«Ονειροχρόνος», μια σύγχρονη όπερα με πανευρωπαϊκή και διεθνή προοπτική που τιμάει τον πνευματικό και καλλιτεχνικό κόσμο τής χώρας μας

Σπανίως πλέον εκπλήσσομαι ευχαρίστως, αλλά είμαι πάντα ανοικτός στο θαύμα, γιατί είναι το μόνο που μπορεί να μας σώσει.

Έτσι, μετά το πρώτο μπάνιο στα οργισμένα νερά τού συννεφιασμένου Σουνίου, τέλη Ιουνίου, πήγα υπό βροχήν στο Δημαρχιακό Μέγαρο Παλαιού Φαλήρου δεν ήξερα ότι θα βρεθώ καθηλωμένος από ένα μετανεωτερικό υβρίδιο μεταξύ «Ευτυχισμένου Πρίγκιπα» και «Μαγεμένου Αυλού», με όλα τα ουμανιστικά ιδεώδη τού Διαφωτισμού ενσωματωμένα αρμονικά σε μια άκρως διδακτική παράσταση για παιδιά και μεγάλους.

Λέει η διακεκριμένη Δρ θεατρολογίας Μάγκυ Μοντζολή, ψυχή και πνεύμα τού «Θεάτρου τής Ημέρας» (μαζί με τον παλαίμαχο εισηγητή τού θεατρικού παιχνιδιού στην Ελλάδα, διακεκριμένο θεατράνθρωπο και συγγραφέα) στο σημείωμα του σκηνοθέτη αυτής τής πραγματικά εκπληκτικής, υπερσύγχρονης και αποσβολωτικής παράστασης:

Όταν μου προτάθηκε η σκηνοθεσία, σκηνογραφία και ενδυματολογία του «Ονειροχρόνου», ανταποκρίθηκα με ενθουσιασμό, μιας και η όπερα, πάντα κεντρί
ζει την φαντασία και δημιουργικότητά μου, δεδομένου ότι παραπέμπει σε ένα θέατρο «ολιστικό», όπου όλες οι τέχνες συναντιούνται και συνδιαλέγονται, ώστε ο θεατής να γίνει κοινωνός της «μαγείας του θεάτρου».

Ο «Ονειροχρόνος», μέρος μιας τριλογίας που από καιρό επεξεργάζεται ο δημιουργός της Χρήστος Γιαννούλης (μουσική-λιμπρέτο), με την ποιητική, συμβολική και αλληγορική του διάσταση, εμπλουτισμένος με παραμυθιακά στοιχεία, προκρίνει τις παναθρώπινες και οικουμενικές αξίες στην διαχρονικότητα και επικαιρότητά τους και τροφοδοτείται από την ανεξάντλητη δεξαμενή της μυθολογίας.

Το έργο αυτό γράφτηκε την εποχή της Πανδημίας και του εγκλεισμού. Διαχειρίζεται θέματα όπως η πλάνη, η παραπλάνηση, η κατάχρηση εξουσίας, ο φόβος, καταστάσεις από τα οποίες μπορούμε να «αποδράσουμε» μέσω των «ονείρων» και να μεταφερθούμε σε μια άλλη διάσταση, τον «ονειροχρόνο», όπου η αθωότητα, η καλοσύνη, η αλήθεια, η ελπίδα για ένα καλύτερο μέλλον επικρατούν και η σοφία της φύσης συνεπικουρεί.

Η σκηνοθεσία, αντιμετώπισε τους εκλεκτούς λυρικούς ερμηνευτές, σαν ηθοποιούς θεάτρου, ενδυναμώνοντας και αξιοποιώντας τις υποκριτικές τους δυνατότητες που απογειώνονται αφενός με τις μουσικές τους ερμηνείες υπό τη δ/νση και καθοδήγηση του Δημήτρη Κτιστάκη, αφετέρου με τις κινησιολογικές και χορογραφικές παρεμβάσεις του Θέμι Παυλή.

Η αισθητική της παράστασης βασίζεται πολλαπλώς στην εικαστική διάσταση που συγκροτεί τον φυσικό, ονειρικό και ψυχικό βιότοπο ηρώων και καταστάσεων με τις «μαγικές εικόνες» που είναι απαραίτητες για την συναισθηματική και γνωστική προσέγγιση και πρόσληψη των μηνυμάτων από τον θεατή. Σε αυτό συμμετέχει το video-art του Μπάμπη Αλεξιάδη που αποτελεί αναπόσπαστο και οργανικό μέρος της σκηνογραφίας.

Με όλη αυτήν την άξια ομάδα των δημιουργών- συντελεστών και ερμηνευτών- ελπίζουμε να προσφέρουμε μια παράσταση με καλλιτεχνικό ήθος και παιδαγωγικό στόχο, που θα συν-κινήσει μικρούς και μεγάλους θεατές. Τους καλούμε να συμμετέχουν στο σκηνικό και θεατρικό παιχνίδι που προτείνουμε, με ανοιχτή την καρδιά και το μυαλό, ελπίζοντας να προσλάβουν τα μηνύματα του έργου και της παράστασης όχι μόνο ανάλογα με την ληξιαρχική αλλά την συναισθηματική και νοηματική ηλικία και ωριμότητά τους.

Δρ. Ανδρομάχη Μοντζολή

Νομίζω πως η Εθνική Λυρική Σκηνή σε συνδυασμό με την Τοπική Αυτοδιοίκηση και με την ΕΡΤ βεβαίως μπορεί να αναλάβει έντονη και δριμεία αποκεντρωτική πολιτιστική δράση. Το Υπουργείο Παιδείας πρέπει να εγκρίνει την συγκεκριμένη παράσταση για όλα τα σχολεία τής χώρας (σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης – οι φοιτητικές θεατρικές ομάδες μπορούν να εμπνευστούν και να συνεργαστούν ομαδικά, αναλόγως).

Πρέπει επιτέλους να το καταλάβουμε: εκτός από Τουρισμό και Πολιτισμό, ευγένεια, φιλοξενία και Ελευθερία, Δημοκρατία, Ισότητα, Ανεκτικότητα, Αποδοχή τού Διαφορετικού… δεν έχουμε να προσφέρουμε κάτι άλλο σε αυτή τη χώρα. Ο Παγκοσμιοποιημένος Homo Interneticus ζητάει απεγνωσμένα το αρχαίο ζωοφόρο νάμα των μυστηρίων τής Μυθολογίας που κωδικοποιεί τις προγενέστερες περιπέτειες τού ανθρωπίνου Πνεύματος, αλλά και του πλανήτη τού ιδίου.

Αυτά τα θέματα θίγονται παραστασιακώς στη συγκεκριμένη όπερα.

Το διαρκές video-art είναι απολύτως απαραίτητο για τις μικρότερες ηλικίες που έχουν εθιστεί στην παντοκρατορία τής κυλιόμενης εικόνας. Ούτως ή άλλως λειτουργεί υπνωτικά και βοηθάει στη μετάβαση τού θεατή σε μια παραλλαγμένη κατάσταση συνείδησης όπου επιτυγχάνεται η απόλυτη συγκέντρωση, η συνδέσμευση, η συνδημιουργική συμμετοχή…

Ερμηνείες, αποτελεσματική αξιοποίηση τού χώρου, σκηνικά και κοστούμια, σκηνοθεσία, ζωντανή ορχήστρα, εξαίρετοι μουσικοί… Τι άλλο να ελπίσει κανείς;