Στα τέλη Νοεμβρίου του 1791 ο Μότσαρτ ήταν σοβαρά άρρωστος. Αγωνίστηκε μάταια να ολοκληρώσει το «Ρέκβιεμ» του σε ρε ελάσσονα, ενώ τα συμπτώματα της ασθένειάς του περιελάμβαναν εμετό, επώδυνο πρήξιμο των χεριών και των ποδιών, ωχρότητα, απώλεια βάρους και εξανθήματα. Δύο εβδομάδες αργότερα, ο Μότσαρτ πέθανε. Ποια ήταν αιτία θανάτου κανείς δεν έχει ανακαλύψει μέχρι σήμερα…

Ο Μιχάλης Πατεντάλης και οι εκδόσεις Κλειδάριθμος έρχονται φέτος να δώσουν λύση σε ένα μυστήριο που πλανάται αιώνες πάνω από τους καλλιτεχνικούς κύκλους!

«Ποιος σκότωσε τον Μότσαρτ» είναι ο τίτλος του νέου μυθιστορήματος που κυκλοφορεί και μάλιστα, το πρώτο του συγγραφέα, που μέχρι στιγμής είχε εκδώσει μόνον (βραβευμένα!) διηγήματα. Κ

αι αυτός ακριβώς ο μυστηριώδης τίτλος σε συνδυασμό με το μαυροκόκκινο του εξωφύλλου, με φόντο την παριτούρα του Ρέκβιεμ ήταν ο λόγος που το αγόρασα και το διάβασα σε δύο μερόνυχτα.

Η ιστορία μας διαδραματίζεται στην παραμυθένια Βιέννη τη δεκαετία του ’80.

Ο νεαρός φοιτητής Αλέξης Βελλίδης βρίσκεται ξαφνικά έγκλειστος στην ψυχιατρική κλινική και, μέσα από τη σύγχυση που τον διακατέχει, προσπαθεί να ξετυλίξει το κουβάρι της παράξενης ιστορίας που τον οδήγησε εκεί.

Αρχίζει να θυμάται: κατάγεται από φιλόμουσους γονείς, που τους έχασε πρόωρα και την ανατροφή του ανέλαβε ο παππούς του.

Η αγάπη του για τη μουσική ήταν τόσο μεγάλη και το ταλέντο του τόσο αναβλυτικό, που τον δέχτηκαν στη μεγαλύτερη Μουσική Ακαδημία του κόσμου: αυτή της Βιέννης.

Από την πρώτη μέρα που φθάνει όλα έχουν μια περίεργη… αύρα: το σπίτι του θα μείνει, η σπιτονοικοκυρά κυρία Μπάουμαν, ο υπεύθυνος καθηγητής Χάρνακουρτ, ο ταξιτζής που τον μεταφέρει, ο υπεύθυνος βιβλιοθήκης. Και σαν μην έφταναν όλα αυτά, όλοι έχουν στο αυτί τους ένα ακουστικό.

Όμως ο Αλέξης δεν μπορεί να ασχοληθεί με συμπτώσεις. Αλλά με τη μελέτη της μουσικής του.

Γνωρίζει έναν φίλο, τον Καρλ Μάγιερ, ο οποίος τον ενημερώνει ότι όποιος φοιτητής διαμένει στο σπίτι της κύριας Μπάουμαν, εξαφανίζεται μυστηριωδώς αμέσως μετά, αφού του έχει ανατεθεί μία εργασία από τον καθηγητή Χάρνακουρτ.

Το ίδιο συμβαίνει και στον Αλέξη. Ως ο καλύτερος φοιτητής του έτους και ένοικος της κυρίας Μπάουμαν, αναλαμβάνει μια εργασία πάνω στο «Ρέκβιεμ» του Μότσαρτ. Κατά την έρευνά του, ο Αλέξης ανακαλύπτει τυχαία μια παρτιτούρα με το τελευταίο απόσπασμα του Ρέκβιεμ. Αφού καταφέρει να την αποκωδικοποιήσει με πολύ κόπο, διαπιστώνει ότι κρύβει ένα φοβερό μυστικό: τους δολοφόνους τού Μότσαρτ.

Το βιβλίο είναι ένα απόλυτα ατμοσφαιρικό θρίλερ.

Με κινηματογραφική δράση και ακριβείς περιγραφές, αποτυπώνεται με τρόπο καθαρό η ατμόσφαιρα της Βιέννης και των πανεπιστημίων τη δεκαετία του ’80.

Κρύο, απομόνωση, μυστηριακή αύρα.

«Την άλλη μέρα τον ξύπνησε η βροχή που έπεφτε ακατάπαυστα πάνω στο παράθυρο σε ρυθμό τεσσάρων τετάρτων και με ενορχηστρωτή τον αγέρα, ο οποίος, ανάλογα με τη δύναμη που φυσούσε δημιουργούσε τόνους και ημιτόνια στο παράξενο αυτό πεντάγραμμο της φύσης».

