Ένας ωραίος άντρας, γελαστός, Καλαματιανός, τραγουδιστής, αλλά και τραγουδοποιός. Ήρεμος πολύ και ανακουφιστικά καθημερινός ως τύπος και φυσιογνωμία.
Σπάει το ταμπού περί… τρέλας των καλλιτεχνών. Η μόνη –εμφανής, τουλάχιστον- τρέλα που κουβαλά είναι το γεγονός ότι δεν κουράζεται να τραγουδά. Σε μεγάλο κοινό. Σε μικρό. Πλάι σε γνωστούς μουσικούς και τραγουδιστές. Μόνος του.
Πρωτοερωτεύτηκε τη μουσική στα πέντε του χρόνια, όταν άκουσε τη φιλαρμονική της Μεσσήνης να παίζει μουσική. Σε ηλικία οκτώ ετών άρχισε να μαθαίνει κιθάρα και αργότερα έγινε «μικρός τυμπανιστής» στη Φιλαρμονική Μεσσήνης. Παράλληλα παρακολουθούσε Βυζαντινή Μουσική στο Δημοτικό Ωδείο Καλαμάτας.
Όταν ξεκίνησε να δουλεύει επαγγελματικά στην Αθήνα, φιλομαθής και τελειομανής καθώς ανέκαθεν ήταν, ξεκίνησε να παρακολουθεί μαθήματα Σύγχρονου Ελληνικού Τραγουδιού στο Εθνικό Ωδείο Αθηνών, με καθηγήτρια την ξακουστή Άννα Διαμαντοπούλου.
Ο δίσκος του «Περίπατος», παρά το ότι ήρθε μετά από μια σειρά ετών γεμάτων με καλλιτεχνική δουλειά και εμφανίσεων από μέρους του, τον κάνει να αισθάνεται ιδιαιτέρως περήφανος.
«Για πρώτη φορά εμφανίστηκα και με τις τρεις μου ιδιότητες: συνθέτης-στιχουργός-τραγουδιστής. Το γεγονός ότι η Αφροδίτη Μάνου εμπιστεύτηκε τη δουλειά μου και συμμετέχει σε αυτή με το τραγούδι ‘Με την άνοιξη στο χέρι’, με τιμά ιδιαίτερα. Στο μουσικό βηματισμό μου είναι μαζί μου ο Μιχάλης Μπουρμπούλης, ο Μανώλης Ανδρουλιδάκης, η Ελένη Τζιαμουράνη και ο Φίλιππος Περιστέρης. Όλα τα τραγούδια του δίσκου αυτού περιέχουν ευγένεια και φως», έχει δηλώσει ο Βαγγέλης Δούβαλης σε συνέντευξή του στη Μαίρη Γκαζιάνη.
Ο Βαγγέλης έχει το μοναδικό ταλέντο να ελίσσεται με ευγένεια ανάμεσα σε δύσκολες καταστάσεις και δύσκολους ανθρώπους. Το όχι μικρό διάστημα που τον γνωρίζω δεν τον έχω ούτε μια φορά εντοπίσει θυμωμένο ή εκτός εαυτού. Αληθινά αριστοκρατικός άνθρωπος, με την επιπλέον μαγεία ότι αυτό δεν του αφαιρεί ούτε λίγο από την πηγαία αίσθηση οικειότητας που εμπνέει.
Είναι αυτό του το χαμόγελο και, βέβαια, αν τον έχεις ακούσει και τον ξέρεις, η βαθιά, βελούδινη φωνή του.
Ο Δούβαλης έχει, όπως όλες και όλοι, τις… αδυναμίες του: ο καλός εσπρέσο, ο Μάνος Χατζιδάκις που τον είχε γνωρίσει και τον θεωρεί Δάσκαλό του, τα όμορφα όνειρα, την Ελλάδα ως χώρα-εργαστήρι παιδείας και τέχνης, τολμώ να πω, και τις ωραίες γυναίκες.
Όσο προσιτός κι αν φαίνεται είναι, στην ουσία, αρκετά κλειστός χαρακτήρας. Οι κλειστοί τύποι, όμως, είναι συνήθως οι καλύτεροι ακροατές. Κι αυτό το έχει ο Βαγγέλης. Κάποια στιγμή, σε μια από τις συναντήσεις μας στο αγαπημένο και των δυο μας πλέον Clemente, με εξέπληξε λέγοντάς μου ότι είχε σκεφτεί κάποια στιγμή να φωτογραφηθεί γυμνός για την αφίσα μιας από τις live εμφανίσεις του.
Με άφησε κυριολεκτικά ενεή, αλλά χάρηκα κιόλας, γιατί επικροτώ το γυμνό ως στάση ανοιχτωσιάς και αντικομφορμισμού. Σε μια προηγούμενη συνέντευξή μας, μου παρέθεσε υπομονετικά τα περισσότερα από τα ονόματα των μεγάλων καλλιτεχνών με τους οποίους έχει κατά καιρούς συνεργαστεί. Σας τα αναφέρω κι εδώ, λοιπόν, γιατί σίγουρα κάτι έχουν να πουν γι’ αυτόν τον εργάτη της τέχνης του, αυτόν τον γοητευτικό τύπο που μοιάζει, περιπατώντας από πάλκο σε πάλκο και από στούντιο σε στούντιο, άχρονος: Δημήτρης Μπάσης, Κώστας Μακεδόνας, Αφροδίτη Μάνου, Μελίνα Ασλανίδου, Χαράλαμπος Γαργανουράκης, Φίλιππος Νικολάου, Κωνσταντίνα, Στέλλα Κονιτοπούλου, Πίτσα Παπαδοπούλου, Μαριώ, Γιώργο Μαργαρίτη, Καίτη Χωματά, Μιχάλη Βιολάρη, Ρένα Κουμιώτη. Κι αυτά δεν είναι όλα…
Ο Βαγγέλης Δούβαλης είναι αρκετά αυστηρός με τον εαυτό του, αλλά και με το ίδιο το τραγούδι. Εκτιμά σε ένα κομμάτι, αλλά και στους ίδιους τους καλλιτέχνες, την Ψυχή, το Μεράκι, τη Φαντασία, το Σεβασμό. Αυτά τα υλικά προσπαθεί να βάζει και ο ίδιος στις ζωντανές εμφανίσεις του. Την Παρασκευή 19 Οκτώβρη εμφανίζεται στην αγαπημένη του Ρότα, όπου σε ένα προηγούμενο live του κατόρθωσε να δημιουργήσει μια ειλικρινώς ζεστή ατμόσφαιρα. Πάντα αισθάνεται τον παλμό του κοινού και συχνά μοιράζεται το μικρόφωνο με αυτό.
Επίσης, ο Βαγγέλης θα συμμετάσχει στον εορτασμό του θρυλικού Black Duck μπαρ για τα δέκα του χρόνια. Από ό, τι μου είπε ένα βράδυ που απολαμβάναμε το κρασί μας σε ένα ακόμα στέκι που προτιμάμε, το Αίτιον, στην Ακρόπολη, αυτή την περίοδο ετοιμάζει ενδιαφέροντα, καινούργια πράγματα. Ηχογραφεί, προβάρει, αναζητεί, συνεργάζεται…
Τον διέπει ένας ενθουσιασμός, μια λάμψη ξεχωριστή. Ίσως το 2019 που κοντεύει να έρθει, είναι η χρονιά του. Η χρονιά του Δούβαλη. Καλούς περιπάτους, λοιπόν, Βαγγέλη.
