Ένας φίλος μου, ο Ν., με, μάλλον αντιεξουσιαστική, ψυχολογία, γύρω στα 27 και κάτοικος της Πλατείας Αγίου Γεωργίου πριν δεκαπέντε μέρες μου εκμυστηρεύθηκε κάτι με κάπως διφορούμενο βλέμμα. “Μου κάνει εντύπωση πόσο ευγενικοί και ανθρώπινοι είναι οι Αστυνομικοί που έρχονται και μας κάνουν συστάσεις, στις 2 τα ξημερώματα να φεύγουμε σιγά σιγά, να μην κάνουμε φασαρία και να κρατάμε τις αποστάσεις…’’. Γελάσαμε και κάπου εκεί τελείωσε η συζήτηση κρατώντας ο καθένας τα συμπεράσματά του.
Την Παρασκευή (08 Μαΐου), στις 2 η ώρα τα ξημερώματα, χωρίς προειδοποίηση οι αστυνομικές δυνάμεις επιτέθηκαν (αφού πρώτα έγινε συσκότιση) στην πλατεία, από διαφορετικές μεριές, με δακρυγόνα, κροτίδες και γκλομπιές. Εκείνη την ώρα ήταν περίπου 200 άτομα στην πλειοψηφία τους η νεολαία της περιοχής. Πριν μερικές ώρες το πλήθος ήταν κάπου στα 500 άτομα. Ο,τι και να λένε κανάλια, sites, περίγυροι κλπ αυτή είναι η πραγματικότητα και το γεγονός.
Ο φίλος μου, πριν λίγες μέρες, μου είχε πει ανήσυχος πως μάλλον ξεφεύγει η κατάσταση όσοn αφορά τoν συνωστισμό, τα γλέντια και τα τραγούδια. Και, όχι μόνο στην συγκεκριμένη πλατεία, αλλά και στην Φωκίωνος και στο Πεδίο του Άρεως. Οι συναθροίσεις νεολαίας από την περασμένη Δευτέρα είναι συχνό φαινόμενο και σε άλλες πλατείες. Ακολουθούν οι λουόμενοι, οι πιστοί και δεν ξέρω ποιος άλλος ακόμα (λίγο πριν δημοσιευθεί το κείμενο αυτό, πληροφορήθηκα ότι 150 πιστοί ταμπουρώθηκαν σε εκκλησία και αρνούνται να βγουν!!! Κερδάμε Αδέλφια!!! Κανείς να μην λείψει από αυτό το πάρτυ!!!).
Γιατί οδηγούμαστε σε ένα ξέφρενο πάρτυ, νεοελληνικής μαγκιάς, τόσο γελοίας, όσο και επικίνδυνης. Σαν να μην κρατιόμαστε άλλο, σαν να μας λείπουν οι παλιοί μας ρόλοι και συμπεριφορές. Εννοείται πως δεν συμφωνώ με την επίθεση των ΜΑΤ, διότι δεν είναι λύση αλλά ίσα ίσα μεγεθύνει και “περιπλοκοποιεί” το πρόβλημα. Δεν συμφωνώ όμως και με την συνάθροιση εκατοντάδων νεολαίων σε πλατείες, που δεν κρατούν αποστάσεις και δεν συνειδητοποιούν την κοινωνική διάταση του ζητήματος.
Μου κάνει εντύπωση η κριτική που γίνεται στην λεγόμενη ατομική ευθύνη. Έχω ατομικά δικαιώματα, αλλά έχω και ατομική ευθύνη. Δεν μπορεί να ξεχωριστούν αυτά τα δύο. Ατομικά δικαιώματα μέσα σε μία κοινωνία σαν μέλος της, ατομική ευθύνη με ακριβώς τον ίδιο τρόπο.
Έχουμε ένα 14ημερο μπροστά μας που κλιμακωτά θα έπρεπε να απελευθερώσουμε οργανωμένα ορισμένες λειτουργίες. Για να βγουν συμπεράσματα και έτσι, με σχέδιο, να προχωρούμε σαν κοινωνία. Να γίνει κριτική απέναντι στην Κυβέρνηση που θα ανοίξει τα πολυκαταστήματα πριν από τα θέατρα. Να γίνει κριτική για το αν απολυμαίνονται τα σχολεία. Συμφωνώ.
Αλλά να το κάνω πάρτυ και “όλοι οι καλοί χωράνε” περισσότερο θα το χαρακτήριζα αντικοινωνική συμπεριφορά, παρά “η χαρά της ζωής”. Και όσο δικαίωμα (;) έχει ένας πιτσιρικάς να τα κάνει όλα χάος, άλλο τόσο έχει και ένας θρησκόληπτος να γλύφει το κουταλάκι της θείας μετάληψης. Οπότε τι γίνεται;
Αν σε δέκα μέρες αυξηθούν τα κρούσματα μάλλον θα έχουμε μία νέα καραντίνα. Και πιο οδυνηρή και απόλυτη, αφού πια δεν θα μπορεί να ιχνηλατηθεί το κρούσμα, οι επαφές, ο τομέας που ευθύνεται για την αύξηση. Τότε, σαν μικρά παιδιά, θα λυσσάμε και θα λέμε: “Αυτός φταίει, όχι ο άλλος, μα εγώ δεν…” και διάφορα άλλα, που θυμίζουν βρεφονηπιακό σταθμό.
Αλλά, ακόμα και αν δεν υπάρξει αυτή η έξαρση, το συμπέρασμα έχει ήδη βγει. Πως ένα καθόλους μικρό κομμάτι της κοινωνίας αδυνατεί να αντιληφθεί την στιγμή και κάνει ό,τι και όπως γουστάρει. Αν θα υπάρξει υγειονομικό πρόβλημα από αυτή την συμπεριφορά θα φανεί στις επόμενες μέρες. Όμως, το ότι υπάρχει κοινωνικό πρόβλημα, είναι κάτι που έχει ήδη εμφανιστεί.
