Επιδραστικές προσωπικότητες στην ελληνική τηλεόραση στα ’90ς η Μαλβίνα, η Σεμίνα και κάνα δυο άλλοι, που στα εφηβικά μου μάτια είχαν σχεδόν μυθοποιηθεί, μου έδωσαν νομίζω το έναυσμα το ουσιαστικό για να λατρέψω τον τηλεοπτικό λόγο και, γοητευμένος από τις συναρπαστικές εκπομπές αυτών των γυναικών, που σημάδεψαν ανεξίτηλα το τηλεοπτικό πεδίο, αποφάσισα πως ήταν το μόνο στο οποίο ήθελα να αφοσιωθώ. Λόγω των γνώσεων και της παιδείας που είχαν και αυτό ήταν που κέντριζε το ενδιαφέρον των τηλεθεατών. Δυστυχώς η Μαλβίνα μας άφησε πολύ νωρίς, το 2002, και η Σεμίνα συνέχισε δυναμικά στον χώρο, φτάνοντας στην κορυφή, για μια δεκαετία ακόμα, κι έχω τη μεγάλη χαρά και τιμή να συνθέσω το πορτρέτο της!

Προσωπικότητα που θεωρώ πως, μετά την αποχώρησή της από τα τηλεοπτικά πεπραγμένα, κι επειδή τον χώρο τούτο έχουν κατακλύσει εκνευριστικές τηλεοπτικές φιγούρες, η απουσία τέτοιων δημοσιογράφων δεν είναι μόνο εμφανής, αλλά αρκούντως μελαγχολική.

Πάντα στη μνήμη μου έχω τη Σεμίνα Διγενή με έντονα χρώματα, γιατί οι εκπομπές της ήταν συνυφασμένες με γιορτινά γλέντια, οικογενειακές συναθροίσεις και χριστουγεννιάτικες αλησμόνητες βραδιές, με ωραίο λόγο, χιούμορ με έξυπνες ατάκες, και λίγο λειτουργούσαν σαν μηχανή του χρόνου (Όλες οι επόμενες μουσικές εκπομπές που ακολούθησαν, είναι αντιγραφές των εκπομπών της Σεμίνας. Μέχρι και τίτλοι αυτούσιοι έχουν αντιγραφεί!). Στο ‘’Κοίτα τι έκανες’’, έκαναν εμφάνιση ακριβοθώρητες καλλιτεχνικές παρουσίες, που ξυπνούσαν συναισθήματα έκπληξης και ευφορίας από το παρελθόν και θυμάμαι γύρω από το τραπέζι ατέλειωτες συζητήσεις με φίλους και συγγενείς, όταν παρήλαυναν από ‘κει πολλά πρόσωπα που σημάδεψαν την σύγχρονη πολιτιστική ιστορία.

Εκτός απ’τις μουσικές της εκπομπές που κυριάρχησαν τα τελευταία χρόνια , η Σεμίνα χάρισε στο ελληνικό κοινό, αμιγώς δημοσιογραφικές εκπομπές, που θεωρήθηκαν αιρετικές για την εποχή τους, όταν κυριαρχούσαν ανούσια concept και το life style άρχισε να κατακλύζει την αγορά. Συλλεκτικά μεχρι σημερα θεωρούνται τα αφιερώματα της Σεμίνας, σε ανθρώπους των γραμμάτων, των τεχνών, και της underground σκηνής.

