Έντυπο που διαβάζεται

Site που δεν βομβαρδίζει

Πότε μπήκε στη ζωή μας το Ίντερνετ; Μόλις χθες, αν έπρεπε να μαντέψουμε από τον τρόπο που ακούμε πολλούς να το εκθειάζουν ακόμη σαν την απόλυτη καινοτομία, την υπέρτατη ευλογία. Πριν από αιώνες όμως, αν θυμηθούμε τις επαγγελίες που το συνόδευαν στα πρώτα του βήματα. Τόσο μακρινές μοιάζουν, τόσο ηχηρά έχουν διαψευστεί.

Σε τέσσερις λέξεις συνοψίζονται αυτές οι επαγγελίες: Γνώση, Δημοκρατία, Διαφάνεια, Επικοινωνία. Τέσσερις λέξεις, τέσσερα ψέματα, όπως έλεγε ο Καστοριάδης για την Ένωση Σοβιετικών Σοσιαλιστικών Δημοκρατιών. 

Γνώση; Ας γελάσουμε. Η γνώση παράγεται από την αφομοίωση, επεξεργασία και σύνθεση δεδομένων της προσωπικής εμπειρίας και της μελέτης. Εδώ, όμως, σε κάθε διαδικτυακό σερφάρισμα, ένα ολοένα διογκούμενο νέφος από σκόρπιες πληροφορίες, που όλο και συχνότερα είναι μάλιστα fake, θολώνει το μυαλό, βάζει τροχοπέδη στο ξεσκαρτάρισμα και την αξιολόγησή τους. 

Διαφάνεια; Μόνο σαρκασμός ταιριάζει εδώ, έπειτα από όσα έχουμε μάθει για τις δόλιες μεθοδεύσεις των ψηφιακών κολοσσών με τους αλγόριθμους και τις σκοτεινές διαδρομές των προσωπικών δεδομένων που συλλέγουν από τους χρήστες τους. 

Δημοκρατία;

Από πριν ακόμη έρθει η (σχετικά πρόσφατη) εισαγωγή αλγόριθμων που εξοβελίζουν «πολιτικά μη ορθές» απόψεις, η «δημοκρατική» συμπαράθεση πέντε σοβαρών και έγκυρων φωνών με μυριάδες αλυχτίσματα από κρετίνους, σαλεμένους και κακοήθεις, που αναγορεύονται σε ισότιμο δημόσιο λόγο, είναι η τέλεια μορφή λογοκρισίας⸱ είναι το μεταμοντέρνο New Speak, που βαφτίζει δημοκρατία τη δικτατορία του πάνδημου και πανδημικού διαδικτυακού όχλου.

Επικοινωνία; Ναι, ανάμεσα σε ψηφιακά φαντάσματα. Άνθρωποι ή ομάδες που νομίζουν πως επικοινωνούν ανταλλάσσοντας μέσα από τα σόσιαλ μίντια φωτογραφίες, ατάκες και likes αξίζουν μάλλον τη συμπόνια, παρά την ειρωνεία μας⸱ το ηδονικό τους όνειρο θα γίνει ο εφιάλτης τους μόλις το τρυπήσουν τα αγκάθια του πραγματικού κόσμου. 

Το Διαδίκτυο δεν είναι σήμερα ούτε για να το αποθεώνεις, ούτε για να το αναθεματίζεις. Ήρθε για να μείνει και δεν μπορούμε να σκεφτούμε τη ζωή μας χωρίς αυτό. Του χρωστάμε πολλά καλά. Αλλά, επειδή δεν είναι πια κάτι καινούργιο, οι αρνητικές πλευρές της δυναμικής του, ολοένα πιο έκδηλες και βαρύνουσες, έχουν κάνει τον αλλοτινό ενθουσιασμό να ακούγεται παιδαριώδης. Οι ζηλωτές του είναι σήμερα το ίδιο απαρχαιωμένοι με τους εξορκιστές του. Ίσως και περισσότερο. 

Welcome Back!

Login to your account below

Retrieve your password

Please enter your username or email address to reset your password.

Add New Playlist