Γράφει για ποτά και ταξίδια και ανθρώπους στο κυριολεκτικά μεθυστικό site του, το Bitterbooze.gr. Διδάσκει, επίσης, επίδοξους bartenders σε γνωστό ΙΕΚ. Ο Γιάννης Κοροβέσης, όμως, είναι κατά βάση ένας καλλιτέχνης του μπαρ, με χέρια σε συνεχή κίνηση και άρτιος συζητητής αν το απαιτήσει η περίσταση. Η εμπειρία του σε αυτήν την δουλειά και η φλεγματική του ιδιοσυγκρασία του επιτρέπουν να αναμένει με ψυχραιμία τις εξελίξεις για την οικονομία και την εστίαση εν όχει “βγαίνουμε από το σπίτι”, όχι όμως και να μένει ήσυχος για ένα ούτως ή άλλως “εν λευκώ” μέλλον στο πεδίο δράσης αυτών και χιλιάδων συναδέλφων του, εργαζομένων ή και επιχειρηματιών.

Πότε επιστρέφεις στα καθήκοντά σου, τι γνωρίζεις;

Καθότι εργάζομαι σε τρεις επιχειρήσεις, οι δύο από αυτές υγειονομικού ενδιαφέροντος και η μία εκπαιδευτικού, τα δεδομένα είναι περίπλοκα. Η μία επαναλειτουργεί την 1η Ιουνίου και οι άλλες δύο, άγνωστο πότε. Βρίσκομαι κολλημένος σχεδόν κάθε μέρα στις καθημερινές ειδήσεις για ενημέρωση. Το άγχος όπως καταλαβαίνετε, είναι τεράστιο.

Τι μπορούν να κάνουν τα μαγαζιά; Εσύ θα βγαίνεις ως πελάτης με τους νέους όρους που έχουν διαμορφωθεί;

Οι μεν επιχειρήσεις εστίασης με άδεια τραπεζοκαθισμάτων σε εξωτερικό χώρο, οφείλουν σε συνεννόηση με το δήμο να αυξήσουν τα τετραγωνικά χρήσης τους. Επίσης, θα πρέπει να εφαρμοστεί ένα συνεπές σύστημα κρατήσεων και ελάχιστης κατανάλωσης. Οι επιχειρήσεις χωρίς τραπεζοκαθίσματα σε εξωτερικό χώρο δε μπορούν να κάνουν τίποτα σε αυτό το στάδιο, παρά μόνο υπομονή και κουράγιο.

Όταν με το καλό ανοίξουν, θα πρέπει να συμπεριφερθούν όπως στην αρχή της κρίσης του 2009, με σύνεση και προσεκτική διαχείριση, αλλά εκφράζοντας και την απαραίτητη δημιουργικότητα που θα τους επιτρέψει να ξεχωρίσουν ανάμεσα στον ανταγωνισμό που θα είναι σκληρός και αμείλικτος. Ας μην ξεχνάμε πως όταν θα επιτραπεί στον κόσμο να βγει έξω, τα διαθέσιμα χρήματα του θα είναι ελάχιστα και θα επιλέγει πολύ προσεκτικά που θα τα ξοδέψει.

Ως πελάτης τώρα, δε νομίζω να βγαίνω βάσει των νέων κανονισμών του social distancing. Θα χαθεί η αναγκαιότητα των χώρων εστίασης στην καθημερινότητα μου, όπως έγραψα και πρόσφατα, αφού το βασικότερο στοιχείο της, η κοινωνικοποίηση, δε θα είναι όπως την είχαμε συνηθίσει. Και δε θέλω να συνηθίσω σε διαφορετικό μοτίβο. Προτιμώ να απολαμβάνω το ποτό και την παρέα μου στο σπίτι.

Σε ένα χρόνο θα έχει τελειώσει όλο αυτό; Και αν ναι, πιστεύεις ότι η συμπεριφορά του κόσμου θα είναι η ίδια; Εγώ νομίζω πως θα έχουμε μουδιάσει κάπως…

Δεν μπορώ να γνωρίζω αν θα είναι η συμπεριφορά του κόσμου η ίδια ή αν ”it’s the end of the world as we know it”, όμως από ό,τι φαίνεται τα σημάδια αυτής της πανδημίας και του εγκλεισμού μας θα μείνουν ανεξίτηλα επάνω μας. Πολύ φοβούμαι πως θα πληγεί η ίδια η κοινωνικότητα ανεπανόρθωτα.

