Ο μπουζουξής είναι ο μάγκας της ορχήστρας. Διπλό μεροκάματο, το τιμόνι, ο σολίστας. Αρσενικό παλαιάς κοπής. Πάντα ντυμένος στην πένα. Πότης και καπνιστής. Ο λόγος του συμβόλαιο. Κιμπάρης, λίρα εκατό. Μπεσαλής.
Ότι πει νόμος. Το δεξί χέρι της φίρμας. Χρόνια στο κουρμπέτι μαγκίτης κι αλανιάρης. «Τον δρόμο που περπάταγε, ασίκικα τον πάταγε» Αρέσει στο κορίτσια. Από παιδί γρατζουνάει μόνος του το όργανο. Ακούει πολύ καλά. Νερό από πηγή, όχι ούλεν. Φυσικό ταλέντο, ουχί προϊόν μελέτης. Δεν διαβάζει νότες αλλά εμπειρικά ξέρει καντάρια μουσική. Άμα φυσήξει κανένα αεράκι και πάρει τις παρτιτούρες από τα αναλόγια, είναι ο μόνος που θα συνεχίσει να παίζει…
Ο μουσικός ωδείου απ’ την άλλη. Καλό παιδί. Μελετηρό. Λίγο φλώρος. Μαμόθρεφτο. Σπιτόγατος και οικογενειάρχης. Λεπτεπίλεπτος και φινετσάτος. Ευγενέστατος με όλους. Πράος και συνετός. Εσωστρεφής και ευαίσθητος. Επιστήμων καλλιτέχνης. Φιλόζωος και φιλανθής. Τρυφερός με το ασθενές φύλο. Τυπικός σε όλα του. Με το μας και το σας. Κύριος.
Χρόνια τώρα στα πατάρια, απ’ τα καμαρίνια μέχρι τη σκηνή, η γνωστή κόντρα. Η αντιπαράθεση της θεωρίας με την πράξη. Της μελέτης με το αποτέλεσμα. Της πρόβας με την παράσταση. Του φλερτ με την συνεύρεση.
Το μείγμα είναι εκρηκτικό. Για την ολοκλήρωση της χημικής αντίδρασης, είναι απαραίτητη όμως η παρουσία του καταλύτη. Και ο καταλύτης είναι πάντα το θηλυκό!
Ιδού λοιπόν τι έγινε σε μιά τυχαία συνάντηση ενός μπουζουξή, ενός βιολιστή και του μήλου της έριδος, κάπου στο κέντρο της Αθήνας:
Ο ΜΠΟΥΖΟΥΚΟΜΑΧΟΣ
Ένας μουσικός ωδείου
Πεσμαζόγλου και Σταδίου
εντοπίζει την καλή του
αγκαλιά με μπουζουξή.
Ρε θα γίνει εδώ Καμπότζη
άσ’ την κάτω καλαμπόρτζη
του Βιετνάμ και της Κορέας
για τα μάτια της ωραίας.
Απ’ τη θήκη του βιολιού του
βγάζει αμέσως το δοξάρι
και ορμάει όλο χάρη
το κεφάλι να του πάρει.
Ρε θα γίνει εδώ Καμπότζη
άσ’ την κάτω καλαμπόρτζη
του Βιετνάμ και της Κορέας
για τα μάτια της ωραίας.
Μα ο μπουζουξής της πιάτσας
σβέλτος, μάγκας και νταής
του αρπάζει το κορίτσι
και τον ρίχνει καταγής.
Τώρα έχει μείνει μόνος
στο παγκάκι στην Κλαυθμώνος
ηττημένος μονομάχος
εσαεί μπουζουκομάχος…
