Ανήσυχο πνεύμα, δέκα χρόνια μετά, δημιουργεί τους “Sleepin Pillow” ένα απ’ τα σημαντικότερα αγγλόφωνα συγκροτήματα της χώρας. Παράλληλα ξεκινά συνεργασίες με καλλιτέχνες είτε ως ερμηνευτής, είτε ως συνθέτης και στιχουργός, ενώ συνεργάζεται στη σκηνή με τραγουδοποιούς όπως οι Θάνος Ανεστόπουλος, Γιάννης Μήτσης, Ευγένιος Δερμιτάσογλου κ.α.

Στην πορεία μελοποιεί και ηχογραφεί ποιήματά του, κυκλοφορώντας το δίσκο “Απ’ το φως της σκόνης” και ξεκινά την σόλο πορεία του με ένα αγγλόφωνο cd και δύο εξ ολοκλήρου στα ελληνικά, μέχρι σήμερα. Απ’ το 2016 είναι τραγουδιστής του σούπερ γκρουπ “Seahorse” δίπλα στους Ασκληπιό Ζαμπέτα (Τρύπες, Mushrooms) και Αλέξη Αποστολάκη (Blues Wire, Λαικεδέλικα).

Τα τελευταία χρόνια έχει εκδόσει τις ποιητικές συλλογές “Της επιστροφής της διαδοχής” και “Αποχέτευση”.

Αγαπάει τους μοναχικούς περιπάτους, τους καφέδες με φίλους και τις ατέλειωτες ώρες στο στούντιο ψάχνοντας τις επόμενες καλλιτεχνικές προκλήσεις.

Είναι άνθρωπος με ευαισθησίες, ταξική συνείδηση και πιστεύει σε μια κοινωνία αξιοκρατική, δίκαιη και ειρηνική, σ’έναν κόσμο καλύτερο απ’ αυτόν που μας δόθηκε.

Αν η παιδική σας ηλικία ήταν τραγούδι, ποιο θα ήταν αυτό;

Θα μπορούσε να είναι το “Άγγελε του παραδείσου” των Μίμη Πλέσσα και Ντίνου Δημόπουλου από τις αδελφές Μπρόγιερ. Ένα τραγούδι που τραγουδούσε η μητέρα μου όταν ήμουν μικρός. Έχω ακόμα τη φωνή της στ’ αυτιά μου να λέει “Διαμάντι μου, μπριλάντι μου, τοπάζι μου, ζαφείρι μου”.

Ποιο παιδικό τραγούδι ψιθυρίζετε µέχρι σήµερα;

Ο Γιάννης Πάριος, είχε κάνει με το γιο του τον Χάρη στα 80s το “Πιο καλή η μοναξιά”. Και παρόλο που δεν είναι παιδικό τραγούδι, έχει μια τρυφερότητα που εμένα με συγκινεί μέχρι σήμερα, σα να είναι μια μελαγχολική παιδική μπαλάντα…Ελπίζω να καταλαβαίνετε πώς το εννοώ… Εκείνη την εποχή κι όλας ο πατέρας μου, τραγουδούσε σε κάποια μπουάτ στη Θεσσαλονίκη, κι ένα βράδυ ανέβηκα στη σκηνή μαζί του και το είπαμε παρέα. Το θυμάμαι καθαρά, και πολλές φορές ακόμα πιάνω τον εαυτό μου να το σιγοψιθυρίζει, ίσως επειδή το έχω συνδέσει με την παιδική μου ηλικία, την πιο τρυφερή μας.

Μπορείτε να θυµηθείτε ποιο βινύλιο ή cd αγοράσατε µε το πρώτο σας χαρτζιλίκι;

Αγάπησα από νωρίς την κλασσική μουσική. Περίπου στα δώδεκα αγόρασα το πρώτο μου βινύλιο από κεντρικό κατάστημα της Θεσσαλονίκης. Στη μια πλευρά ήταν το “Μπολερό” του Ραβέλ και στην άλλη το “Δάφνις και Χλόη” του Ντεμπισί.

Ποιες µουσικές σηµάδεψαν την εφηβεία σας;

Αρχικά η ροκ μουσική. Σε πρώτη φάση ανακάλυψα όλα τα κλασσικά σχήματα απ’ τα 60s, τα 70s και τα 80s, και παράλληλα ζούσα την περίοδο της grunge και της brit pop. Πολύ γρήγορα αγάπησα και την τέκνο που στις αρχές του 90 μεσουρανούσε. Με τις παρέες συχνάζαμε στα ροκ στέκια της πόλης ως αργά τη νύχτα και τα ξημερώματα πηγαίναμε στα μαγαζιά και στις αποθήκες για τις τέκνο βραδιές.