Αφιερώματα στον Χορν, στον Μίκη Θεοδωράκη, Στην Αλίκη, στην Μελίνα, στην Νταντωνάκη, στην Γώγου, στον Άσιμο, αλλά, και συνεντεύξεις με σπουδαίες προσωπικότητες, με αγωνιστές που εζησαν σε ξερονήσια, κυνηγημένοι από το παρακράτος της δεξιάς, και συναντήσεις με δεκάδες άλλες προσωπικότητες, συνθέτουν τη ζωή και τη δράση μιας εκρηκτικής δημοσιογράφου, η οποία κάνοντας εκκίνηση με μια τεράστια επιτυχία από το “Τρεις στον αέρα”, εξελίχτηκε θριαμβευτικά σε μια από τις πιο σημαντικές φυσιογνωμιες των ΜΜΕ. ’80ς, ’90ς και ’00ς, τρεις δεκαετίες πάνω της στον έντυπο τύπο, την τηλεόραση και το ραδιόφωνο, με πολλή δουλειά, μαχητικότητα και εντιμότητα, άψογη συνεργάτιδα, όσοι έχουν δουλέψει μαζί της θα σου πουν

“Απαιτητική και έντιμη σε όλα.” Παραμένει μέχρι σήμερα μια ισχυρή Δημοσιογράφος και, μετά το πέρας της τηλεοπτικής της πορείας, ακολουθεί στους μεγαλύτερους εκδοτικούς οίκους, η συγγραφή βιβλίων, με τεράστια επιτυχία, με το πρώτο της βιβλίο να γίνεται best seller, το “ΚΙΤΡΙΝΟ ΥΠΟΒΡΥΧΙΟ’’(εκδ. Πατάκη), ένα είδος προσωπικής μαρτυρίας από την εποχή της στις εφημερίδες και την τηλεόραση, ενώ το τελευταίο ‘’ΟΙ ΑΠΕΙΘΑΡΧΟΙ’’ από τις εκδόσεις Κάκτος, είναι μία μυθοπλασία που σε βάζει σε έναν κόσμο που έχει υπάρξει στην πραγματικότητα και που έχει σκορπίσει στο σύμπαν ανεπιστρεπτί.

Ένα μεγάλο μέρος αυτού του πολύτιμου υλικού, βρίσκεται στο δημοφιλές κανάλι της στο youtube το #SeminaDigeniOfficial.

Αν η παιδική σας ηλικία ήταν τραγούδι, ποιο θα ήταν αυτό;

Ασυζητητί το “Changes” του David Bowie, για ένα εκατομμύριο λόγους. Και για τους στίχους και για τη μουσική και για την ερμηνεία. Αισθάνομαι μια εντελώς μεταφυσική συγγένεια με τον Bowie, την οποία και προσπαθώ να αποκωδικοποιήσω χρόνια τώρα και τελευταία μέσα από τη “συνάντησή” μου μαζί του, στους “Απείθαρχους”.

Ποιο παιδικό τραγούδι ψιθυρίζετε µέχρι σήµερα;

“Αχ κουνελάκι, κουνελάκι ξύλο που θα το φας…”

Μπορείτε να θυµηθείτε ποιο βινύλιο ή cd αγοράσατε µε το πρώτο σας χαρτζιλίκι;

Το δισκάκι “Yellow submarine” των Beatles.

Ποιες µουσικές σηµάδεψαν την εφηβεία σας;

Στα μαθητικά πάρτυ τότε, ακούγαμε (και χορεύαμε) Rolling Stones, Doors, Animals, Al Bano, Τουρνά, Poll, Πελόμα Μποκιού, Dylan, Adamo, Tom Jones, Pavone, Socrates τέτοια..

Έχετε κάνει µαθήµατα µουσικής;

Όχι, δεν έτυχε. Αν θα έκανα όμως, θα ήταν για να παίξω το “Mephisto Waltz 1” του List και το “Παράξενη κοπέλα” του Χιώτη.

Φτιάχνατε κασέτες για φίλους και για να φλερτάρετε ή συνήθως ήσασταν ο αποδέκτης τέτοιων συλλογών;

Συνήθως το δεύτερο συνέβαινε, μάλλον τα αγόρια θα πρέπει να το θεωρούσαν αυτό, δική τους δουλειά. Έχω κρατήσει ωστόσο, κάποιες τέτοιες “φλερτικά” δείγματα του περασμένου αιώνα.

