Ήταν κατά το δεύτερο μισό της δεκαετίας του `90 όταν εισήχθη στο pop λεξικό ο όρος «πριγκίπισσα». Μέχρι τότε στη μουσική υπήρχαν μόνο βασιλείς και βασίλισσες (Elvis, Jackson, Madonna), άντε και ένας Δούκας (Bowie).
Το ενδιαφέρον είναι πως τα κορίτσια που τότε συνέδεσαν το όνομά τους με αυτόν τον τίτλο (Britney, Aguilera) καθηλώθηκαν σε ένα pre-Queen στάδιο καθιστώντας την κατηγορία αυτή μια μόνιμη αίθουσα αναμονής για super stars της pop που αναμένουν τη …θεοποίηση τους. (Beyonce, Lopez και Gaga κατόρθωσαν να επιβιβαστούν στο αεροπλάνο – η δε τελευταία άμα τη εμφανίσει).
Εδώ και κάτι χρόνια η δεξαμενή έχει τιγκάρει: Katy Perry, Taylor Swift, Miley Cyrus, Dua Lipa, Rita Ora, Nicki Minaj, Camila Cabello. Δεν τις λες όλες «πριγκίπισσες» (ειδικά τη Minaj!) αλλά εν πάση περιπτώσει σκίζουν απίστευτα χωρίς να διαθέτουν ένα εκτόπισμα προσωπικότητας ή να φέρουν έναν ειδικό συμβολισμό (σκεφτείτε τι σημαίνει ας πούμε η Beyonce για την african-american community) που να τις καθιστά «Μαντόνες». Τελευταία δυναμική εμφάνιση στη λίστα το πανέμορφο μουτράκι που λέγεται Ariana Grande.
Δυστυχώς ο περισσότερος κόσμος την έμαθε λόγω του τρομοκρατικού χτυπήματος στο Μάντσεστερ. Όμως εκεί άρχισε και το απίστευτο ενδιαφέρον γι` αυτήν. Είτε επειδή υπήρχε ένα καταπληκτικό team από πίσω της είτε επειδή η ίδια είναι πανέξυπνη το τρομοκρατικό χτύπημα αποτέλεσε (νέα) αφετηρία και όχι ταφόπλακα για την καριέρα της. Πως μπορείς να διαχειριστείς κάτι τόσο δυσάρεστο που αμετάκλητα πλέον θα συνδέεται με το όνομά σου; Μα με δηλώσεις τύπου «υποφέρω από μετα-τραυματικό στρες» και «δεν μπορώ να κάνω τίποτα για να απαλύνω τον πόνο». Δηλαδή ουσιαστικά αναγνωρίζοντας πρώτη αυτό που όλοι θα σου καταλογίσουν: Εσύ επιβίωσες και η λαμπερή σου ζωή συνεχίζεται. But of course you`re sorry…
Pop ίσον ελαφρότητα – η Ariana ξέρει πως το γνωρίζουμε και δεν την παρεξηγούμε. Οπότε τηρεί ευλαβικά τα προσχήματα και συνεχίζει το show. Η pop είναι η τούρτα αναποδογυρισμένη – από κάτω πρέπει να υπάρχει σαντιγί. Αν η σαντιγί δεν αποτελεί τη βάση τότε δε μιλάμε για pop. Από κει και πέρα : πάνω βάλε ό,τι θες! (ανεπούλωτα τραύματα, ανθρώπινα δικαιώματα, black power, βιγκανισμό, παγκόσμιο χρέος).
Πιστή στο παραπάνω δόγμα καταδικάζει τις πολιτικές Τραμπ (ευκολάκι!), συμμετέχει στο pride της Νέας Υόρκης και υπαινίσσεται πόσο άνισα αντιμετωπίζονται τα κορίτσια στην παγκόσμια αρένα της μουσικής. Μ` αυτά και μ` αυτά τα Μέσα την έχουν χρίσει -ήδη από το καλοκαίρι- την τρέχουσα πριγκίπισσα της pop. Κι εδώ αρχίζουν τα δύσκολα. Το Sweetener έχει ήδη καταναλωθεί και για το `19 ετοιμάζει νέο δισκογραφικό χτύπημα. Ίσως στη πορεία το ξανασκεφτεί μιας και λίγη παύση είναι απαραίτητη σε όσους κάνουν πρωταθλητισμό. Μόνο που η ακινησία μπορεί να κάνει την εικόνα σου προσλήψιμη : τίποτα πραγματικά σπουδαίο δεν υπάρχει πίσω από το brand name. Όχι ακόμα.
Discussion about this post