρ, συν-ιδρύτρια και Διευθύντρια του Κέντρου Εκπαιδευτικών Δράσεων & Διαπολιτισμικής Επικοινωνίας «ΚΑΡΠΟΣ» (ιδρ. 2008) που διαχειρίζεται ελληνικά και ευρωπαϊκά εκπαιδευτικά προγράμματα σε σχέση με την κινηματογραφική παιδεία. Τα ντοκιμαντέρ της έχουν προβληθεί σε φεστιβάλ κινηματογράφου και τηλεοπτικά κανάλια στην Ευρώπη, με ποικίλη θεματολογία γύρω από την τέχνη και την κοινωνία. Το πρώτο της μικρού μήκους, One man show, συμπεριλήφθηκε στην κατηγορία Νέα Ταλέντα του IDFA το 1996 και προβλήθηκε σε πολλά φεστιβάλ, ενώ το πρώτο της ντοκιμαντέρ μεσαίου μήκους, Σκληρή Πόζα, πήρε τη δεύτερη θέση στα Κρατικά Βραβεία Ποιότητας το 1998 και το βραβείο Καλύτερου Ντοκιμαντέρ στο Διεθνές Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους Δράμας. Έχει δουλέψει ως παραγωγός και σκηνοθέτης ντοκιμαντέρ στα: Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφου, ΕΡΤ Α.Ε., ΕΡΕ, ZDF και σε προγράμματα για τα Μέσα της ΕΕ. Έχει εργαστεί με μειονότητες τόσο στα ντοκιμαντέρ της όσο και στο διδακτικό της έργο.
Ως Διευθύντρια του ΚΑΡΠΟΥ, η Μαρία Λεωνίδα έχει δημιουργήσει εκπαιδευτικό υλικό και υλοποιήσει επιμορφώσεις και εργαστήρια για τη δημιουργική και κριτική σκοπιά της έκφρασης των Μέσων για ένα ευρύ κοινό εκπαιδευόμενων εντός και εκτός σχολείου.
Μιλήσαμε με τη σκηνοθέτιδα Μαρία Λεωνίδα και απάντησε στις ερωτήσεις μας.
Πώς προέκυψε η ιδέα για την ταινία;
Η εμπειρία του κλεισίματος των σχολείων μου έδωσε την ευκαιρία να υλοποιήσω μια ιδέα την οποία είχα στο νου μου από το 2017: να παρακολουθήσω την καθημερινή ζωή ενός κανονικού δημόσιου σχολείου. Αρχικά ήθελα να παρατηρήσω τα στοιχεία και τις πρακτικές με τα οποία η εκπαίδευση μπορεί να αποτελέσει ένα πεδίο δημιουργικής αλλαγής για τη δύσκολη ηλικία των εφήβων και πώς οι άκαμπτες σχολικές δομές μπορούν -ή δεν μπορούν- να εμπλουτιστούν από νέες πρωτοβουλίες.
Αναπάντεχα, ήδη με την πρώτη εβδομάδα διαδικτυακής επικοινωνίας και μαθημάτων τον Μάρτιο του 2020, διαισθάνθηκα ότι αυτή η εμπειρία θα ήταν κομβική και άρχισα να κρυφοκοιτάζω όσο περισσότερο μπορούσα στα δωμάτια των δύο έφηβων γιών μου, συζητώντας μαζί τους για να καταλάβω πώς βίωναν αυτή την απρόσμενη φάση. Διάβασα άρθρα και δημοσιεύσεις από όλο τον κόσμο για το πώς το βίωναν καθηγητές και γονείς. Χάρη σε αυτήν τη συγκεκριμένη ιστορική στιγμή, σε αυτό το ντοκιμαντέρ συνδύασα δύο από τα ενδιαφέροντά μου: τη σχολική ζωή και την εξ αποστάσεως μάθηση. Εκμεταλλεύτηκα αυτή την κρίσιμη στιγμή της παιδείας για να ρίξω λίγο φως σε συγκεκριμένα ζητήματα που αφορούσαν την ανθρωπολογία του να φοιτάς στο Γυμνάσιο.
Ποια η εμπειρία σας από όλη αυτή τη διαδικασία; Τι μάθατε;
Το συγκεκριμένο σχολείο κρατάει μια συμπεριληπτική στάση απέναντι σε μαθητές από πολυπολιτισμικά περιβάλλοντα και σύντομα ήταν ξεκάθαρο πως μια μικρή κοινότητα εκπαιδευτικών προσπαθούσε να προσφέρει όσο περισσότερα μπορούσε σε όλους της τους μαθητές. Όταν ξεκίνησε το κλείσιμο των σχολείων συνειδητοποίησα ότι η διαδικτυακή τους σχέση απλώς καθρέπτιζε τις προσπάθειες που έκαναν και διά ζώσης.
Ο Αυλώνας έχει μία μικρή μαθητική κοινότητα 150 νέων. Χάρη στην μακρά υπηρεσία της αφοσιωμένης του Διευθύντριας, Νάντιας Τσενέ, και της στενής συνεργάτιδάς της, της Υποδιευθύντριας, Άννι Κέκη, το σχολείο προσφέρει σε μερικούς δραστήριους εκπαιδευτικούς την ευκαιρία να χτίσουν θερμές και ανοιχτές σχέσεις με μία σφαιρική προσέγγιση προς τους μαθητές. Προσπαθούν να υλοποιήσουν το όραμά τους για ένα συμμετοχικό σχολείο όπου όλοι οι μαθητές είναι ευπρόσδεκτοι να πάρουν θέση και να εξελιχθούν.
