Η Όλγα Δούρου είναι πολλά περισσότερα από μια νέα πολιτικός που ήρθε για να μείνει και να επιχειρήσει την αλλαγή.

Είναι μια γυναίκα που θέλει να εξελίσσεται συνεχώς, σκεπτόμενη, επιστήμονας, κοσμοπολίτισσα. Είναι ενεργό μέλος του πολιτικού κόμματος Βολτ Ελλάδας, που ακούγεται ήδη σε όλη την Ευρώπη και σηματοδοτεί την ενέργεια και τη δυναμική ενός κύματος υπεύθυνων πολιτών.

Το Βολτ οραματίζεται ένα κράτος που θα προστατεύει τους αδύναμους, θα προασπίζεται τα δίκαια συμφέροντα των εργαζομένων και θα παρέχει ίσες ευκαιρίες σε όλους. Οραματίζεται, επίσης, μια Ευρώπη δίκαιη για όλους, ανεξάρτητα από θρησκεία, φυλή, αναπηρία, καταγωγή, σεξουαλικό προσανατολισμό ή ταυτότητα φύλου.

Για το Βολτ δε νοείται ευημερία όταν αυτή υλοποιείται σε βάρος του φυσικού περιβάλλοντος. Στον πυρήνα του κινήματός του, βρίσκονται αρχές της πράσινης ανάπτυξης που στόχο έχουν την ενεργειακή μετάβαση, την προστασία της βιοποικιλότητας και τη βιώσιμη περιβαλλοντική διαχείριση.

Η Όλγα Δούρου μιλά στο Η Πόλη Ζει για όλα αυτά, αλλά και για το πώς είναι να ζεις ως ενεργός πολίτης και όχι ως idiot (ιδιώτης).

Τι είναι η πολιτική για σένα; Και πώς αποφάσισες να εμπλακείς;

Η πολιτική για εμένα είναι πάθος, είναι έρωτας, είναι τρόπος ζωής. Αποφάσισα να εμπλακώ σε μια δύσκολη περίοδο για εμένα μια περίοδο αλλαγών και εσωτερικών συγκρούσεων. Ήταν μια περίοδος που ή θα έπρεπε να συμβιβαστώ και να ζήσω μια ζωή που δεν με εκφράζει μέσα σε κουτάκια και συμβάσεις ή να αγωνιστώ για ένα μέλλον πιο συμπεριληπτικό, πιο δίκαιο και πιο ελπιδοφόρο για όλους μας. Ή τουλάχιστον, για όσους αναγνωρίζουν πως η ελληνική κοινωνία λειτουργεί με πλήθος στρεβλώσεων που επηρεάζουν την καθημερινότητά μας, τις επιλογές μας και το μέλλον μας.

Τι σε ενοχλεί περισσότερο στην Ελλάδα αυτήν την στιγμή;

Με ενοχλεί η παραίτηση και η πίστη πως επειδή τίποτα δεν αλλάζει δεν πρέπει να αναλωνόμαστε με πράγματα που είναι πάνω από εμάς. Καθημερινά βιώνουμε πλήθος αλλαγών άλλων θετικών άλλων αρνητικών. Για την κατεύθυνση που θα λάβουν αυτές οι αλλαγές υπάρχει τόσο ατομική ευθύνη, όσο και συλλογική, αλλά πάνω από όλα πολιτική. Μια από τις στρεβλώσεις που ανέφερα παραπάνω είναι πως μπερδεύουμε την πολιτική ευθύνη με την κομματική και την πολιτική με την ατομική ή την συλλογική. Δεν είναι το ίδιο πράγμα, δεν μπορούμε να λέμε πως η αύξηση των γυναικοκτονιών είναι μεμονωμένα περιστατικά όταν έχουν αυξηθεί στην μετά κόβιντ εποχή. Σαφώς και υπάρχουν ψυχολογικοί και κοινωνικοί παράγοντες που επηρεάζουν αλλά συνάμα υπάρχουν και πολιτικοί. Η Κυβέρνηση,αντί για να επενδύσει κατά το lock down σε προγράμματα ψυχολογικής υποστήριξης, προτίμησε να δώσει τους πόρους της στα μίντια και αντί να υποστηρίξει όλους όσους πλήττονταν από την πανδημία έδωσε επιλεκτικά κάποια ποσά και προχώρησε στις ανακεφαλαιοποιήσεις τραπεζών. Όλα αυτά έχουν αντίκτυπο στην ψυχική υγεία, στην αύξηση της βίας, της εγκληματικότητας και το να προσπαθούμε να μειώσουμε τον ρόλο που παίζει η Πολιτεία σημαίνει πως εθελοτυφλούμε.

