Δεν έχω ιδέα σε ποια χέρια μπορεί να πέσει το μυθιστόρημα του Νίκου Γκίκα. Όποιος όμως το ανοίξει, δεν θα το κλείσει εύκολα. Γιατί ο τρόπος με τον οποίο είναι γραμμένο απλά καθηλώνει.

Οι Εκδόσεις BELL παρουσιάζουν ένα ακόμα εξαιρετικό βιβλίο, το αστυνομικό μυθιστόρημα  «Η Διαθήκη του Δολοφόνου». Ο Νίκος Γκίκας κάνει το συγγραφικό του ντεμπούτο εντυπωσιακά, κάνοντας τον αναγνώστη να εικάσει ιντριγκαδόρικη συνέχεια.

Το νουάρ του είναι πρωτότυπο, βασίζεται σε μια βαθιά ανθρώπινη ιστορία, ενώ οι ισότιμες αναμετρήσεις διαφορετικών στοιχείων μες στην ροή του ανεβάζουν τον πήχη σελίδα την σελίδα.

Πολύ καλογραμμένος και ανεπτυγμένος ως ήρωας ο αστυνομικός Άρης Δριμός. Έχει να λύσει την πιο δύσκολη υπόθεση της καριέρας του, η οποία εκκινεί από τον μυστηριώδη θάνατο ενός διαπρεπή καθηγητή Ιατρικής.

«Όσον αφορά το θάνατό μου, οφείλω να ενημερώσω άπαντες, και ιδιαίτερα τους εκπροσώπους της αστυνομίας που θα εμπλακούν στις έρευνες για τα αίτιά του, πως προήλθε από κατάποση ισχυρής δόσης υδροκυανίου, το οποίο κατανάλωσα κατόπιν απόφασής μου και εν γνώσει των συνεπειών.

«…προαναγγέλλω ρητώς και υπευθύνως το θάνατο του γαμπρού μου Άνθιμου Χυδά, συζύγου της κόρης μου Αλίκης, εντός των επομένων δώδεκα ωρών. Αίτιο του θανάτου του θα είναι η καρδιακή ανακοπή. Η σύλληψη, ο σχεδιασμός και η εκτέλεση της πράξης αυτής οφείλονται αποκλειστικά σε δική μου πρωτοβουλία και δράση».

Πώς γίνεται κάποιος να σκοτώνει κάποιον άλλον μετά τον θάνατό του;

Πώς γίνεται κάποιος να θυσιάζει την ζωή του, για να λυτρώσει αυτούς που αγαπά;

Πώς γίνεται ένας καλός σύζυγος και πατέρας, ένας καταξιωμένος επιστήμονας, να μετατρέπεται σε δολοφόνο;

Πώς;

Και κυρίως… γιατί;

Η διαθήκη του δολοφόνου είναι ο καυτός πυρήνας ενός story που σπαρταρά, εμποτισμένο αρμονικά με έννοιες που απασχολούν τον συγγραφέα, όπως αυτή της Πατρότητας, του Χρέους, της Φιλίας, του Θανάτου.

Ο ίδιος ο Δριμός καλείται να απαντήσει όχι μόνο στους γρίφους που απασχολούν το επαγγελματικό του πεδίο, αλλά και τους βαθιά εσωτερικούς του, οι οποίοι αποδεικνύονται πολύ πιο δύσκολοι. Οι γόρδιοι δεσμοί, όμως, κάποτε λύνονται ή… κόβονται. Και ο αστυνομικός μας είναι ο άνθρωπος στον οποίο δύσκολα αντιστέκεται ένα αίνιγμα ή ένα πρόβλημα.

Έχω αποφασίσει, εν όψει Χριστουγέννων, να δωρίσω το βιβλίο του Νίκου Γκίκα σε έναν άνθρωπο που αγαπώ πολύ και έχω ξεχάσει να του το υπενθυμίσω τελευταία. Εμένα, προσωπικά, η Διαθήκη του Δολοφόνου μου υπενθύμισε με τον τρόπο που το είχα προσωπικά ανάγκη ότι ο χρόνος και η ζωή τελειώνουν κάποια στιγμή, πιθανώς πιο σύντομα από ό, τι θέλουμε να πιστεύουμε.