Ο Μελαχρινός Βελέντζας γεννήθηκε στην Αθήνα το 1983. Είναι πτυχιούχος του τμήματος Διεθνών και Ευρωπαϊκών Σπουδών (Πανεπιστήμιο Πειραιώς) με μεταπτυχιακό στο πρόγραμμα των Μ.Μ.Ε. Πολιτιστική Διαχείριση (Πάντειο Πανεπιστήμιο).
Το 2012 σπούδασε ως υπότροφος στο Πανεπιστήμιο του Limerick της Ιρλανδίας παρακολουθώντας το μεταπτυχιακό πρόγραμμα Marketing, Consumption & Society με ερευνητικό πεδίο το critical marketing. Παρουσίασε τη διπλωματική του εργασία στο Carleton University στην Οττάβα του Καναδά και το 5th Conference Music & Media με θέμα Η λειτουργία της μουσικής στη διαφήμιση.
Έχει εργαστεί σε πολιτιστικούς χώρους δημιουργώντας και αναπτύσσοντας την ταυτότητά τους. Η σχέση του με τη μουσική και το πιάνο ξεκίνησε στην ηλικία των έξι ετών με κλασικές σπουδές και ανώτερα θεωρητικά, που συνεχίστηκαν με μαθήματα jazz αυτοσχεδιασμού και αρμονίας. Στο θέατρο εργάζεται ως επαγγελματίας ηθοποιός από το 2013 έχοντας παρακολουθήσει σεμινάρια με τους Μιχαήλ Μαρμαρινό, Ελένη Σκότη κα.
Οι «Experimento» μας προτείνουν ένα άλλο είδος Θεάτρου
Το 2018 Ο Μελαχρινός Βελέντζας ίδρυσε με τη Νατάσα Τσιντικίδη τους Experimento, που λειτουργούν ως καλλιτεχνικό δίκτυο έρευνας και παραγωγής. Το Lemon, η site-specific παράσταση που ταξιδεύει ανάμεσα στη στεριά και τη θάλασσα, είναι η πρώτη παραγωγή των Experimento. Είναι εισηγητής σεμιναρίων που άπτονται του τομέα της ανεξάρτητης παραγωγής και της πολιτιστικής αποκέντρωσης καθώς και της εν γένει επικοινωνίας πολιτιστικών δρώμενων.
Η παράσταση «Lemon»έχει ταξιδέψει στον Πόρο σε ferry boat, στην Ύδρα, στη Σαντορίνη, στην Αντίπαρο, στο Λουτράκι, μέσα στο συσκευαστήριο λεμονιών του κτήματος Κλάδος στο Γαλατά Τροιζηνίας και σε πολλά άλλα μέρη της Ελλάδας και στην Ρουμανία. Οι Experimento ετοιμάζουν πλέον το «Βανάκι» τους! Το βανάκι θα χρηματοδοτηθεί από κοινού με τους θεατές, για να πάει η παράσταση στα πιο απόμακρα μέρη της πατρίδας μας όπως έκαναν τα θεατρικά μπουλούκια παλιότερα. Ετοιμαστείτε για μια ζωντανή συνομιλία θεατών με τους συντελεστές ενός πολιτιστικού γεγονότος, εν προκειμένω ενός θεατρικού. Αυτή είναι μια ειλικρινής επικοινωνία που θα οδηγήσει σε μια άλλη προσέγγιση του καλλιτεχνικού γίγνεσθαι της Ελλάδας.
Παραστάσεις στο ιστορικό Μπάγκειον
Με δωρεά του εθνικού ευεργέτη Ιωάννη Μπάγκα από την Κορυτσά, ο αρχιτέκτονας Έρνστ Τσίλερ μεταξύ 1890-1894 οικοδόμησε το Μπάγκειον, το ιστορικό ξενοδοχείο, που αποτέλεσε μέρος συνάντησης των διανοούμενων της Αθήνας όπως ο Ναπολέων Λαπαθιώτης, ο Τέλλος Άγρας, ο Κώστας Βάρναλης, ο Κώστας Ουράνης, ο Γιάννης Ρίτσος, ο Άγγελος Τερζάκης, ο Γιάννης Τσαρούχης κ.α.
Σε αυτό το εμβληματικό κτίριο στο κέντρο της Ομόνοιας, συγκεκριμένα στην αίθουσα χορού, οι Experimento έστησαν την site-specific παράσταση «Lemon», γιατί «το θέατρο υπάρχει όπου υπάρχουν θεατές». Μέσα σε αυτόν τον χώρο που δεν είναι θεατρική σκηνή, ζωντανεύουν ο Danny Boodman T.D. Lemon 1900 με τον τρομπετίστα φίλο του Tim Tooney, για να μας εξιστορήσουν τις σκέψεις ενός άνδρα που ρούφηξε τη ζωή μέσα από το ατμόπλοιο Virginian! Ένα έργο που μεταφέρθηκε και αγαπήθηκε στον κινηματογράφο με τίτλο «Ο Θρύλος του Χιλιαεννιακόσια» (1998) σε σκηνοθεσία Guiseppe Tornatore, με τον Tim Roth στον πρωταγωνιστικό ρόλο και τον Ennio Morricone να υπογράφει το soundtrack της ταινίας.
«Lemon» παράσταση βασισμένη στον μονόλογο «Novecento»
Η Γεωργία Τσαγκαράκη παίρνοντας στα χέρια της το μονόλογο «Novecento» του Αlessandro Baricco διείσδυσε στις σκέψεις του συγγραφέα. Ο Χιλιαεννιακόσια είναι ένα παιδί μεταναστών που γεννήθηκε και έζησε όλη του τη ζωή στο ίδιο πλοίο. Εξαιρετικός αυτοδίδακτος πιανίστας που φιλοσόφησε τη ζωή παίζοντάς τη στα 88 ασπρόμαυρα πλήκτρα του. Γι’ αυτόν ο μόνος λόγος για να κατέβει από το πλοίο, ήταν για να αντικρίσει από την ακτή την αγαπημένη του … θάλασσα! Όμως δεν κατέβηκε γιατί ο κόσμος που αντίκριζε από το πλοίο τού προξενούσε φόβο, δεν είχε τέλος.
Ο ηθοποιός Γιώργος Δρίβας ερμήνευσε με όλα τα εκφραστικά του μέσα τον τρομπετίστα Tim Tooney, και αν και δεν έπαιξε τρομπέτα κατάφερε να μας συγκινήσει φυσώντας σε ένα kazoo τον πόνο του αποχαιρετισμού. Ο Μελαχρινός Βελέντζας μας μάγεψε με τις μελωδίες που έβγαλαν τα δάκτυλά του ακουμπώντας τα πλήκτρα του ιδιαίτερα ευφυούς πιάνου που κατασκεύασε ο Θωμάς Μαριάς με τις υποδείξεις της σκηνογράφου Νατάσας Τσιντικίδη. Η αιώρηση στο τέλος της παράστασης τον έκανε να έρθει αντιμέτωπος με την υψοφοβία του και να κοινωνήσει τον ποιητικό λόγο του Barrico στους θεατές, ανάμεσα στους ξεφλουδισμένους τοίχους της άλλοτε λαμπερής αίθουσας χορού του Μπάγκειον.
«Κανείς δεν είναι ξεγραμμένος άμα έχει μια καλή ιστορία και κάποιον να του τη διηγηθεί», ισχύει!