Υπάρχουν αρκετές σκηνές που δεν μπήκαν στο μοντάζ, και εμπεριέχουν αυτήν τη προσέγγιση. Η στάση τους, είχε δοκιμασθεί και νωρίτερα, με την πρώτη καραντίνα απέδειξε όπου οι καθηγητές κατάφεραν να συμπεριλάβουν το 95% των μαθητών τους σε καθημερινές συναντήσεις «στην τάξη» και πειραματίστηκαν με διαδικτυακά κανάλια επικοινωνίας πολύ πριν δημιουργηθεί και εφαρμοστεί μια εθνική διαδικτυακή πλατφόρμα. Το Zoom και το Viber ξεχώρισαν ως αρωγοί τους στην προσπάθεια να δραστηριοποιήσουν τη μικρή τους κοινότητα.
Ποιες ήταν οι πιο ενδιαφέρουσες στιγμές κατά τη διάρκεια υλοποίησης;
Τα γυρίσματα ξεκίνησαν τον Ιανουάριο του 2021, κατά τη διάρκεια της χειμερινής αναστολής κυκλοφορίας. Τα σχολεία ήταν ήδη δύο μήνες κλειστά έτσι γνωρίσαμε τους μαθητές και τους καθηγητές στα σπίτια τους και εκεί πραγματοποιήσαμε τα γυρίσματα, παρατηρώντας τις λεπτομέρειες και τις προσωπικές στιγμές της μοναχικής και άβολης, εξ αποστάσεως διδασκαλίας την οποία είχε επιβάλει ο COVID19 σε εκατοντάδες χιλιάδες μαθητές, καθηγητές και οικογένειες. Εξοπλισμένοι με δύο κάμερες και μικρόφωνα, ακολουθούσαμε διαφορετικούς ανθρώπους στα δωμάτιά τους, ακούγοντας τα διαδικτυακά μαθήματά τους, μένοντας μαζί τους κατά τη διάρκεια των διαλειμμάτων, των τεχνικών προβλημάτων, των εμπλοκών, των προσπαθειών επικοινωνίας, της απόγνωσης ή της βαρεμάρας. Μόνοι και μαζί, οι πρωταγωνιστές μας συνέχισαν να προσπαθούν, ο καθένας με τον τρόπο του, να διατηρήσουν την καλή τους διάθεση. Ένα είδος εκμάθησης η οποία ποίκιλε από τη μία και από την άλλη πλευρά της οθόνης και μπορούσε να εξελιχθεί με αναπάντεχους τρόπους. Η οργάνωση του χρόνου, των δραστηριοτήτων και της καθημερινής ρουτίνας είχε αποκτήσει νέο νόημα. Είναι εξαιρετικά ενδιαφέρον να αφουγκράζεσαι και να παρατηρείς τις μικροστιγμές που τα συναισθήματα, οι εκφράσεις μας, η ανταλλαγή σκέψεων επιτυγχάνεται μέσα από μια επίπεδη οθόνη και πώς ο άνθρωπος προσαρμόζεται σε απρόσμενες καταστάσεις.
Από την άλλη, επειδή ακολουθήσαμε πολλές φορές τη Διευθύντρια και την Υποδιευθύντρια κατά τη διάρκεια της εβδομαδιαίας εργασίας τους στο άδειο σχολείο το ζήσαμε ως ένα ερειπωμένο χώρος, σε απόλυτη σιγή. Παρ’ όλα αυτά το συγκεκριμένο σχολείο διατηρούσε τη φλόγα αναμμένη χάρη στις δύο αυτές αφοσιωμένες γυναίκες. Όταν άνοιξαν τα σχολεία το σκηνικό άλλαξε εντελώς. Ήμασταν «όλοι μαζί ξανά» και είδα πώς το Γυμνάσιο του Αυλώνα έβαλε τα δυνατά του να κρατήσει ζωντανή την κοινότητα! Συνεχίσαμε τα γυρίσματα, σαν κάθε μέρα να ήταν μια μοναδική μέρα. Αχόρταγα η κάμερά μας κατέγραφε την ομορφιά του να βρίσκονται τα παιδιά μαζί, να συνυπάρχουν και να μιλούν.
Η αγωνία μας δεν έπαψε, καθώς συνεχίζαμε να βλέπουμε ειδήσεις, όπως όλοι, καθώς κανείς δεν μπορούσε να είναι σίγουρος πώς θα εξελίσσονταν ο ιός και οι αποφάσεις της κυβέρνησης.
Πού στοχεύει η ταινία;
Η ταινία θέλει να δείξει με ρεαλισμό και χιούμορ τη μοναδική συνθήκη που έζησαν πολλά παιδιά και σχολεία κατά την καραντίνα και πώς μπροστά και πίσω από τις οθόνες διαμορφώθηκαν νέοι τρόποι επικοινωνίας και μία διαφορετική σχέση με το χρόνο. Θέλει να αναδείξει τη σημασία της πίστης σε μία ουσιαστική σχέση εκπαιδευτικών και μαθητών και πως η συνεργασία των καθηγητών μπορεί όντως να διαμορφώσει ένα σχολείο (όπως και αν είναι αυτό, δια ζώσης ή εξ αποστάσεως) φιλικό και αγαπητό στα παιδιά. Θέλει τέλος να σταθεί δίπλα στους εφήβους του γυμνασίου και το πώς μεγαλώνουν και συνειδητοποιούν σταδιακά την ταυτότητά τους μέσα από τις εμπειρίες που τους επιφυλάσσονται.
Πού: Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης
Πότε: 16/3/2023, 9.30-11.30 π.μ., ειδική Προβολή για σχολεία & Συζήτηση
17/3/2023, 20.00-22.00 Προβολή & Συζήτηση
19/3/2023, 19.00-21.00 Προβολή & Συζήτηση
Trailer
Dir’s statement