Οι εικόνες που μεταφέρονται είναι τόσο ζωντανές που κατά τη διάρκεια της ανάγνωσης αισθάνεσαι σίγουρος ότι ένα τέτοιο … θρίλερ δεν θα μπορούσε να διαδραματίζεται πουθενά αλλού, παρά μόνο εκεί.

Σε αντίστιξη με την ατμόσφαιρα της Βιέννης, έρχεται η ατμόσφαιρα της Αλεξάνδρειας (ένας εκ των ηρώων κατάγεται από εκεί) η οποία κρύβει μνήμες, νοσταλγία και ζεστασιά, κάτι που σε καμία περίπτωση δε συμβαίνει στη Βιέννη.

Οι κεντρικοί χαρακτήρες αποτυπώνονται άψογα.

Η ψυχοσύνθεσή τους και κατά συνέπεια, οι πράξεις τους, δικαιολογούνται απόλυτα μέσα στο έργο, γεγονός που σε κάνει να πιστεύεις ότι δεν υπάρχει σε αυτό το θρίλερ ο καλός και ο κακός, αλλά ο άνθρωπος και ο στόχος του, απέναντι σε έναν άλλον άνθρωπο και έναν άλλο στόχο.

Το παρελθόν τους ερμηνεύει τις πράξεις τους, τις σχέσεις τους, τις απόψεις του.

Σημαντική είναι η απόψη του συγγραφέα που περνά μέσα από τα λόγια των ηρώων σχετικά με τη μουσική. Μουσικός και ο ίδιος, η αγάπη του για τη μουσική και η σημασία που έχει στη ζωή μας αποτυπώνεται μέσα από τους ήρωες που κεντρική τους ασχολία είναι αυτή η τέχνη.

Μουσική, φιλία, έρωτας, ενοχές, τύψεις, ιστορία, μυστικά, ψέμματα πλέκονται σαν κουβάρι σε μια ιστορία που θα σας καθηλώσει και δεν θα θέλετε να την αφήσετε από τα χέρια σας.

Αλλά να θυμάστε… Το ποιος ήταν ο άνθρωπος που σκότωσε τον Μότσαρτ είναι ένα θέμα. Το γιατί θέλει ο καθένας από τους ήρωές μας να το μάθει, είναι ένα άλλο… επίσης κεντρικό θέμα…

“Η μουσική δεν έχει μέλλον γιατί θα αντικατασταθεί από τους θορύβους. Οι άνθρωποι σε λίγα χρόνια θα έχουν τόσο πολύ εξοικειωθεί με αυτούς, ώστε κάποια στιγμή θα αντικαταστήσουν τους τόνους με σύμβολα που παράγουν θορύβους. Στις συναυλίες θα υπάρχουν – αντί για μουσικά όργανα- τρακτέρ και μηχανές εργοστασίων και οι θεατές αντί να τραγουδούν, θα ουρλιάζουν, όπως οι εξατμίσεις των αυτοκινήτων. Δυστυχώς, αγαπητοί μου, η μουσική θα ακολουθήσει τη λήθη της μάζας

Μα, αν είναι έτσι όπως τα λες, τότε γιατί αποφάσισες να σπουδάσεις μουσική;

Γιατί δεν θέλω να ανήκω σε αυτή τη μάζα. Όπως φαντάζομαι και εσείς όλοι» σελ. 72-73

• Το μυθιστόρημα «Ποιος σκότωσε τον Μότασαρτ» κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Κλειδάριθμος.

Ο Μιχάλης Πατένταλης γεννήθηκε στο Ντίσελντορφ της Γερμανίας και μεγάλωσε στην Προσοτσάνη Δράμας. Σπούδασε Θεωρία και Αρμονία της Μουσικής, Ευρωπαϊκό Πολιτισμό και Ψυχοθεραπεία. Από το 1996 εργάζεται στο τμήμα Ψυχοθεραπείας του Πανεπιστημίου του Ντίσελντορφ και είναι πρόεδρος της εταιρείας Ελλήνων Συγγραφέων Γερμανίας. Το 2003 το διήγημά του Η κοκκινοσκουφίτσα της πολυκατοικίας βραβεύτηκε στον διαγωνισμό “Αντώνη Σαμαράκη” των εκδόσεων Καστανιώτη και το 2014 το λογοτεχνικό του έργο Οι δικές μας ιστορίες έλαβε το Κρατικό Βραβείο της Γερμανίας για τη Δημοκρατία και Ανεκτικότητα. Το 2008 εκδόθηκε η συλλογή διηγημάτων του Ο μισθοφόρος Μινώταυρος. Το Ποιος σκότωσε τον Μότσαρτ είναι το πρώτο του μυθιστόρημα.