Άρωμα αντισηπτικού με μερικές σταγόνες αντηλιακού αιωρούνταν στην ατμόσφαιρα. Η επαναλαμβανόμενη ανακοίνωση «Κυρίες και κύριοι, παρακαλούμε κρατάτε τις αποστάσεις. Προστατεύουμε τον εαυτό μας και τους άλλους. Η παράσταση γίνεται σύμφωνα με το αυστηρό πρωτόκολλο υγιεινής και ασφάλειας των θεατών», φάνταζε τμήμα της παράστασης. Όμως οι θεατές -με μάσκες και σε απόσταση ο ένας από τον άλλον- αλλά και με λαχτάρα να απολαύσουν την παράσταση, γέμισαν επαρκώς τον επιβλητικό χώρο του Θεάτρου Βράχων. Η Νέα Τάξη πραγμάτων δεν αλλοίωσε την ψυχική ανάγκη για Ανάταση και Κάθαρση, ίσα-ίσα τη γιγάντωσε.

«Οιδίπους» μια παράσταση σε σκηνοθεσία Δημήτρη Καραντζά, με τους Μιχάλη Σαράντη, Μαρία Κεχαγιόγλου και Κωνσταντίνο Αβαρικιώτη. Μια σύνθεση βασισμένη στον Οιδίποδα Τύραννο του Σοφοκλή και στο σενάριο του Πιερ Πάολο Παζολίνι για την ομώνυμη ταινία.

Ο Σοφοκλής έγραψε την κορυφαία τραγωδία «Οιδίπους Τύραννος», το πρώτο υπαρξιακό έργο στην παγκόσμια Δραματουργία. Όπως σε όλα τα έργα του, έτσι κι εδώ ο άνθρωπος βρίσκεται στο επίκεντρο. Ο άνθρωπος που έρχεται μοιραία σε ένοχη σύγκρουση με τους Θεούς. Μια τραγωδία βασισμένη στον κύκλο των Λαβδακιδών. Ο εγγονός του Κάδμου -ιδρυτή της Θήβας-, Λάβδακος είναι πατέρας του Λάιου και παππούς του Οιδίποδα! Λάβδακος σημαίνει χωλός, κουτσός, ανεπαρκής, Οιδίποδας αυτός που έχει οίδημα στα πόδια. Μια γενιά κατατρεγμένη από τους Θεούς, τους Χρησμούς, τη Μοίρα: «Ο άνθρωπος δεν μπορεί ποτέ να ξεφύγει από το πεπρωμένο του.»

Ο Πιερ Πάολο Παζολίνι γύρισε την ταινία «Oedipus Rex» το 1967. Παρουσίασε την αρχαία τραγωδία του Σοφοκλή μέσα από την φροϋδική οπτική και με πολλά αυτοβιογραφικά στοιχεία. Η ταινία γυρίστηκε στο Μαρόκο, με πρωταγωνιστές τους Φράνκο Τσίτι, Σιλβάνα Μανγκάνο, Αλίντα Βάλι. Ο Οιδίποδας του Παζολίνι προσπαθώντας να καταλύσει τα κοινωνικά status της εποχής, συντρίβεται. Τα αρχέγονα ένστικτα και το υποσυνείδητο στο προσκήνιο καταλήγουν στο ίδιο συμπέρασμα: «Ο άνθρωπος δεν μπορεί ποτέ να ξεφύγει από το πεπρωμένο του».

Ένα έργο για την διαδρομή προς την ενηλικίωση. Για την αμφισβήτηση των νέων, για τον «φόνο» του πατέρα και της μητέρας από το παιδί που παλεύει να σταθεί στο κόσμο των «μεγάλων». Δύσκολο και συνήθως σκοτεινό το μονοπάτι της ενηλικίωσης που δίνει ταυτότητα στον άνθρωπο. Η απομυθοποίηση των γονιών, οι πράξεις που έχουν το τίμημά τους ώστε το «παιδί» να οδηγηθεί στην ΑΥΤΟΓΝΩΣΙΑ.

