Τα ελληνικά επώνυμα θεωρούνται από πολλούς ιδιαίτερα μεγάλα.

Αυτά, προφανώς, σατίριζε το 45 χαρακτήρων επώνυμο του κεντρικού ήρωα της ταινίας Ένα ασύλληπτο κορόϊδο, το «Χατζηπαπαγεωργακοπουλοκωνσταντινογιαννόπουλος», του οποίου το γράψιμο απαιτούσε μια πινακίδα που να καλύπτει και τις δύο πλευρές του γωνιακού καταστήματος και το διάβασμα συνοδευόταν από τους ήχους ενός εν κινήσει τραίνου! Φυσικά, αποτελούσε μια σκόπιμα τραβηγμένη περίπτωση για να προκαλέσει εύκολο γέλιο, αλλά δεν είναι και τόσο σπάνια τα επώνυμα που φλερτάρουν με τις δυο δεκάδες χαρακτήρες (ή και τις ξεπερνούν). Γι’ αυτό και πολλοί Έλληνες με διεθνή σταδιοδρομία περικόπτουν τα δικά τους, για να απομνημονεύονται πιο εύκολα και να μην αποτελούν ανασταλτικό παράγοντα στην αναγνωρισιμότητά τους. Ωστόσο, αυτό δεν αποτελεί ελληνική αποκλειστικότητα. Τα επίθετα-σιδηρόδρομοι είναι συνηθισμένα και σε άλλες γλώσσες.

Βέβαια, κανένα από αυτά δεν φτάνει την αριστοφανική «λοπαδοτεμαχοσελαχογαλεοκρανιολειψανοδριμυποτριμματοσιλφιολιπαρομελιτοκατακεχυμενοκιχλεπικοσσυ-φοφαττοπεριστεραλεκτρυονοπτοπιφαλλιδοκιγκλοπελειολαγωοσιραιοβαφητραγανοπτερυγών», που, χάρη στην εύπλαστη ελληνική γλώσσα, απέδωσε με τους 172 χαρακτήρες της (!) μία ολόκληρη συνταγή.

Ανάλογες εκτενείς λέξεις σχηματίζονται με τη συνένωση λέξεων και στα γερμανικά, προς τέρψιν των μη γερμανών μαθητών της γερμανικής. Αλλά και πάλι, πρόκειται για κατά κανόνα πεποιημένες κατασκευές, που δεν καταγράφονται καν στα λεξικά.

Ωστόσο, υπάρχουν και καταγεγραμμένες λέξεις που εντυπωσιάζουν με το πλήθος των γραμμάτων τους. Μία από αυτές είναι ένα τοπωνύμιο, το μακρύτερο στην Ευρώπη κατά πάσα πιθανότητα. Πρόκειται για το «Inthasendarragiratzeburukoharia» της νοτιοδυτικής Γαλλίας (στην περιοχή των Βάσκων), με τους 31 χαρακτήρες στη γραφή του με το λατινικό αλφάβητο! Μάλιστα, κατά πως λένε, στα βασκικά σημαίνει «ο βράχος στην άκρη του λασπώδους μονοπατιού στο πέρας του λιβαδιού με τις φτέρες»! Να το θυμάται όποιος θελήσει να το επισκεφτεί.