Στις 30 Ιανουαρίου του 2007 ο Νίκος Κούρκουλος, ο μεγάλος αυτός Έλληνας ηθοποιός, «έφυγε» από τον μάταιο τούτο κόσμο νικημένος από τον Καρκίνο. Ο Κούρκουλος έγραψε μεγάλη ιστορία στον κινηματογράφο και το θέατρο, όμως αρχικά ήθελε να γίνει ποδοσφαιριστής στην αγαπημένη του ομάδα, τον Παναθηναϊκό. Ο Κούρκουλος αγαπούσε τον αθλητισμό. Αρχικά ασχολήθηκε με την κολύμβηση και το μπάσκετ, αλλά γρήγορα αποφάσισε ότι η μεγάλη του αγάπη ήταν το ποδόσφαιρο.
Τέλη δεκαετίας του ‘40 και αρχές δεκαετίας του ’50 ο Κούρκουλος έπαιζε σε φιλικά με τη δεύτερη ομάδα του Παναθηναϊκού και βρισκόταν στον «προθάλαμο» της πρώτης. «Κλωτσούσα μπάλα από μικρό παιδί. Τι μπάλα δηλαδή; Μισή κάλτσα της μάνας μας παραγεμισμένη με κουρέλια! Την κάναμε στρογγυλή και μπαίναμε στις αλάνες. Πήγα, λοιπόν, στα τσικό του Παναθηναϊκού.
Με παρέλαβε ο περίφημος τότε προπονητής, ο Γιόζεφ Στραντ, που δημιούργησε τα πρώτα τσικό του Παναθηναϊκού. Έτσι έφτασα μέχρι και την πρώτη ομάδα. Ούτε αυτά τα ξέρεις (γέλια). Ναι, έφτασα και στην πρώτη ομάδα του Παναθηναϊκού με τον Γκέιμ έναν άλλο, επίσης περίφημο, Εγγλέζο προπονητή.
Νεμπίδης, Σίμος, Κουρτζίδης, Πετρόπουλος… Ήταν όλοι εκεί», θα πει σε συνέντευξή του στο περιοδικό «Παναθηναϊκό Τριφύλλι» (τεύχος Ιουλίου-Αυγούστου 1999), ενώ θυμάται επίσης: «Ο Γκέιμ με πίστευε, αλλά έφυγε και ανέλαβε ο Μηγιάκης, που με ξανάβαλε στον πάγκο γιατί είχε δικούς του να προωθήσει. Αυτό ήταν λυπηρό, αλλά συγχρόνως κι ευτυχές γεγονός για μένα… Κι έτσι εγώ ξαναγύρισα στον πάγκο…
Εκείνη η μέρα ήταν καθοριστική. Άρχισα να αποχαιρετώ το ποδόσφαιρο. Και λέω ότι ήταν ίσως μια ευτυχής συγκυρία, γιατί στράφηκα στο θέατρο και ξεκίνησα μια άλλη πορεία στη ζωή μου». Παράλληλα με το ποδόσφαιρο ο Κούρκουλος διάβαζε για το θέατρο καθώς η τέχνη της υποκριτικής τον γοήτευε. Κατάφερε να αποφοιτήσει από τη δραματική σχολή του Εθνικού θεάτρου το 1958, κοντά στον μεγάλο Μάνο Κατράκη και αμέσως ξεκίνησε μια λαμπρή καριέρα.
Φυσικά, αν και πρωταγωνιστούσε στον κινηματογράφο και όχι στο ποδόσφαιρο, ποτέ δεν ξέχασε τον Παναθηναϊκό καθώς ήταν μόνιμος θαμώνας στα επίσημα του γηπέδου της Λεωφόρου Αλεξάνδρας και έπειτα, στη Θύρα 3 του ΟΑΚΑ. Όταν πέθανε οι οπαδοί του τριφυλλιού τον αποχαιρέτησαν με ένα πανό που έγραφε «Ωραίος, μάγκας και Παναθηναϊκός».