Ο Θάνος Προυναρούς (σ.σ: ιδιοκτήτης του διακεκριμένου Baba Au Rum) δήλωσε σε πρόσφατη συνέντευξή του ότι δεν είναι και πολύ βέβαιος για την ανάγκη ύπαρξης στην πόλη ενός μπαρ με εκατό ρούμια, ή τουλάχιστον όχι ακριβώς με την ίδια λογική. Ανέφερε επίσης την ιδέα “παντρέματος” ενός μαγαζιού με έναν Έλληνα παραγωγό, για μια ένδειξη αλληλεγγύης αμφίπλευρης. Πώς σου ακούγονται όλα αυτά;

Ιδέες χρειαζόμαστε και όταν ο Θάνος εξόπλισε το μπαρ του με… 100 ρούμια, το έκανε στο πλαίσιο μιας καινοτόμας ιδέας, σαν κι αυτής που πρότεινε τώρα με την αμφίπλευρη αλληλεγγύη μεταξύ μπαρ και παραγωγών. Οι παραγωγοί άλλωστε, όπως και οι επιχειρήσεις εστίασης, ανήκουν στις κατηγορίες που πρόκειται να πληγούν σε πολύ μεγάλο βαθμό. Η συνεργατικότητα ανέκαθεν αποτελούσε αναγκαία συνθήκη επιβίωσης σε περιόδους κρίσης.

Σε έναν κόσμο με μάσκες και γάντια, με λιγοστά χρήματα για πολλούς από εμάς, με άγχος για την υγεία, πόση σημασία θα έχει τελικά μια μεγάλη γκάμα κοκτέιλ ή οι σύνθετες τεχνικές πίσω από το μπαρ; Έχω την αίσθηση ότι η αίγλη των bartenders-ακόμα και των chefs, αλλά δεν είναι της παρούσης- θα μειωθεί στα μάτια του κόσμου. Συμφωνείς;

Όλα αυτά έχουν πλέον γίνει προσιτά στον κόσμο, έχουν πάψει σε μεγάλο βαθμό να τους εντυπωσιάζουν. Τα τελευταία χρόνια άλλωστε, δεν θεωρώ πως ο κόσμος έβγαινε για αυτά. Τα μπαρ ανέκαθεν ήταν μελίσσια, όπου ο κόσμος μαζευόταν ξανά και ξανά προκειμένου να μεταφερθεί σε έναν φιλόξενο χώρο διαφορετικό από αυτόν του σπιτιού του, με ατμόσφαιρα και κόσμο, με μουσική και νέες γνωριμίες. Η κοινωνικοποίηση πάντα έπαιζε πιο σημαντικό ρόλο από τις σύνθετες τεχνικές και την μεγάλη γκάμα κοκτέιλ.

Η ιδέα cocktail delivery πώς σου ακούγεται;

Είναι ένα θετικό, προσωρινό βήμα που μπορεί να δημιουργήσει μερικές θέσεις εργασίας. Ταυτόχρονα, μπορεί να βοηθήσει πολύ στο πρεστίζ της επιχείρησης, καθώς, μεταξύ άλλων, δημιουργεί και loyalty με τους πελάτες. Χρειάζεται λίγη προσοχή, καθώς δεν γνωρίζουμε αν αυτός που θα παραγγείλει είναι ενήλικος, άρα δυνητικά μπορεί να δημιουργήσει κάποια προβλήματα. Γενικά, την αξιολογώ αρκετά θετικά και την τοποθετώ ανάμεσα στις καινοτόμες δράσεις.

Γιάννη, πολλά μαγαζιά της Αθήνας, ιστορικά, ίσως κλείσουν μια για πάντα. Τώρα, το καλοκαίρι δεν διαθέτουν εξωτερικούς χώρους και δε νομίζω να ανοίξουν μες στον καύσωνα. Ύστερα, μπορεί να τα ξανακλείσουν από φθινόπωρο-χειμώνα. Τι αφουγκράζεσαι εσύ από πλευράς σου πάνω στο θέμα;

Τεράστιο πρόβλημα. Θα κλείσουν σίγουρα αρκετές επιχειρήσεις, πρώτες από όλες εκείνες που είχαν ήδη μικρά ή μεγάλα προβλήματα, τα οποία θα γιγαντωθούν κάτω από το βάρος των υποχρεώσεών τους.

Πώς πέρασες εσύ την περίοδο της καραντίνας; Άντεξες το μέσα; Ποιο είναι το πρώτο πράγμα που θα κάνεις μετά τις 4 Μάη;

Η ψυχολογία μου επλήγη περισσότερο από το κάθε τι. Όντας ένας από αυτούς που έβγαλαν την καραντίνα μόνοι τους και χωρίς να την σπάσω καθόλου, βίωσα πολλές ψυχολογικές μεταπτώσεις και σκαμπανεβάσματα. Βγήκε κουτσά στραβά με πολλή γυμναστική, μαγειρέματα, άπειρο διάβασμα και ονλάιν σεμινάρια. Θέλω να συναντήσω και να αγκαλιάσω τους φίλους μου. Δυνατά.

Το καλοκαίρι τι σχεδιάζεις;

Δεν μπορώ εκ των πραγμάτων να σχεδιάσω τίποτα.

Ποια μαγαζιά της πόλης δεν θα μπορούσες με τίποτα να δεις κλειστά οριστικά;

Όλα τα μαγαζιά που με συνέπεια και τιμιότητα προσέφεραν υπηρεσίες και προϊόντα στην πόλη μας και που αγωνίζονταν τα τελευταία δέκα χρόνια εν μέσω κρίσης για να επιβιώσουν.