Η Έλενα Φάκου γράφει. Ζει για να γράφει και γράφει για να ζει στην κυριολεξία αφού εργάζεται ως δημοσιογράφος από το 2003. Για χρόνια μάζευε τόσο μέσα από το ρεπορτάζ της όσο και από τις ιστορίες καθημερινής (ερωτικής) τρέλας γνωστών και φίλων και πριν από μερικά χρόνια προέκυψε το πρώτο της μυθιστόρημα με τον τίτλο Kink Motel. Το βιβλίο δεν είναι ακριβώς αυτό που έρχεται στο μυαλό σου από το τίτλο. Δεν είναι ιστορίες λαγνείας, πορνογράφημα, ή μια χυδαία εξιστόρηση του έρωτα, αλλά μια ελεγεία για τη μαγεία που βρίσκεται πίσω απ’ τις βαριές κουρτίνες των φετίχ.
«Το καλοκαίρι του 2014 είχα ήδη συναντήσει την πλειοψηφία των πρωταγωνιστών του KinkMotel. Αυτούς τους μυστήριους τύπους που ζουν ανάμεσά μας. Εκείνο το καλοκαίρι άρχισα να γράφω τα περιστατικά μεμονωμένα, χωρίς καμία μεταξύ τους σύνδεση και έφτιαξα ένα blog. Έτσι ξεκίνησε όλο αυτό, ως blog στο ίντερνετ. Όταν όμως είδα – απ’ τις πρώτες κιόλας δύο ιστορίες που είχα δημοσιεύσει– τον χαμό που έγινε, την επισκεψιμότητα και τα σχόλια, σκέφτηκα ότι το παιδικό μου όνειρο να γράψω ένα μυθιστόρημα θα μπορούσε να είναι αυτό. Είχα μέχρι εκείνη τη στιγμή πολλά βιβλία στα σκαριά, τα ξεκινούσα και τα σταματούσα. Χωρίς να το περιμένω ενώ το έψαχνα διαρκώς είδα την ανταπόκριση στο blog και αμέσως έκανα αυτή τη σύνδεση. Το Kink Motel θα μπορούσε να είναι το πρώτο μου μυθιστόρημα. Έτσι λοιπόν αποφάσισα να κατεβάσω το blog και ξεκίνησα να γράφω το βιβλίο.
Το Kink motel έχει γραφτεί με μια ανάσα θα μπορούσα να σου πω. Γράφτηκε μέσα σ’ ένα καλοκαίρι, η μια ιστορία μετά την άλλη, σχεδόν αδιάκοπα γιατί ήθελα να έχει μια ροή αλλά και συνεκτικότητα. Ήμουν αποφασισμένη να το κάνω, ήξερα τι θα γράψω. Αρχικά λίγο φοβόμουν γιατί αγγίζει πολλά ευαίσθητα θέματα και επειδή πιστεύω ότι το πρώτο σου συγγραφικό πόνημα λίγο πολύ σε χαρακτηρίζει. Ως δημοσιογράφος δε, έχω μάθει την ευθύνη των κειμένων μου να την μοιράζομαι με το εκάστοτε μέσο που με φιλοξενεί. Ενώ με το βιβλίο είναι αλλιώς. Είσαι εσύ και το έργο σου. Με το γράψιμο σταμάτησα να έχω φόβους και δεύτερες σκέψεις. Το Kink Mote lγράφτηκε όπως διαβάζεται, με μια ανάσα. Οι άνθρωποι που πρωταγωνιστούν στο Kink Motel είναι είτε γνωστοί μου, ή γνωστοί γνωστών μου. Υπάρχει και περίπτωση να τους έχω πετύχει σε ρεπορτάζ από την δουλειά μου ως δημοσιογράφος. Έχω όμως στην πραγματικότητα έρθει σε επαφή μαζί τους, δεν είναι εντελώς φανταστικά πρόσωπα. Φυσικά έχω φροντίσει να εμπλουτίσω με φανταστικά στοιχεία τις ιστορίες τους αλλά είναι σε μεγάλο βαθμό βασισμένο σε αληθινές ιστορίες.