Τι πιστεύεις ότι έχει πάει τόσο λάθος και οι νέοι όλο και λιγότερο ασχολούνται;

Δεν πιστεύω πως οι νέοι δεν ασχολούνται με την πολιτική-απλώς, δεν ασχολούνται με τα κόμματα. Γιατί τα κόμματα δρουν εκτός κοινωνικής πραγματικότητας. Για την γενιά τη δική μου και τις νεότερες γενιές, η κρίση έγινε ο διαγενεακός τιμωρός του μέλλοντος μας. Μεγάλες δυσκολίες στην εύρεση εργασίας, άσχημες εργασιακές συνθήκες, μεγάλη πίεση να αυξήσουμε τα προσόντα μας. Η ελπίδα για διορισμούς και μονιμότητες κομμένη, για να μην μιλήσω για το πόσοι από εμάς πιστεύουμε πως θα λάβουμε σύνταξη και πόσο αξιοπρεπείς θα είναι αυτή. Η κατάσταση αυτή δημιούργησε μεγάλο χάσμα ανάμεσα σε παλιούς και νέους εργαζόμενους και οι πολιτικοί συνηθισμένοι σε ένα κοινό που πλέον έχει μεταβληθεί ποιοτικά συνέχισαν να μιλάνε σε αυτό. Οι νέοι λοιπόν ,όχι, δεν ασχολούνται εύκολα με κόμματα, δεν αντέχουν να τους επικρίνουν όσοι θεωρούν συνένοχους για την κατάσταση της χώρας. Έτσι λοιπόν, δεν θα ασχοληθούν με κάτι που θεωρούν προβληματικό, αλλά θα ασχοληθούν με θέματα που τους απασχολούν, θα είναι εθελοντές σε οργανώσεις για το περιβάλλον, τα δικαιώματα, το μεταναστευτικό, μπορεί να κατέβουν σε πορείες, μπορεί και όχι. Υπάρχει όμως ανάγκη για μια άσκηση πολιτικής με άλλα χαρακτηριστικά και ιδεολογίες για να τους παρακινήσει. Προσωπικά αν και αντιλαμβάνομαι το πρόβλημα δεν τσουβαλιάζω, δεν θεωρώ πως είμαστε όλοι ίδιοι, σίγουρα υπήρξαν και υπάρχουν άνθρωποι που πρεσβεύουν κάτι διαφορετικό, η ηλικία είναι μεταβλητή άλλωστε και δεν αντικατοπτρίζει την αξία του καθένα από εμάς. Με μερικούς από αυτούς, έχω την τύχη να συνεργάζομαι και στο Βολτ.

Πώς σε βλέπεις σε δέκα χρόνια από σήμερα;

Δύσκολο να προβλέψεις το μέλλον, είναι γεμάτο ανατροπές, η ζωή πολλές φορές μας οδηγεί σε μονοπάτια που δεν είχαμε φανταστεί. Αλλά σε δέκα χρόνια με φαντάζομαι στη Βουλή με το Βολτ ένα εδραιωμένο πια κόμμα. Να έχω τελειώσει το διδακτορικό μου ,φυσικά, και να ασχολούμαι ακαδημαϊκά με το αντικείμενο μου. Ίσως και με ένα παιδί.