Συλλέγατε βινύλια ή cd; Τα έχετε κρατήσει;

Εννοείται, πάρα πολλά. Αν και η τεράστια δισκοθήκη μου έχει λεηλατηθεί πρόσφατα, από την κόρη μου, που ανακάλυψε την αξία τους.

Υπάρχει µια συναυλία που σας έµεινε αξέχαστη; Θυµάστε την παρέα σας εκεί;

Αξέχαστες ήταν τρεις. Στην Ν. Αφρική, με τον Μίκη Θεοδωράκη, για την παρουσίαση του ορατόριου «ΑΞΙΟΝ ΕΣΤΙ» σε ποίηση Ελύτη, με κύριο ερμηνευτή τον Γ. Νταλάρα και τον Α. Κουλουμπή και τον Γ. Φέρτη στις απαγγελίες Εκεί στην Πρετόρια, είχα την ευκαιρία δυο σημαντικών συνεντεύξεων, με τον Μ. Θεοδωράκης και τον δικηγόρο και συνεργάτη του σπουδαίου ηγέτη της Ν. Αφρικής Νέλσον Μαντέλα, Γ. Μπίζο.
Η δεύτερη ήταν η συναυλία των Iron Maiden, στη Ν. Φιλαδέλφεια. Μόλις είχαν βγάλει το ‘Seventh Son Of A Seventh Son’. Είχα πάει εκεί με τηλεοπτικό συνεργείο της ΕΡΤ και δύο ρεπόρτερς για να κάνω μια εκπομπή, αφιερωμένη σ’ αυτούς.
Η τρίτη στην Αβάνα με τον Γιώργο Νταλάρα, που ερμήνευσε συγκλονιστικά, στο Εθνικό Θέατρο της Κούβας, το” Κάντο Χενεράλ” και τραγούδια του Λόρκα. Γύρισα εκεί τότε δύο εκπομπές για την ΕΡΤ, στις οποίες μου μίλησαν και τα παιδιά του Τσε Γκεβάρα.

Αν η εφηβεία σας ήταν τραγούδι, ποιο θα ήταν αυτό;

Θα ήταν δύο: Το “La bambola” με Patty Pravo και το “Parole parole” στην εκδοχή με Μina-Celentano.

Όταν ακούτε µουσική λειτουργεί σαν «χαλί» σ’ αυτό που κάνετε ή δίνετε χρόνο και προσοχή µέσα στη µέρα σας αποκλειστικά για µουσική;

Στο πρώτο μου βιβλίο το “Κίτρινο Υποβρύχιο”, ξεκαθαρίζω πως οι μερίδες της μουσικής, πρέπει κάθε μέρα, να είναι μεγάλες και χορταστικές. Χρειαζόμαστε το λιγότερο τρία πλήρη γεύματα μουσικής την ημέρα. Ποτέ να μην τη στερούμαστε, πάντα να τρεφόμαστε μουσική.

Ενηµερωτικό ή µουσικό ραδιόφωνο; Τι ξεχωρίζετε σήµερα;

Το καθένα στην ώρα του.

Όταν ακούτε ραδιόφωνο ψιθυρίζετε τους στίχους; Ποιο ήταν το τελευταίο τραγούδι που το κάνατε;

Ναι, τους ψιθυρίζω. Αν και συχνά με συνεπαίρνει η ερμηνεία και ξεφεύγω κάπως σε ένταση. Γενικώς έχω πλούσιο -αλλά και ποικίλο- ρεπερτόριο.

Όταν βρίσκεστε µε οικείους σας τραγουδάτε;

Σιγοτραγουδάω συνεχώς. Όλη τη μέρα. Ίσως πρόκειται για έναν παράξενο συνεχή διάλογο με τον ευατό μου. Πάντα ξυπνάω με κολλημένο ένα τραγούδι στο μυαλό μου.