Κάθε κεφάλαιο είναι αυτοτελές. Ήθελα ο κάθε ήρωας να ξεκινάει και να τελειώνει μέσα στον δικό του χώρο και χρόνο. Η μόνη ηρωίδα που υπάρχει σε κάθε κεφάλαιο είναι η Αλίκη, η πρωταγωνίστριά μου. Δεν μπορώ να πω ότι αντιμετώπισα μεγάλη δυσκολία στο γράψιμό του, γιατί οι ιστορίες είναι όπως προανέφερα σε ένα βαθμό αληθινές και η διάνθισή τους με το φανταστικό στοιχείο είναι σαφώς ευκολότερη από την ίδια τους την σύλληψη. Θέλω βέβαια να τονίσω ότι μια μεγάλη δυσκολία ήταν να «προστατεύσω» τους πρωταγωνιστές μου. Εννοώ, ότι από τη στιγμή που είναι πραγματικά πρόσωπα έπρεπε να προσαρμόσω την αφήγησή μου έτσι ώστε ακόμα και αν οι ίδιοι διαβάσουν το βιβλίο να μην καταλάβουν ότι γράφω γι’ αυτούς. Έδωσα πολύ μεγάλη σημασία σε αυτό. Έχει μεγάλη σημασία να διατηρήσεις την ανωνυμία των ηρώων σου. Έτσι, μπορεί πολύς κόσμος να ταυτιστεί με τους ήρωες του Motel αλλά δύσκολα μπορεί να εντοπίσει κάποιος τον εαυτό του. Δεν ήθελα σε καμία περίπτωση να ακούσω από τον κύκλο μου «η Έλενα εδώ γράφει για εμένα». Και η αλήθεια είναι ότι δεν το έχω ακούσει. Όμως πολλοί μου λένε βρίσκω τον εαυτό μου σε κάποιες ιστορίες σου ή ταυτίζομαι, ή κάποιες φράσεις έχουν αγγίξει. Γι’ αυτό και ένα από τα πράγματα που με έχουν ευχαριστήσει αρκετά είναι ότι δεν έχω ακούσει αρνητικά σχόλια για το βιβλίο παρότι ξέρω ότι δεν διαπραγματεύομαι κάτι καθημερινό, πόσω μάλλον θέματα ταμπού για την ελληνική κοινωνία και φετίχ που πολλοί τα βρίσκουν ακραία.
Η αλήθεια είναι ότι εγώ σαν Έλενα ταυτίζομαι με την Αλίκη, την ηρωίδα μου. Όχι μόνο γιατί εκείνη αφηγείται στο βιβλίο αλλά γενικότερα μου μοιάζει σαν χαρακτήρας και σαν άτομο. Κάτι που κάνω εγώ στην ζωή μου σαν Έλενα και το κάνει και στο βιβλίο η Αλίκη είναι ότι δεν παίρνω θέση στις ιστορίες των ανθρώπων που ακούω.
Για εμένα το Kink Motel έκλεισε τη στιγμή που γράφτηκε. Έκτοτε δεν έχω ακούσει μια ιστορία που να έχω πει «αν την είχα ακούσει παλιότερα σίγουρα θα την έγραφα στο βιβλίο μου». Ίσως γιατί για μένα αυτό απέκτησε ένα συμπαγές νόημα τότε κατά την περίοδο της συγγραφής. Από τότε που το έγραψα μέχρι σήμερα δεν έχω ακούσει κάποιο τόσο ακραίο περιστατικό ή δεν έχω γνωρίσει έτσι κάποιον τόσο περίεργο τύπο. Αυτό που έχει συμβεί είναι να μην συμπεριλάβω παλιότερες ιστορίες στο βιβλίο γιατί φοβήθηκα τις αντιδράσεις επειδή ήταν πραγματικά ακραίες . Έτσι, οι 25 ιστορίες εν τέλει έμειναν 20 στην έκδοση. Αυτές που άφησα απέξω είναι ιστορίες που δεν ενέκρινα εγώ σαν Έλενα και δεν θα μπορούσα να κρατήσω απέναντί τους μια αμέτοχη και ουδέτερη στάση όπως κάνω με τις υπόλοιπες.
Μου είχε περάσει η ιδέα από το μυαλό να γράψω ένα Kink Motel 2. Όμως νομίζω πως στην παρούσα φάση δεν θέλω να το γράψω. Αποφάσισα να μην τελειώσω το βιβλίο με κάποιο στερεοτυπικό τέλος. Όσοι το διαβάζουν μου λένε «ετοιμάζεις και δεύτερο ε;». Η αλήθεια είναι ότι τότε το έκανα επίτηδες αυτό γιατί είχα στα πλάνα μου να γράψω μια συνέχεια. Όμως τώρα δεν το θέλω. Γιατί αν γράψω δεύτερο θα πρέπει να δώσω ένα τέλος στο Kink Motel. Και δεν το θέλω αυτό. Είναι ρευστά βέβαια όλα αυτά, καλό είναι να μην προδικάζουμε τι θα γίνει. Το μόνο σίγουρο είναι ότι θα συνεχίσω να γράφω και πιθανόν να προκύψουν και άλλα μυθιστορήματα πέραν του Kink Motel.
Info:
https://www.kinkmotel.com/el/