Ποιο είναι, θα έλεγες, είναι το σημαντικότερο πράγμα που έμαθες στην ζωή σου μέχρι στιγμής;

Να είμαι επίμονη και να μην περιμένω τους άλλους να δρουν σύμφωνα με τα πρότυπά μου. Να δημιουργώ το περιβάλλον που επιθυμώ, αντί να περιμένω από τους άλλους να το κάνουν για εμένα. Να πολεμάω για αυτά που πιστεύω ακόμα και αν έρχονται σε ρήξη με το προσωπικό μου συμφέρον. Γενικά να μην μένω αδρανής.

Πώς θα περιέγραφες το Βολτ σε κάποιον με απλά λόγια;

Το Βολτ είναι ένα κόμμα Πανευρωπαϊκό που ξεκίνησε ως απάντηση στην άνοδο του λαϊκισμού και του εθνικισμού. Πιστεύουμε πως η άρση των ανισοτήτων στα κράτη μέλη μπορεί να επιτευχθεί μόνο με την ομοσπονδοποίηση με κοινά οικονομικά, κοινούς μισθούς, κοινό στρατό. Το Βολτ πιστεύει στην ισονομία, στην ουσιαστική ισότητα, στις ρηξικέλευθες αλλαγές, στην προστασία του περιβάλλοντος. Είναι ένα κόμμα ακτιβιστικό, αλλά δεν είναι ένα κόμμα διαμαρτυρίας χωρίς βιώσιμες προτάσεις. Και όταν λέμε βιώσιμες εννοούμε για τον άνθρωπο, την κοινωνία, το περιβάλλον, όχι για τα συμφέροντα των λίγων.

Ως Όλγα, εσύ προσωπικά, τι κάνεις για να βελτιωθεί η κατάσταση, εκτός από την εμπλοκή σου με την επιστήμη και την πολιτική;

Πιστεύω πως όλοι μπορούμε να φέρουμε την αλλαγή με την προσωπική μας στάση. Δεν μου αρέσει η τοξικότητα, προσπαθώ να την αποφεύγω με κάθε κόστος, να μην την αναπαράγω. Προσπαθώ να λειτουργώ πάντα με ενσυναίσθηση προς τους άλλους, να σέβομαι τις ιδιομορφίες τους όπως περιμένω να σέβονται και τις δικές μου. Ταυτόχρονα, πιστεύω στον εθελοντισμό, στην ανάληψη πρωτοβουλιών. Προσπαθώ να μην ρυπαίνω, να μην πετάω τρόφιμα, είμαι η τρελή που θα αγοράσει τρεις ντομάτες κάθε εβδομάδα από την λαϊκή για να μην πετάξει την τέταρτη. Προσπαθώ να περπατάω όπου μπορώ και δεν οδηγώ συνειδητά. Μικρά πράγματα της καθημερινότητας που όταν τα βλέπεις στον μικρόκοσμό σου είναι ανεπαίσθητα άλλα όταν αθροίζονται είναι σημαντικά.

Ποια στερεότυπα του πολιτικού στίβου και lifestyle σε ενοχλούν και ενδεχομένως θες να σπάσεις;

