Τα 30 χρόνια μουσικής πορείας και δημιουργίας γιόρτασαν την Τρίτη 29/6/21 το Μουσικό Σχήμα “Χαΐνηδες” στην Τεχνόπολη. Μετά από ένα χρόνο απουσίας, λόγω των συνθηκών που μας επέβαλε η πανδημία” οι “Χαΐνηδες” συνάντησαν το κοινό τους για να μοιραστούν μαζί τους κομμάτια από το ιδιαίτερο μουσικό και φιλοσοφικό τους σύμπαν.
«Πόνημα μετανεωτερικής οντολογικής προσέγγισης αποκλινουσών κατηγοριών, κοινώς ΒΑΡΔΑ ΦΟΥΡΝΕΛΟ». Με την περιγραφή αυτή ο Χαίνης Δημήτρης Αποστολάκης μας παρουσιάζει την κοινή όπως την αποκαλεί μουσική, στιχουργική και ενορχηστρική εργασία τους που εμπεριέχει τραγούδια, φτιαγμένα από το συλλογικό ασυνείδητο, εμπνευσμένα και αφιερωμένα σε φιλοσοφικές και εννοιολογικές οντότητες όπως, μεταξύ άλλων, τον Νίτσε, τον Τσε Γκεβάρα, την Υπατία, τον Τσανγκ Σαν Φένγκ, τον Βίνσεντ Βαν Γκογκ αλλά και τον Ιούδα. Μαζί του επί σκηνής ήταν οι: Μιχάλης Γαλάνης, Δημήτρης Ζαχαριουδάκης, Peter Jaques, Μιχάλης Νικόπουλος, Γιάννης Νόνης, Αγγελική Σύρκου.
Χαΐνης σημαίνει αντάρτης, ανυπότακτος. Αυτό πρέπει να είναι και η τέχνη. Ελεύθερη και Ανυπότακτη. Αυτό ήταν και το κεντρικό μήνυμα της μουσικής εμπειρίας της χθεσινής βραδιάς. Η ελευθερία, κυρίως η εσωτερική, και η αλληλεγγύη.
Φεύγοντας, μετά το τέλος της συναυλίας, ακούω μία κοπέλα να λέει στην παρέα της ” Το χρειαζόμουν αυτό, χρειαζόμουν αυτή τη βραδιά”. Τίποτε δεν θα μπορούσε να περιγράψει καλύτερα από την αυθόρμητη αυτή διατύπωση, την αναγκαιότητα όχι μόνο της τέχνης και της μουσικής, αλλά κυρίως του μοιράσματος του κοινού βιώματος.