Έχετε κάνει µαθήµατα µουσικής;

Όχι δεν έχω κάνει μαθήματα μουσικής. Πιστεύω λόγω ιδιοσυγκρασίας και χαρακτήρα δε θα λειτουργούσα νορμάλ σε κανένα πλαίσιο, σε κανένα ωδείο.

Φτιάχνατε κασέτες για φίλους και για να φλερτάρετε ή συνήθως ήσασταν ο αποδέκτης τέτοιων συλλογών;

Όλοι λίγο πολύ εκείνη την εποχή γράφαμε, μοιραζόμασταν και ανταλλάσσαμε κασέτες. Είτε γράφαμε αγαπημένες εκπομπές στο ραδιόφωνο, είτε περιμέναμε τα τραγούδια της αρεσκείας μας για να πατήσουμε το Rec. Επίσης δίναμε παραγγελίες στα δισκάδικα για συλλογές με καλλιτέχνες της επιλογής μας.

Συλλέγατε βινύλια ή cd; Τα έχετε κρατήσει;

Συλλέγω βινύλια και cd και φυσικά τα έχω κρατήσει. Για εμάς που μεγαλώσαμε με πικάπ και cd players τα δισκάκια είναι αναπόσπαστο και αναντικατάστατο κομμάτι της ζωής μας.

Υπάρχει µια συναυλία που σας έµεινε αξέχαστη; Θυµάστε την παρέα σας εκεί;

Ασφαλώς των Rolling Stones στο Ολυμπιακό στάδιο θα μου μείνει αξέχαστη. Έχω παρακολουθήσει πολλές συναυλίες αλλά η συγκεκριμένη λόγω μεγέθους ξεχωρίζει. Πήγαμε οδικώς στην Αθήνα με τον φίλο μου Χάρη Πρώιο που εκείνη την περίοδο παίζαμε μαζί στους Universal Trilogy.

Αν η εφηβεία σας ήταν τραγούδι, ποιο θα ήταν αυτό;

Έχω τόσα αγαπημένα τραγούδια απ’ την εφηβεία και είναι δύσκολο να ξεχωρίσω. Ίσως να ήταν το “Creep” των Radiohead γιατί έπιασε τόσο τόπο μέσα μου, με χτύπησε με τέτοιο τρόπο, τέτοια δύναμη σαν να με ωρίμασε.

Όταν ακούτε µουσική λειτουργεί σαν «χαλί» σ’ αυτό που κάνετε ή δίνετε χρόνο και προσοχή µέσα στη µέρα σας αποκλειστικά για µουσική;

Ποτέ η μουσική δε λειτούργησε σαν χαλί. Είναι πολύ σημαντική υπόθεση για μένα. Είναι κάτι ιερό, κάτι τελείως άφθαρτο και αμόλυντο και αποκλείεται να παίζει κάπου μουσική και γω απλώς να προσπεράσω. Προσπαθώ πάντα να δίνω λίγο χρόνο στον εαυτό μου ώστε ν’ ακούει μουσική, κυρίως στ’ ακουστικά. Μου αρέσει μ’ αυτό τον τρόπο ν αποσύρομαι.

Ενηµερωτικό ή µουσικό ραδιόφωνο; Τι ξεχωρίζετε σήµερα;

Το ραδιόφωνο γενικά είναι αγαπημένο μέσο ενημέρωσης και ψυχαγωγίας. Μ’ αρέσει ν’ ακούω τραγούδια στ’ αυτοκίνητο, οπότε θα ξεχώριζα το μουσικό ραδιόφωνο. Έπειτα υπάρχουν και οι ιντερνετικοί σταθμοί που κάνουν εξαιρετική κι ανεξάρτητη δουλειά.

Όταν ακούτε ραδιόφωνο ψιθυρίζετε τους στίχους; Ποιο ήταν το τελευταίο τραγούδι που το κάνατε;

Το ραδιόφωνο παίζει κυρίως στ’ αμάξι μέσα στην κίνηση και συμμετέχω όταν ακούσω κάτι που μου αρέσει. Όταν δεν επιλέγω τρίτο πρόγραμμα προτιμώ την ποπ ή την ελληνική μουσική. Δυστυχώς δε μπορώ να θυμηθώ τελευταία κάποιο τραγούδι που να ψιθύρισα τους στίχους του.