Με ενοχλεί αφάνταστα που πιστεύουμε πως τα κουστούμια και τα ταγεράκια σημαίνουν πολιτική σοβαρότητα. Με ενοχλεί να ακούω πως επειδή κάποιος σπούδασε ή δούλεψε στο εξωτερικό έχει παραπάνω αξία η γνώση ή η εμπειρία του. Με ενοχλεί που λέμε θέλουμε γυναίκες και νέους στην πολιτική, αλλά στην πράξη θέλουμε να τους φιμώνουμε και να τους αντιμετωπίζουμε ως γλάστρες. Την ίδια στιγμή, όσοι με την λαμπερή τους εικόνα μας κυβέρνησαν, έχουν ρίξει την χώρα σε αλλεπάλληλες περιπέτειες, έχουν αμαυρώσει την εικόνα μας με τις πράξεις τους και έχουν αποδειχτεί ανάξιοι των περιστάσεων. Δεν λέω πως πρέπει να μη σέβονται τον χώρο και την εθιμοτυπία, αλλά ταυτόχρονα οι υπέρλαμπρες εμφανίσεις δεν μπορούν να αξιολογούνται θετικά, όταν η κοινωνία μας βιώνει τόσα προβλήματα. Το χρήμα μπορεί να δίνει ευκαιρίες προβολής και ευκολίες στην καθημερινότητα αλλά δεν μπορεί να είναι κριτήριο εκλογιμότητας.
Θέλω να δω στην πολιτική πραγματικούς ανθρώπους, γιατί μόνο αυτοί μπορούν να λύσουν τα πραγματικά προβλήματα. Πώς μπορείς βρεις λύσεις σε μη βιωμένες καταστάσεις άλλωστε;

Ποιους πολιτικούς έχεις κατά καιρούς θαυμάσει και γιατί;

Γενικά, δεν είναι στη φιλοσοφία μου το να θαυμάζω τόσο ανθρώπους, όσο πράξεις.

Οι πολιτικοί είναι άνθρωποι και τίποτα ανθρώπινο δεν μπορεί να είναι ιστορικά τέλειο. Όμως υπάρχουν ιστορικά πολιτικές φιγούρες που άλλαξαν τον ρου της ιστορίας και κάποιες πράξεις τους είναι άξιες θαυμασμού, ειδικά όταν ενάντια στο προσωπικό τους συμφέρον έμειναν πιστοί στις ιδέες τους. Θαυμάζω λοιπόν τον αναθεωρητισμό και το στρατηγικό μυαλό του Τσώρτσιλ. Τον διαφορετικό τρόπο σκέψης του Ρούσβελτ που εφάρμοσε το New Deal του αγαπημένου Κέυνς και δημιούργησε με αυτό τον τρόπο το Χόλυγουντ. Τον Πρίγκιπα Κροπότκιν που έδωσε όλη του την περιουσία για να ζήσει ως γνήσιος αναρχικός. Τις μεγάλες αλλαγές που έφερε ο Παπανδρέου που οδήγησαν στην δημιουργία της ελληνικής Κοινωνικής Πολιτικής άσχετα που τον θεωρώ τον μεγάλο υπεύθυνο για την «νομιμοποίηση» της διαφθοράς.

Όσο το σκέφτομαι, μεγάλο πρόβλημα που δεν κατάφερα να εντάξω μια γυναίκα στη λίστα μου!

Όλγα, αλήθεια, γιατί γύρισες στην Ελλάδα;

Οι λόγοι πολλοί, αλλά νομίζω ο κύριος ήταν γιατί το σώμα μου ήταν στην Πολωνία, αλλά το πνεύμα μου εδώ. Στην Πολωνία πήγα γιατί μου παρουσιάστηκε μια εξαιρετική ευκαιρία να δουλέψω ως αναλύτρια στο πρότυπο κέντρο Οικονομικού Εγκλήματος της μεγαλύτερης εταιρείας Παγκοσμίως σε οικονομικές και συμβουλευτικές υπηρεσίες. Δεν το μετανιώνω λεπτό, ήταν μια κορυφαία εμπειρία στη ζωή μου, από όλες τις απόψεις. Όμως το παρελθόν και το μέλλον μου ήταν πάντα στην Ελλάδα, είχα πολλά ανοιχτά μέτωπα και με το διδακτορικό μου και με το Βολτ αλλά και ταυτόχρονα με τους δικούς μου ανθρώπους, την πόλη μου. Ο παλμός της Αθήνας και γενικά της Ελλάδας είναι ανεπανάληπτος, έχουμε μια κορυφαία εξωστρέφεια και πλουραλιστικότητα στην καθημερινότητα μας. Έχουμε και πολλά κακά βέβαια αλλά για αυτό είμαστε εδώ για να τα αλλάξουμε.