Είχα σκοπό να γράψω για τον φόβο της απόρριψης και για το αν πρέπει όσα ονειρευόμαστε να τα μοιραζόμαστε ή να τα κρατάμε για τον εαυτό μας. Όμως με απασχόλησε και μένα ένα από τα θέματα που κυριάρχησε στην επικαιρότητα αυτήν την περίοδο.

Και αναφέρομαι στα όσα συγκλονιστικά περί βιασμού ειπώθηκαν στο υψηλής τηλεθέασης σόου Big Brother από κάποιον από τους συμμετέχοντες. Ωστόσο, παρατήρησα ότι ο συγκεκριμένος νέος χωρίς ασφαλώς να έχει καμία επίγνωση, «μίλησε» με τον δικό του τρόπο για το φόβο της απόρριψης και για το πώς ακριβώς θα συμπεριφερθεί σ’ ένα ενδεχόμενο απόρριψης από μια κοπέλα.

Τον ακούσαμε λοιπόν να λέει, γκρόσο μόντο, στους συνομιλητές του με περίσσιο θράσος -όπως άλλωστε στρεβλά επιβάλλει στο μυαλό του η στρεβλά κατανοημένη κρητική λεβεντιά- τι θα κάνει σε περίπτωση που μια γυναίκα τολμήσει να τον απορρίψει!

Χωρίς άλλα διλήμματα και δισταγμούς, ο τρόπος που επιλέγει να διαχειριστεί την απόρριψη είναι αυτός. Ούτε φόβος λοιπόν, ούτε τίποτα! Και για να δούμε και τη μεγάλη εικόνα, μέσω του τηλεοπτικού μας «ουρανού», αυτό είναι και το πρότυπο διαχείρισης του φόβου της απόρριψης που μας προτείνεται. Ξεκάθαρα και κατανοητά πράγματα που δεν αφήνουν περιθώρια παρανόησης, έστω και αν υποκριτικά «απορρίπτουν» αποβάλλοντας από το σόου τον πρωταγωνιστή του περιστατικού. Εδώ λοιπόν ταιριάζει η φράση που λέει πως η επιστήμη (της ψυχολογίας εν προκειμένω) σηκώνει τα χέρια ψηλά.

Και για να κλείσω από εκεί που ξεκίνησα την απάντηση στο ερώτημα αν όσα ονειρευόμαστε πρέπει να τα μοιραζόμαστε, σε ό,τι έχει να κάνει με τον νεαρό πρωταγωνιστή της θλιβερής ιστορίας μας, θα ήθελα να θυμίσω ένα τραγουδάκι που ίσως εκείνου του φανεί και κάπως οικείο καθώς κάποιοι λένε πως θυμίζει μαντινάδα και ξεκινάει κάπως έτσι:

«Τα όνειρά σου μην τα λες γιατί μια μέρα κρύα
μπορεί και οι φροϋδιστές να ‘ρθουν στην εξουσία».