«Τα λίγα πράγματα που γνωρίζω για την ηθική, τα έμαθα σε ποδοσφαιρικά γήπεδα και    θεατρικές σκηνές, αυτά είναι τα πραγματικά μου πανεπιστήμια», έλεγε με καμάρι ο Αλμπέρ Καμύ, θυμίζοντας πάντα ότι στα νεανικά του χρόνια υπήρξε τερματοφύλακας αρχικά στη σχολική ομάδα και στη συνέχεια στον μεγαλύτερο σύλλογο της Αλγερίας, την RUA (Racing Universitair Algerios) στην οποία αγωνίστηκε μέχρι τα 18 του, όταν λόγω φυματίωσης αναγκάστηκε να «κρεμάσει» τα γάντια του.

Για την «περίεργη» αγάπη με το ποδόσφαιρο, το πάθος όπως έλεγε Καμύ αναφέρεται το βιβλίο του Νίκου Ιωαννίδη «Μια εποχή στα τσιμέντα». Η ενηλικίωση ενός εφήβου στις τσιμεντένιες κερκίδες της δεκαετίας του ’90, μιας συναρπαστικής οπαδικής περιόδου που άφησε σακατεμένους όσους επέζησαν από τις παγίδες της. Οι εκδρομές, τα συνθήματα, οι πέτρες, τα κλομπ, η πρέζα που μύρισε κάθε φλέβα δεμένη με δίχρωμο κασκόλ.

Ο παράλληλος κόσμος που οι περισσότεροι αγνοούν ή προσποιούνται πως αγνοούν – μια ωδή στην κοινή ουτοπία των «χούλιγκαν», στα παιδιά που δε μεγάλωσαν, στις ζωές που δε θα αφηγηθεί κανείς πέρα από όσους τις είδαν να σβήνουν, Κυριακή με Κυριακή, στις γαλαρίες των πούλμαν και στα κάγκελα των γηπέδων.

Συνάμα, μια νοσταλγική ματιά, σε πρώτο πρόσωπο, από ένα μέλος της κερκίδας του ΠΑΟΚ, που απλώνει στο χαρτί καθετί σοβαρό ή αστείο, σημαντικό ή ασήμαντο μπορεί να ανασύρει από τη μνήμη του, από την πρώτη του στιγμή στους καπνούς του πετάλου μέχρι την τραγωδία που έκλεισε και σημάδεψε ολόκληρη τη δεκαετία, ορίζοντας και το τέλος της «Old School» γενιάς που έθεσε τους κανόνες της οπαδικής ζωής ουρλιάζοντας, χοροπηδώντας κι αιμορραγώντας στα γήπεδα και στους δρόμους.

Ναι ο Νίκος Ιωαννίδης είναι Παοκτσής, αλλά το βιβλίο θα μπορούσε να «μιλάει» για έναν οποιονδήποτε έφηβο που αγάπησε (και αγαπάει ακόμη…) με πάθος μια ομάδα που την
ακολούθησε πιστά όπου κι αν έπαιζε…

Υ.Γ. Το βιβλίο του Νίκου Ιωαννίδη «Μια εποχή στο τσιμέντο» κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «Τόπος» στα βιβλιοπωλεία όλης της χώρας.