Όταν βρίσκεστε µε οικείους σας τραγουδάτε;

Όχι δεν τραγουδάω με τους οικείους μου ούτε για τους οικείους μου. Μάλλον δεν είμαι η ψυχή της παρέας. Τις περισσότερες φορές όταν δεν είμαι στη σκηνή νιώθω αμήχανα.

Μπορείτε να µου αναφέρετε ένα τραγούδι που έχετε συνδέσει µε µία ξεχωριστή στιγµή της ζωής σας;

Δεν νομίζω να υπάρχει τέτοιο τραγούδι για μένα. Ούτε έχω κάποιο soundtrack. Κατά καιρούς σκαλώνω με τραγούδια όπως όλοι μας αλλά τίποτα παραπάνω, τίποτα που να συνδέεται με ξεχωριστές στιγμές.

Ποια είναι η σχέση σας µε τα νυχτερινά µαγαζιά της Εθνικής; Έχετε πάει; Σας έχουν πάει;

Δεν έχω καμία σχέση με τα νυχτερινά μαγαζιά της εθνικής. Ούτε έχω πάει ποτέ ούτε με πήγαν. Από επιλογή. Πιστεύω θα βαριόμουν γρήγορα.

Όταν βγαίνετε για ποτό ή φαγητό, το είδος της µουσικής που παίζει στο µαγαζί πόσο επηρεάζει την επιλογή σας;

Η αισθητική παίζει σημαντικό ρόλο στη ζωή μου. Ως εκ τούτου όταν βγαίνω θέλω να ακούω κάτι καλό, κάτι που να μου αρέσει.

Κάνατε δώρα βινύλια ή cd; Το κάνετε ακόµα;

Παλαιότερα με φίλους στην εφηβεία, στα χρόνια της πρώτης νιότης συνηθίζαμε να ανταλλάσσουμε δώρα είτε cd είτε βινύλια. Οι πιο πολλοί μου φίλοι είναι μουσικοί, παραγωγοί ,djs, και σε κάθε περίπτωση, το λιγότερο, μουσικόφιλοι. Όσο περνάνε τα χρόνια συμβαίνει δυστυχώς όλο και λιγότερο.

Ποιοι είναι οι αγαπηµένοι σας συνθέτες και στιχουργοί;

Είναι τόσοι πολλοί Έλληνες και ξένοι συνθέτες και στιχουργοί που αγαπώ. Σε όλα τα είδη της μουσικής υπήρξαν άνθρωποι, καλλιτέχνες που θαύμασα και κατά κάποιο τρόπο μ’ επηρέασαν. Από ντόπιους ο Μάρκος Βαμβακάρης, ο Βασίλης Τσιτσάνης, ο Μίμης Πλέσσας, ο Δημήτρης Λάγιος, ο Κώστας Τριπολίτης, η Μαριανίνα Κριεζή. Από το εξωτερικό ο Bob Dylan, o Tom Waits, o Leonard Cohen, o David Bowie.

Ξεχωρίζετε κάποιον ερµηνευτή; Υπάρχει κάποια φωνή που σας συγκινεί διαχρονικά;

Με συγκινεί η φωνή του μεγαλύτερου πόντιου τραγουδιστή Χρύσανθου Θεοδωρίδη. Η Κάλλας. Ο Αντώνης Καλογιάννης.

Αν το παρόν σας ήταν τραγούδι, ποιο θα ήταν αυτό;

Το παρόν μου είναι ένα απ’ τα τελευταία ακυκλοφόρητα αγγλόφωνα τραγούδια μου αλλά δε μπορώ να σας πω περισσότερα.

Όταν σκέφτεστε ένα τραγούδι έχετε στο µυαλό σας πρώτα τη µελωδία ή τον στίχο;

Μπορεί να γίνει και με τους δύο τρόπους. Είναι μια διαδικασία μαγική. Κι ο στίχος γεννά τη μουσική αλλά κι οι μελωδίες φανερώνουν καμιά φορά τα λόγια για να συμβεί το θαύμα.

Σας κοίµιζε µε νανουρίσµατα η µητέρα σας; Το έχετε κάνει εσείς ποτέ; (σε παιδιά, σε ανίψια)

Η μητέρα μου με κοίμιζε με ένα πολύ τρυφερό εκστατικό μακρόσυρτο νανούρισμα. Εγώ δεν έτυχε ποτέ να το κάνω.

Συµπληρώστε µου τη φράση: Μια µέρα χωρίς µουσική είναι…

Μια μέρα χωρίς μουσική είναι ίση με το τίποτα.