Τηλέφωνα που χτυπούν οποιαδήποτε ώρα της ημέρας για να ακουλούθησει ο συνήθης διάλογος: “Ξέρετε, βρήκα ένα σκυλάκι εκεί πρέπει να είναι άρρωστο ελάτε να το πάρετε“. Για φιλοζωικές που διατηρούν καταφύγια οι εθελοντές μοιράζονται 3 μπορεί και 4 βάρδιες την ημέρα για να προλάβουν να φροντίσουν όλα τα ζώα που προστατεύουν, ενώ παράλληλα τρέχουν και σε πιθανές υιοθεσίες ή να μαζέψουν άλλα.
Αν παρατηρήσει κάποιος την ημέρα ενός εθελοντή φιλοζωικής στην Ελλάδα θα απορήσει πραγματικά με τη δύναμη που κρύβει μέσα του. Όχι μόνο γιατί κάνει κάτι σπουδαίο αλλά γιατί το κάνει σε μια χώρα που θεωρεί ότι με τα αδέσποτα ζώα ασχολούνται μόνο κάποιοι λίγοι τρελοί.
Ποια είναι όμως η μεγαλύτερη τρέλα;
1. Να αντιστέκεσαι στο λάθος και την ανευθυνότητα και να προσπαθείς να κάνεις κάτι.
2. Να είσαι μέρος μιας ομάδας που το μόνο που σας συνδέει είναι η πίστη σας ότι κάτι μπορεί να αλλάξει. Να τρέχεις μαζί τους και να χρεώνεσαι παντού.
3. Να φροντίσεις δεκάδες ζώα και να μην το αναγνωρίζει σχεδόν κανείς.
4. Να υποκαθιστάς στις υποχρεώσεις την τοπική αυτοδιοίκηση και να τα ακούς και από πάνω!
5. Να πηγαίνουν πράγματα στραβά και να μην παραιτείσαι. Ποτέ. Για κανένα λόγο.
6. Να πιστεύεις ότι θα αλλάξει αυτή η χώρα και να είσαι κομμάτι αυτής της αλλαγής. Γιατί δεν μπορείς να κάνεις αλλιώς.
Η μόνη ανταμοιβή είναι η αγάπη που παίρνεις πίσω. Αγάπη από τον εαυτό σου γιατί είσαι περήφανος για αυτόν, αγάπη από την ομάδα σου και από τις δεκάδες των ζώων που φρόντισες, περιέθαλψες και προσπάθησες να βρεις ένα καλό σπίτι για να μην μείνουν στο δρόμο.
Η μεγαλύτερη τρέλα είναι να αγαπάς κάτι πολύ και να παλεύεις για αυτό κάθε μέρα.
Οι φιλοζωικές χρειάζονται υποστήριξη και εθελοντές ακόμα και ηθική καμιά φορά. Ο καθένας μας μπορεί να κάνει κάτι ή ακόμα καλύτερα να απέχει από πρακτικές που κάνουν το πρόβλημα χειρότερο.
Discussion about this post