Μπορείτε να µου αναφέρετε ένα τραγούδι που έχετε συνδέσει µε µία ξεχωριστή στιγµή της ζωής σας;

Το “Τυχερό αστέρι” του Κωνσταντίνου Βήτα .

Ποια ήταν η σχέση σας µε τα νυχτερινά µαγαζιά της Εθνικής; Έχετε πάει; Σας έχουν πάει;

Αστειεύεσαι; Φυσικά κι έχω πάει. Κάποια εποχή και τρεις φορές την εβδομάδα. Ανεπανάληπτη εμπειρία. “Ξημερώματα”, “Ένατον”, “Όνειρο”, “Παγκόσμιον”, “Λαλέουσα”, “Νοτούρνο” και λίγο παρακάτω το “Καν Καν”, το “Λουζιτάνια”, το “Σου Μου”… Μανώλης Αγγελόπουλος, Καμπουρίδης, Κία Μπόζου, Αλιφραγκή, Καφάσης, Χρυσικοπούλου, Μάουερ, Βλάσσης, Ξιφαράς, Κερμανίδης, Μαρμαρινού κα.

Όταν βγαίνετε για ποτό ή φαγητό, το είδος της µουσικής που παίζει στο µαγαζί πόσο επηρεάζει την επιλογή σας;

Μπορεί να με κάνει να ξημερωθώ εκεί ή να φύγω στα πέντε λεπτά.

Κάνατε δώρα βινύλια ή cd; Το κάνετε ακόµα;

Παλιά ναι, αλλά μάλλον θα ξαναρχίσω.

Ποιοι είναι οι αγαπηµένοι σας συνθέτες και στιχουργοί;

Αλκαίος, Τριπολίτης, Lex, Παπαγιαννοπούλου, Καββαδίας, Ελευθερίου, Άκης Πάνου, Χατζιδάκις, η Ξακουστή Τετράς του Πειραιά και πολλοί ακόμη.

Ξεχωρίζετε κάποιον ερµηνευτή; Υπάρχει κάποια φωνή που σας συγκινεί διαχρονικά;

Ανατριχιάζω με τις φωνές κάποιων γυναικών που χάθηκαν πια, της Νίνου, της Φλέρυς, της Γουάινχάουζ, της Μοσχολιού, της Φειρούζ, της Τζόπλιν, της Χολιντέι…

Αν το παρόν σας ήταν τραγούδι, ποιο θα ήταν αυτό;

Τα “Carmina Burana” (γέλια).

Όταν σκέφτεστε ένα τραγούδι, έχετε στο µυαλό σας πρώτα τη µελωδία ή τον στίχο;

Όταν σκέφτομαι ένα τραγούδι, έχει προηγηθεί η εικόνα μιας συγκεκριμένης ανάμνησης, που συνδέεται μαζί του. Όταν σκέφτομαι ας πούμε, τη μαμά μου, “ακούω” το “Απόψε φίλα με” κι ασυναίσθητα (;) το ψιθυρίζω.

Σας κοίµιζε µε νανουρίσµατα η µητέρα σας; Το έχετε κάνει εσείς ποτέ; (σε παιδιά)

Θυμάμαι σαν σε όνειρο, πως με είχε αγκαλιά και με νανούριζε με αυτοσχέδια τραγούδια, ανάλογα με την περίσταση. Κάποια νομίζω πως ήταν κάτι σαν ιταλικές καντσονέτες. Από τα τέσσερά μου χρόνια και μετά, με κοίμιζε με το “Αστέρι μου φεγγάρι μου”. Το είχε δει στο σινεμά, στη “Φαίδρα” και το είχε λατρέψει.
Αυτό έλεγα κι εγώ στα παιδιά μου όταν ήταν μωρά.

Συµπληρώστε µου τη φράση: Μια µέρα χωρίς µουσική είναι…

…μια χαμένη μέρα, αφού θα ‘χουμε χάσει την πιο δυνατή μορφή μαγείας. Νομίζω το έχει πει ο Marilyn Manson.