Εξαιρετικοί και οι τρεις ηθοποιοί. Ο Μιχάλης Σαράντης ενσάρκωσε με πάθος τον Οιδίποδα με σπουδαίες στιγμές ερμηνείας. Η Μαρία Κεχαγιόγλου τρυφερή Ιοκάστη σύζυγος-μάνα, μας μετέδωσε την αστείρευτη αισιοδοξία μιας Μητέρας που θέλει «΄Ολα να τελειώσουν καλά», αλλά και στην μεταμόρφωσή της ως Τειρεσίας, είχε μια εσωτερική ένταση.

Ο Κωνσταντίνος Αβαρικιώτης αφηγητής στο μεγαλύτερο κομμάτι του έργου μας κοινώνησε την γνώριμη ιστορία του Οιδίποδα ως ένας σκηνοθέτης που διαμορφώνει τους φωτισμούς και τον ήχο στο χώρο των γυρισμάτων. Με το ειδικό του βάρος στην ερμηνεία του Κρέοντα οδήγησε την πλοκή του έργου στην αρχή των αποκαλύψεων: «Το ζητούμενο βρίσκεται, εκείνο που ξεφεύγει είναι ό,τι παραμελούμε».

Τρεις ηθοποιοί μας αφηγήθηκαν τον Μύθο του Οιδίποδα εναλλάσσοντας ρόλους, τόπο και χρόνο! Η σκηνή της συνομιλίας του βασιλικού ζεύγους, ψιθυριστά, με ένα μικρόφωνο που ο Οιδίποδας το οδηγεί στην Ιοκάστη για να μάθει την αλήθεια, και εκείνη προσπαθεί να το αποφύγει γιατί έχει αντιληφθεί την αλήθεια, αλλά δεν θέλει να τη πιστέψει, είναι μια από τις καλύτερες στιγμές του έργου. Η σκηνική εγκατάσταση του Δημήτρη Καραντζά, δημιούργησε το κατάλληλο «τοπίο» για να αποδώσει σωματικά την ψυχική του ένταση ο Οιδίποδας μετά την αποκάλυψη της Αλήθειας. Το κοινό ενθουσιασμένο, οδηγήθηκε στην ΚΑΘΑΡΣΗ. Το ζητούμενο κάθε Αρχαίου Δράματος!

Το πρόγραμμα του Θεάτρου Βράχων, Στην Σκιά των Βράχων είναι ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ. Μη το χάσετε! 

«Είναι η τραγωδία της Γνώσης, της αυτογνωσίας. Κι ασφαλώς η αυτογνωσία περιλαμβάνει τη γνώση των ορίων της ελευθερίας μας»

Μίνως Βολανάκης

«Θεώρησα κρίσιμο να γίνει νωρίτερα από το προγραμματισμένο χρονοδιάγραμμα μια παράσταση που προέκυψε ως ανάγκη μέσα στην καραντίνα. Ως ανάγκη ύπαρξης της τέχνης με κάθε κόστος και ως ανάγκη μας να συνεχίσουμε μέσα από τη δουλειά μας να προσκαλούμε τον κόσμο στο θέατρο. 

Η παράσταση επιχειρεί να μελετήσει την εσωτερική δαιδαλώδη διαδρομή του Οιδίποδα

Τρεις αφηγητές ανασύρουν επί σκηνής την ιστορία του Οιδίποδα, του ανθρώπου που ήταν μοιραίο να φτάσει στην γνώση και σε όλη την οδύνη που αυτή επιφέρει. Σε ένα νεκρικό τοπίο, ένα τοπίο λοιμού, ο Οιδίπους- βασιλιάς της Θήβας , επιχειρεί να μάθει την αιτία της «αρρώστιας», την αιτία που όλος ο λαός του «νοσεί». Η διαδικασία αυτής της έρευνας οδηγεί στην επώδυνη απάντηση. Η αρρώστια είναι ο ίδιος.

Οι τρεις ηθοποιοί στήνουν ένα κρίσιμο «παιχνίδι» στο οποία ανά πάσα στιγμή παρακολουθούν και αναπαριστούν όλη τη διαδρομή του Οιδίποδα προς τη γνώση, τη δυσκολία που έχει η ομολογία της γνώσης, και την αντίσταση του ανθρώπινου όντος να γνωρίσει ολοκληρωτικά τον εαυτό του. Στο έργο του Σοφοκλή όλα τα πρόσωπα είναι ταυτόχρονα θύτες και θύματα, άγιοι και αμαρτωλοί, συνειδητοί και ασυνείδητοι . Οι τρεις υποκριτές εναλλάσσοντας ρόλους, διογκώντας στιγμές, βουτώντας στο ασυνείδητο των προσώπων του Σοφοκλή ( με πολύτιμο αρωγό τις αφηγήσεις από το σενάριο του Παζολίνι) συνθέτουν ενώπιον μας τον άνθρωπο που ξεκινάει ως σωτήρας και καταλήγει ως «άθλιο συντρίμμι», ως « τυφλός ζητιάνος και προφήτης».

Μια «ψιθυριστή» παράσταση που επιχειρεί να αναμοχλεύσει την εσωτερική διαδρομή των προσώπων και να αποκαλύψει την οδύνη που συνθέτουν ερήμην τους. Μια βουτιά στο υποσυνείδητο, σε μια μνήμη/ σε μια γνώση που ενυπάρχει μέσα μας και που παλεύουμε αενάως να μην δούμε.
 
Η παράσταση αποτελεί μια συνέχεια της έρευνας που αρχίσαμε με τη Θεοδώρα Καπράλου με τη «Μήδεια» του Ευριπίδη ( Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου 2017), που σκοπό έχει να ψηλαφήσει τους «τραγικούς ήρωες» από απόσταση αναπνοής και να διερευνήσει τις άλεκτες περιοχές που ενυπάρχουν στα επιχειρήματα τους»

Δημήτρης Καραντζάς

Σε σκηνοθεσία Δημήτρη Καραντζά

Παίζουν:

Μιχάλης Σαράντης
Μαρία Κεχαγιόγλου
Κωνσταντίνος Αβαρικιώτης

Μετάφραση (Οιδίποδα του Σοφοκλή): Μίνως Βολανάκης

Μετάφραση (Οιδίποδα του Παζολίνι): Δημήτρης Αρβανιτάκης

Διασκευή: Θεοδώρα Καπράλου

Σκηνοθεσία- διαμόρφωση σκηνικού χώρου: Δημήτρης Καραντζάς

Κοστούμια: Ιωάννα Τσάμη

Μουσική: Γιώργος Πούλιος

Φωτογραφίες & εικαστικό αφίσας: Γκέλυ Καλαμπάκα

Η ΠΕΡΙΟΔΕΙΑ

Τρι 21/7 στις 21:30 -Βεάκειο Θέατρο – Πειραιάς
Τετ 22/7 στις 21:30 -Κατράκειο Θέατρο – Νίκαια
Πεμ 23/7 στις 21:30 -Θέατρο Πέτρας – Πετρούπολη
Σαβ 25/7 στις 21:30 –Κηποθέατρο Παπάγου
Κυρ. 26/7 στις 21:30 –Κηποθέατρο Παπάγου
Δευ 27/7 στις 21:30 -Δημοτικό θέατρο του Άλσους (Δ. Κιντής) – Ηλιούπολη
Τρι 28/7 στις 21:30 -Αρχαίο θέατρο Οινιαδών – Μεσολόγγι
Τετ 29/7 στις 21:30 -Υπαίθριο θέατρο ΕΗΜ – Φρόντζου – Γιάννενα
Πεμ 30/7 στις 21:30 -Royal Theater – Πάτρα
Παρ 31/7 στις 21:30 -Θέατρο Βράχων Μελίνα Μερκούρη – Βύρωνας
Δευ 10/8 στις 21:30 -Αθλητικό & Πολιτιστικό Πάρκο Νέας Μάκρης – Νέα Μάκρη
Τρίτη 11/8 στις 21:30-Θέατρο Ορέστης Μακρής- Χαλκίδα
Τρι 18/8 στις 21:00 -Ευριπίδειο Θέατρο Σαλαμίνας – Σαλαμίνα
Κυρ 23/8 στις 21:00 -Αρχαίο Θέατρο Δίου – Δίον